Dżem z miąższu arbuza: 6 przepisów

Większość miąższu arbuza, podobnie jak ogórka, to woda. Zawiera wiele przydatnych substancji, które są aktywnie wykorzystywane w programach kontroli wagi, ogólnej poprawie zdrowia i kosmetologii.

Szczególnie ważne dla zdrowia są przeciwutleniacze i unikalny aminokwas cytrulina. Nie mniej wartościowe są:

• fruktoza;
• glukoza;
• pektyny;
• substancje alkaliczne;
• witaminy A, C, E, PP, grupa B;
• żelazo;
• magnez;
• wapń;
• fosfor;
• potas;
• cynk;
• niacyna;
• skrobia;
• aminokwasy;
• kwasy tłuszczowe nasycone i wielonienasycone.

Zawartość kalorii w kawałku o wadze 100 g nie przekracza 27-28 kcal, natomiast indeks glikemiczny jest bardzo wysoki, co należy brać pod uwagę w chorobach związanych z przemianą materii.

Nasiona owoców są bogate w substancje oleiste zawierające kwas palmitynowy, linolowy i linolenowy. Olej z pestek arbuza w smaku jest podobny do oliwy z oliwek, a pod względem właściwości fizykochemicznych do oleju migdałowego. Jest często stosowany jako baza pod olejowe kompozycje do masażu.

Przydatne właściwości arbuza

Prawie każda część tej kultury melona wchodzi w biznes. Miazga ma silne działanie moczopędne, obkurczające, przeciwzapalne, przeciwgorączkowe. Małe porcje arbuza aktywują perystaltykę jelit, likwidują zaparcia, usuwają toksyny i toksyny.

Regularne wprowadzanie owoców do diety wzmacnia układ odpornościowy, utrzymuje ostrość wzroku, poprawia elastyczność skóry i przyspiesza rozkład tłuszczów. Magnez jest przydatny dla kobiecego organizmu w każdym wieku, utrzymując tempo przemiany materii, stabilizując układ nerwowy, eliminując przesłanki występowania skurczów i skurczów mięśni gładkich, co jest szczególnie ważne w czasie ciąży.

Ciekawostka: miąższ arbuza zawiera znaczną ilość L-cytruliny, która stabilizuje stan naczyń krwionośnych i zapobiega nagłym skokom ciśnienia.

Arbuz jest ceniony za zdolność do:

• hamować rozwój komórek rakowych;
• neutralizować skutki procesów oksydacyjnych;
• zapobiegać przedwczesnemu starzeniu się;
• stymulować nerki;
• przywrócić mikroflorę po długich cyklach leczenia farmakologicznego;
• poprawiają pracę wątroby, zmniejszając jej obciążenie.

Mężczyźni nie powinni zaniedbywać słodkiej miazgi i starać się w ciągu sezonu uzupełniać zapasy organizmu najcenniejszymi aminokwasami, które poprawiają potencję i zwiększają popęd seksualny.

Dla kobiet bardzo korzystne są nasiona, w których ilość magnezu jest półtora razy większa od dziennej dawki. Ale przydadzą się również soczyste plasterki miąższu, które zmniejszą stres emocjonalny, eliminują obrzęki, poprawiają napięcie skóry i cerę.

Dlaczego dżem z pulpy arbuzowej jest przydatny?

Po obróbce cieplnej większość składników odżywczych jest tracona lub rozdzielana na prostsze. Ale nawet połowa w zimie jest o wiele lepsza niż nic, więc nie pozwól, aby chwila minęła. Nawet w formie przysmaku arbuz zachowuje działanie moczopędne i przeciwzapalne, ale w znacznie skromniejszych rozmiarach. Ale stężenie likopenu wzrasta kilkakrotnie. Przy dłuższym gotowaniu jego ilość tylko się zwiększa. Enzym ten jest niezbędny w zapobieganiu przedwczesnemu starzeniu się, utrzymaniu elastyczności i gładkości skóry. Jest w stanie wiązać i usuwać wolne rodniki. Likopen hamuje złośliwą transformację komórek, dlatego jest szczególnie cenny dla osób, które w rodzinie mają predyspozycje do onkologii.

Błonnik również nie ulega szczególnym metamorfozom, pozostając prawie niezmienionym i zachowując funkcje aktywacji perystaltyki i oczyszczania organizmu. Potrafi przywrócić mikroflorę jelitową, regulując pracę przewodu pokarmowego. To oczyszcza skórę z podrażnień i wyprysków. Błonnik chroni przed otyłością, stabilizuje poziom cholesterolu.

Dżem z arbuza przywraca utraconą energię podczas długotrwałego wysiłku fizycznego, utrzymuje ostrość wzroku, chroniąc oczy przed dystrofią związaną z wiekiem. Usuwa część kwasu moczowego i utrzymuje równowagę wodno-solną, a także aktywuje nerki.

Jak wybrać arbuza na dżem

Do wirowania w marynacie potrzebne są niedojrzałe owoce, a do przygotowania słodkich deserów potrzebne są tylko dobrze dojrzałe, cukrowe arbuzy. Im są słodsze, tym mniej cukru potrzebujesz. Dodatkowo możesz użyć dodatkowych składników, które nadają dżemowi niepowtarzalny smak.

Ważne: przysmak trzeba przygotować tylko w sezonie, wczesne arbuzy mogą zawierać dużą ilość pestycydów i innych substancji przyspieszających zbiory.

Jeśli stawiasz na odmiany, najsłodsze są:

1. Błysk. Różni się jasnoczerwonym miąższem z małymi nasionami, małymi rozmiarami.
2. Cukierkowe dziecko. Charakteryzuje się wczesnym okresem dojrzewania, gęstą skórką, doskonałym smakiem.
3. Róża krymska. Uprawia się go w małych ilościach, praktycznie nie można go przenosić, ale smak jest niesamowity.
4. Karakuł. Wytwarza duże owoce z miazgą cukrową.
5. Chłód. Odnosi się do późnych odmian, przechowywanych przez długi czas.
6. Foton. Posiada grubą skórkę odpowiednią do wyrobu owoców kandyzowanych, co czyni ją podwójnie wartościową.

Zasada wyboru dojrzałego owocu jest taka sama dla każdej odmiany.

1. Głównym kryterium jest dźwięk dzwonka podczas klikania w bok płodu. Dojrzały arbuz podskakuje przy klaskaniu otwartą dłonią, drugą ręką dobrze wyczuwa się odrzut.
2. Najsłodsza będzie uprawa nienawadniana. W tym przypadku rośliny są podlewane do momentu powstania jajników, po rozpoczęciu dojrzewania dopływ wody ustaje.
3. Niezbędna jest integralność skórki. Pęknięcia, miękkie fragmenty, ślady zgnilizny są niedozwolone.
4. Z boku musi być jasny punkt. Powstaje z kontaktu z ziemią w okresie wzrostu. Jeśli go tam nie ma, owoce zostały zerwane na zielono i sztucznie doprowadzone do dojrzałości.
5. „Ogon” w stanie lekko wysuszonym i zwiniętym wskazuje na dojrzałość i słodycz.
6. Rozmiar nie wpływa na smak, a także odcień skórki, jeśli parametry odpowiadają charakterystyce odmiany. Do robienia dżemu wygodniej jest wybrać ostatni tydzień sierpnia i początek września. W tej chwili istnieje ogromna kolekcja arbuzów, większość z nich już dojrzała naturalnie, koszt jest zbliżony do minimum na sezon. Fakt jest ważny, ponieważ w skończonej formie pozostaje co najwyżej 1/3 oryginalnego tomu.

Jak gotować dżem z miąższu arbuza: przepisy kulinarne

Melony mają bardzo wysoki procent wody. W trakcie gotowania odparowuje, zagęszczając konsystencję masy, więc trzeba uzbroić się w cierpliwość i ciągle mieszać dżem, inaczej szybko się spali. Naczynia emaliowane nadają się tylko do osadzania mieszanki, lepiej ugotować przysmak w misce aluminiowej, miedzianej, mosiężnej lub patelni pokrytej teflonem. Wygodniej jest mieszać drewnianą szpatułką. Nie pozostawia śladów na dnie, nie myje jagód i kawałków owoców, delikatnie poruszając nimi w syropie. Przepisy na dżem z miąższu arbuza dzielą się na tradycyjne i egzotyczne, a łączy je niesamowity smak, od którego po prostu nie można się oderwać.

Klasyczny

Potrzebujesz tylko 2 składników – arbuza i cukru w ​​stosunku 1:1. Najbardziej żmudną i nieprzyjemną rzeczą jest ostrożne usuwanie nasion z miąższu. Możesz pójść na sztuczkę i najpierw zagotować trochę masy, a po ostygnięciu przetrzeć przez sito. Wtedy konsystencja będzie bardziej przypominać dżem, ale praktycznie nie wpłynie to na smak.

Najpierw kawałki pokrywa się cukrem i pozostawia na 2-3 godziny, aby oddzielić sok. Przy pierwszym wrzeniu syrop gotuje się osobno przez 2-3 minuty. Wlewa się je w plastry i pozostawia na 8-10 godzin do namoczenia. Kolejne 2 podejścia gotuj dżem tylko przez 5 minut przy ciągłym mieszaniu. Następnie wrzącą masę przelewa się do puszek i hermetycznie zamyka.

Miód arbuzowy

Jest znacznie bardziej popularny i bardziej znany w regionie Wołgi i Astrachaniu, gdzie tradycyjnie uprawia się melony i uzyskuje obfite zbiory. Różnica w stosunku do klasycznej receptury to czas przygotowania i obowiązkowe mielenie do stanu puree. Zużycie cukru jest bardzo ekonomiczne, w przypadku słodkich odmian na etapie pełnej dojrzałości wystarczy 250 g na 3 kg miąższu. Nasiona nie mogą być usuwane wcześniej, zostaną usunięte po przefiltrowaniu przez sito.

Posiekaną miazgę umieszcza się w rondlu z grubym dnem i gotuje na wolnym ogniu przez około 30 minut ciągle mieszając. Gdy tylko wszystkie kawałki staną się całkowicie miękkie, masę kruszy się w blenderze lub natychmiast przeciera przez sito. Możesz wszystko włożyć do gazy i dobrze wycisnąć. Powstały sok z niewielkim procentem miąższu, który dostał się na patelnię, gotuje się przez około 3 godziny, aż masa zgęstnieje. Miodowy smakołyk przenosi się do małych słoiczków.

Kubanoczka

Przepis różni się od klasyków dodatkiem cytryny. Na 1 kg cukru weź 1,5 kg miąższu i dużą cytrynę. Zdejmij z niego skórkę, wyciśnij sok z połowy owocu. Gotowane w 2 krokach. Pokrojone kostki pokrywamy cukrem i gotujemy na bardzo małym ogniu przez 5 minut od momentu zagotowania. Masę należy ostudzić, po czym ponownie zagotować z dodatkiem soku i skórki z cytryny.

Dżem okazuje się bardzo piękny z półprzezroczystymi kawałkami i pikantną kwaskowatością. Przechowuj w chłodnym miejscu.

Z malinami

Oryginalna mieszanka malin i arbuza. Do gotowania będziesz potrzebować:

• arbuz – 3 kg;
• cukier – 300 g;
• maliny – 150 g;
• pektyna – 60 g;
• sok z 1/4 części cytryny.

Sok wyciska się z miąższu, miesza z cukrem i pektyną i doprowadza do wrzenia. Po 5 minutach dodaj sok z cytryny, po kolejnych 3 minutach – maliny. Mieszaninę utrzymuje się w ogniu przez 4-6 minut z ciągłym mieszaniem. Ten dżem wygląda bardzo pięknie w małych słoiczkach w kształcie beczki. W przezroczystym różowym syropie wyróżniają się rubinowe maliny. Taki przysmak stanie się godną ozdobą każdego przyjęcia herbacianego.

Z orzechami włoskimi

Sposób dla tych, których nie stać na luksus gotowania przysmaku w kilku etapach, ale bardzo kocha smakołyki. Oprócz tradycyjnego arbuza i cukru w ​​proporcji 2:1 przyda się garść orzechów włoskich, obranych i pokrojonych na małe kawałki. Pół łyżeczki mielonego czarnego pieprzu nada nieoczekiwany dotyk. Nie jest gorzkawy, ale daje ciepły posmak w posmaku. Musisz gotować w jednym podejściu, 40 minut na małym ogniu, delikatnie mieszając masę od dołu do krawędzi. Po skończeniu powinien lekko zgęstnieć i dobrze rozciągnąć się od łyżki. Orzechy są chrupiące, a pieprz dodaje skórki.

Mieszanka imbirowo-miętowa

Płonąca świeżość imbiru i miętowy chłód są organicznie wplecione w arbuzową bazę. Do przepisu potrzebujesz 1 kg cukru i miąższu, 30 świeżych listków mięty i łyżkę deserową wiórków imbirowych. Miąższ arbuza kroi się na kawałki, posypuje cukrem i pozostawia na 2 godziny w ciepłym miejscu. Mięta jest kruszona i mieszana z luzem. Po gotowaniu przez 8 minut dodaj imbir. Mieszaninę gotuje się przez 3 minuty, wyjmuje z pieca i odstawia na 1 godzinę. Przysmak jest rozłożony w wysterylizowanych słoikach i hermetycznie zamknięty.

Warto zastanowić się: sterylizację przeprowadza się w piekarniku tylko na sucho. W słoikach nie powinno być kropel wody, w przeciwnym razie dżem będzie „fermentował”.

W podobny sposób zamiast imbiru robi się dżem rozmarynowy.

Warunki przechowywania dżemu z arbuza

Receptura nie przewiduje długotrwałego gotowania miazgi. Dżem okazuje się bardzo delikatny i dość kapryśny w przechowywaniu. Najlepiej zostawić dolną półkę lodówki na smakołyki. Dotyczy to szczególnie przepisu z malinami, ponieważ okazuje się, że prawie pięć minut. Słoiki staną w chłodnej piwnicy lub na izolowanej loggii.

Wyjątkiem jest miód arbuzowy. Gotowanie zajmuje dużo czasu, płyn prawie odparowuje, a gotowy produkt nie boi się wewnętrznych półek szafek kuchennych i spiżarni na korytarzu.

Ciekawe fakty na temat arbuza

1. Roślina była dobrze znana w starożytnym Egipcie, była uprawiana wraz z innymi uprawami, była wykorzystywana do celów spożywczych i leczniczych.
2. Miąższ owocu to 92% wody.
3. Republika Południowej Afryki jest uważana za ojczyznę rośliny.
4. W Rosji pierwsze próby uprawy melonów i tykw sięgają XVII wieku.
5. Dokładna klasyfikacja botaniczna arbuza nie została jeszcze znaleziona.
6. Wyhodowano około 1200 odmian i mieszańców słodkich owoców, w tym odmiany karłowate, olbrzymie, owalne i kwadratowe.
7. Hodowcy stworzyli hybrydy żółte i czarne.
8. Największy arbuz wyhodował Lloyd Bright, waga owocu sięgała 122 kg, rekord został ustanowiony w Stanach Zjednoczonych.
9. Arbuzy karłowate nie rosną więcej niż 3-4 cm, odmiana uprawiana w Ameryce Południowej, zwana Pepquinos. Owoc smakuje jak ogórek i jest poszukiwany w restauracjach jako składnik egzotycznych sałatek.
10. Bez szkody dla zdrowia osoba dorosła może zjeść do 3 kg słodkich plastrów dziennie.
11. Najczęściej arbuz spożywany jest na świeżo, ale jako dżem nabiera zupełnie nowych smaków i staje się wykwintnym deserem.