ile żyje mucha

jedzenie

Mucha domowa jest dzienna i ginie wraz z nadejściem zmierzchu. Za dnia szuka jedzenia, znosi jajka. Mucha domowa to gatunek polifagiczny, żywiący się głównie płynnym pokarmem. Ulubione jedzenie – soki owocowe, dżem, miód, syrop. W ciężkich przypadkach, gdy nie ma innego jedzenia, spożywaj cukier, ciastka, bułkę tartą, słodycze.

Uwaga!

Aparat ustny przekłuwa i ssie, ale nie może wgryźć się w ludzką skórę. Muchy domowe nie żywią się krwią, robią to jesienne muchy. Na zewnątrz są bardzo podobne, więc osoba nie odczuwa zastąpienia. W przeciwieństwie do krewnych domowych aparat ustny jest wyposażony w ostre łuski, które działają jak zęby i gryzą skórę osoby lub zwierzęcia. Nieznaczne różnice w wyglądzie – skrzydła są rozłożone na boki.

Nie ma układu pokarmowego jako takiego. Trawienie żywności odbywa się na zewnątrz. Ta sama cecha występuje w larwach. Początkowo owad wstrzykuje specjalny sekret – ślinę, która upłynnia żywność. Mucha domowa następnie cicho zasysa płynny produkt. Trawienie stałego pokarmu wymaga więcej wysiłku, więc owady nie lubią go za bardzo.

Reprodukcja

Muchy domowe są niezwykle płodne. Samica może składać jaja co 2-3 dni, po 100-150 jaj. W ciągu swojego życia składa średnio do 1000 jaj, aw sprzyjających latach do 2000.

Jaja są owalne i kremowe i można je składać pojedynczo lub w małych partiach. Aby zapewnić larwom wystarczającą ilość pożywienia, samice składają jaja na hałdach pożywienia i łajna. Szczególnie cenią obornik świński. 1 kg obornika może pomieścić do 15 tysięcy larw, pojawiających się 12-25 godzin po złożeniu jaj.

 

Dojrzewanie larw następuje w zależności od temperatury i wilgotności otaczającej pożywki i może trwać od kilku dni do dwóch miesięcy. Larwy wykluwają się z ciała o długości około 2 mm. Po 3 liniach dorastają do 12 mm.

Larwa, zanim zamieni się w poczwarkę, jest zwykle zakopywana w ziemi, ale może też pozostać w swojej „jadalni”. Poczwarka ma kształt beczki z dzbanem. Dorosły owad wydostaje się z poczwarki, przegryzając jej skorupę.

Już 6-10 dni po opuszczeniu poczwarki samica osiąga dojrzałość płciową i zaczyna się rozmnażać.

W krajach o ciepłym klimacie muchy domowe rozmnażają się przez cały rok. W zimnym klimacie większość z nich umiera wraz z początkiem zimy, a do wiosny przeżywają tylko osobniki, którym udało się zapaść w stan zawieszenia animacji i ich larwy.

Larwy much: gdzie żyją i co jedzą

W początkowej fazie larwa muchy jest białym półprzezroczystym robakiem o długości 3-8 mm, cylindrycznym kształcie, zwężającym się ku przodowi. Nie ma głowy. Ciało larwy jest podzielone na kilka części, tak zwanych segmentów. Przedni odcinek ma otwór ustny ze specjalnymi wysuwanymi haczykami. Beznogie larwy wylęgają się w ciepłe dni przez okres od 8 do 20 godzin i natychmiast zaczynają żerować i rozwijać się w środowisku, w którym składano jaja. Dorosłe larwy o kremowym, błyszczącym odcieniu, długości od 9 do 12 mm.

Larwy przechodzą przez trzy etapy rozwoju lub wieku. W tym czasie stopniowo powstają przetchlinki – otwory prowadzące do narządów oddechowych (tchawicy). Larwy topią się trzykrotnie. Pod koniec trzeciego etapu larwa przekształca się w przedpoczwę, która preferuje suche miejsca. Ciało larwy kurczy się, gęstnieje, podobnie jak beczka. Podczas ostatniego linienia larwa przepoczwarcza się i nie odrzuca skorupy, ale używa jej do budowy osłony poczwarki.

Dorosła mucha i jej poczwarka, cechy samicy i samca

Poczwarki much są koloru ciemnobrązowego, do 8 mm długości . Ten etap jest etapem spoczynku. Pod silną osłoną poczwarki w ciągu kilku dni następuje tajemnicza przemiana powolnego robaka w dorosłego owada – imago. Skrzydła nowonarodzonej muchy są lekkie i miękkie. Za kilka godzin wyprostują się, wzmocnią, chitynowa osłona ściemnieje, a mucha będzie gotowa do pierwszego lotu.

Na kolejnym zdjęciu widać cykl przemiany muchy z larwy w dorosłego: jajo, larwę, poczwarkę, dorosłą muchę domową.

Dorosła mucha domowa o długości 6-8 mm, samice są zwykle większe niż samce. Ciało muchy jest podzielone na trzy części: głowę, klatkę piersiową i odwłok i pokryte jest licznymi włoskami, które pełnią funkcję narządów dotyku lub słuchu. Kolor jest szary, na piersi cztery wąskie czarne podłużne paski. Brzuch jest szary lub żółtawy. Duże czerwonawe, fasetowane oczy znajdują się na przednim odcinku głowy. Te oczy, jak kryształ, składają się z wielu sześciokątnych soczewek i pozwalają muchom widzieć we wszystkich kierunkach. Muchy rozróżniają kolory, a także niewidoczne dla ludzkiego oka światło ultrafioletowe. Ale w ciemności muchy stają się bezradne, więc są aktywne tylko w ciągu dnia.

Mucha ma również trzy proste małe oczy, które mogą patrzeć prosto w górę. U kobiet odległość między oczami jest większa niż u mężczyzn. Mucha ma na głowie czarne czułki, które pełnią funkcję narządów węchu. Muchy używają tylko przedniej pary skrzydeł, tylne nie są rozwinięte i służą do utrzymania stabilności w locie. To właśnie te tylne przezrocze wydają tak znajomy i nieprzyjemny brzęczący dźwięk. Jednocześnie muchy są w stanie wykonywać złożone akrobacje, a także startować i lądować bez przyspieszania.

Dlaczego muchy są niebezpieczne dla ludzi

Wszyscy wiedzą, że muchy są nosicielami wszelkiego rodzaju szkodliwych mikroorganizmów. Możemy to tylko potwierdzić jako fakt.

Mucha domowa jest najważniejszym i najbardziej złośliwym nosicielem wielu chorób pasożytniczych i zakaźnych na świecie.
Na łapach ten irytujący owad może przenosić patogeny tak poważnych chorób, jak:

1. Dur brzuszny jest ostrą chorobą zakaźną, która przenosi się drogą kałowo-ustną. Bardzo poważna choroba, której przebieg charakteryzuje się ogólnym zatruciem bakteryjnym, uszkodzeniem układu limfatycznego jelit, powiększeniem wątroby i wysypką różyczkową.
2. Czerwonka to choroba zakaźna charakteryzująca się ciężkimi uszkodzeniami przewodu pokarmowego, zwłaszcza okrężnicy.
3. Cholera to niezwykle groźna choroba jelit o charakterze zakaźnym. Najczęściej dotyczy to jelita cienkiego. Charakteryzuje się objawami takimi jak biegunka, wymioty, ciężkie zatrucie. Co roku na cholerę umiera ponad 100 tysięcy osób.
4. Błonica jest ostrą infekcją bakteryjną, która charakteryzuje się ogólnymi objawami toksyczności i zapaleniem górnych dróg oddechowych i jamy ustnej i gardła.
5. Gruźlica to przewlekła infekcja wywoływana przez prątek gruźlicy. Prawdziwa plaga naszych czasów, ponieważ dziesiątki tysięcy ludzi na całym świecie co roku umiera z powodu tej choroby. W przypadku prątków gruźliczych najczęściej atakowane są narządy oddechowe, a także kości, stawy i węzły chłonne.
6. Wąglik jest ostrą chorobą zakaźną, która charakteryzuje się ciężkim ogólnym zatruciem organizmu, a także pojawieniem się specyficznych karbunkułów lub wysypek na skórze.

Jak widać, większość chorób przenoszonych przez muchy ma charakter epidemiologiczny, dlatego jeszcze bardziej niebezpieczne jest dopuszczenie do rozprzestrzeniania się takich nosicieli wszelkiego rodzaju infekcji jak muchy w miejscach publicznych, takich jak stołówki czy placówki medyczne.

A co najważniejsze – być może głównym powodem rozprzestrzeniania się chorób, takich jak cholera i tyfus, są właśnie takie zwykłe i znajome muchy.

Jak chronić swoją siedzibę przed muchami?

Po dokładnym przestraszeniu czytelnika możliwymi konsekwencjami inwazji tych owadów, pozwolimy sobie na kilka rad, jak zapobiec przedostawaniu się much do domu.

Środki zapobiegawcze mające na celu zapobieganie napadom much w domu można wywnioskować na podstawie ich przyczyn.

Podkreślmy następujące punkty, z których większość dotyczy podstawowej higieny w domu, a mianowicie:

• na czas uwolnić zlew od brudnych naczyń, bo nie ma większej pokusy dla much niż czerpanie korzyści z resztek jedzenia na brudnych talerzach, to ich chleb i masło;
• przynajmniej raz w tygodniu czyścić na mokro kuchnię i pokoje;
• latem na oknach należy umieścić moskitierę; taka bariera może rozwiązać problem przenikania większości owadów do mieszkania;
• nie zostawiaj owoców, warzyw, a tym bardziej produktów mięsnych na długo poza lodówką – owady z pewnością poświęcą minutę na złożenie larw;
• stosować znane ludowe, mechaniczne i chemiczne środki odstraszania i niszczenia owadów.

Zastanówmy się trochę nad ostatnim punktem. Do metod ludowych zalicza się np. Sadzenie roślin takich jak pelargonie czy wrotycz pospolity w pobliżu miejsc, w których muchy wlatują do strefy domowej (okna, balkony), których zapachu muchy nie tolerują.

Możesz również użyć starych dobrych muchówek i muchołówek, zarówno zakupionych, jak i domowych. Taśmy klejące są również dobrym środkiem odstraszającym owady, podobnie jak wszelkiego rodzaju chemikalia.

Urządzenia do fumigacji, które podgrzewają płytkę nasączoną środkiem owadobójczym lub odparowują specjalny płyn, sprawdziły się bardzo dobrze. Te opary albo zatruwają owady, albo zmuszają je do szukania piątego rogu zamkniętego pokoju. Bardzo skuteczna metoda, szczególnie przy stosowaniu produktów Raptor.

W szczególnie zaawansowanych przypadkach możesz skorzystać z tych samych Dichlorvos lub nawet bardziej poważnych środków, takich jak Karakurt. Ten ostatni może być jednak używany tylko w warunkach zewnętrznych, w pobliżu prywatnego domu w pobliżu szamb.

Ciekawe informacje na temat zwykłej muchy domowej

Muchy mogą kojarzyć się w kilka dni po urodzeniu! Mucha domowa żyje średnio od dwóch do trzech tygodni , w zależności od temperatury otoczenia. Potencjał reprodukcyjny muchy jest ogromny. W swoim krótkim życiu może złożyć od jednego do trzech tysięcy jaj. Trudno sobie nawet wyobrazić, ile miliardów dorosłych byłoby, gdyby wszystkie jaja mogły się uformować i urodzić! W ciągu zaledwie jednego lata kilka pokoleń pary much przyćmiłoby wszystko dookoła.

Oczywiście w naturze wszystko jest przemyślane. Większość jaj i larw umiera, stając się ofiarą ptaków i zwierząt . Niektórzy z nich umierają z zimna, inni w wypadkach. Na dorosłe muchy, oprócz naturalnych wrogów, wpływa również specjalny pasożytniczy rodzaj grzyba, który zabija owada w ciągu kilku dni.

Mucha domowa ma aparat ustny – lizanie-ssanie, co pozwala na przyjmowanie wyłącznie płynnego pokarmu. Aby wchłonąć cząstki stałe, muchy muszą rozpuścić je w ślinie. Język to mała trąbka, która jest podzielona na dwie części – kanały, przez które wchłaniane jest jedzenie. Muchy są wszystkożerne, żywią się pokarmem ludzkim, odchodami ludzkimi i zwierzęcymi, potem i wydzieliną błon śluzowych. Pomimo tego, że muchy nie są wybredne w kwestii jedzenia, zawsze sprawdzają jego jakość, dotykając łapami nadwrażliwych włosków lub trąbek.

Każdy zna wyjątkową zdolność much do poruszania się po ścianach i sufitach. Dzieje się tak, ponieważ mucha ma lepkie podkładki na stopach, które pomagają jej przylegać do różnych powierzchni. Dlatego muchy często pocierają łapy, aby wyczyścić te same poduszki.