Imbir słynie z pikantnego smaku i właściwości zdrowotnych. Sprzedawany jest na półkach sklepowych. Istnieją sposoby na samodzielną uprawę imbiru w otwartym polu. Podczas uprawy ważne jest, aby znać cechy rośliny. Ogrodnikom podano zalecenia dotyczące sadzenia i pielęgnacji imbiru, zasad zbioru i przechowywania.
Opis kultury
Imbir to wieloletnie zioło, które rośnie w Azji Południowej. Może być uprawiana na zewnątrz lub w szklarni. Imbir ma włóknisty system korzeni przypadkowych. Podziemna część pędu to zmodyfikowany korzeń. Kłącze rośnie poziomo. Łodyga jest wyprostowana, dorasta do 1,5 m wysokości, jest zaokrąglona z wydłużonymi międzywęźlami. Liście są całe z podstawą w kształcie serca i spiczastym końcem.
Roślina aktywnie kwitnie wiosną i latem. Kwiatostany mają kształt kolców, kwiat jest ozdobiony zielonym kielichem z 5 działkami, korona składa się z fioletowych lub bogatych żółtych płatków.
Kolor imbirowy
Z wyglądu roślina przypomina bambus, w domkach letniskowych i działkach ogrodowych jest sadzona jako element dekoracyjny. Korzeń imbiru ceniony jest za właściwości lecznicze, ostry aromat i przyjemny smak.
Jedzenie korzenia imbiru może wzmocnić układ odpornościowy, poprawić pamięć i normalizować układ trawienny.
Kultura jest szeroko rozpowszechniona w Japonii, Wietnamie, Argentynie i Brazylii. Imbir jest uważany za roślinę tropikalną, ale ogrodnicy nauczyli się go uprawiać: w regionie moskiewskim, w regionie moskiewskim, w centralnej , na Uralu. Uważa się, że uprawę korzenia imbiru na środkowym pasie można uprawiać tylko w ogrzewanych szklarniach, ale wiedząc, jakie wymagania są niezbędne do uprawy, można spróbować posadzić roślinę na działce ogrodowej.
Istnieje wiele różnych rodzajów imbiru. Głównym celem hodowców jest wydobycie bezpretensjonalnych odmian z dużym kłączem, które będą soczyste i przyjemne w smaku. Rodzaje imbiru różnią się kolorem miąższu. Jest żółty, zielonkawy, pomarańczowy, jasnobrązowy.
Imbir różni się zapachem. Zapach może być cytrusowy, z nutami ziołowymi, a nawet przypominać zapach nafty. Prawie wszystkie odmiany mają ten sam ostry smak.
Popularne odmiany imbiru uprawiane :
Fiolet – roślina o ozdobnych kwiatach i mocnej łodydze; Kasumunar – gatunek zakochany w pięknych delikatnych białych kwiatach, przypominających orchideę; Cudowna – bezpretensjonalna odmiana, o długo kwitnących czerwonych kwiatach; Ginger Torch – ozdobne różowawe kwiaty; Japońskie – pachnące wczesne kwiatostany kwiat.
Korzeń imbiru to bezpretensjonalna roślina. Ale aby wyhodować imbir z korzenia w kraju, należy wziąć pod uwagę specyfikę uprawy.
Miejsce sadzenia imbiru powinno być wolne od przeciągów, dobrze oświetlone, ale nie w bezpośrednim świetle słonecznym w południe. Najczęściej wybieraj południową część ogrodu. Jeśli obszar jest całkowicie otwarty, musisz zrobić małą osłonę dla rośliny przed słońcem.
Gleba
Jeśli planujesz uprawiać imbir w północnych regionach, lepiej sadzić go w szklarni.
Na pożywnej, luźnej glebie roślina szybko się zakorzeni, będzie dobrze rosła i rozwijała się. Możesz zrobić własną mieszankę doniczkową imbiru. Aby to zrobić, wymieszaj piasek, ziemię darniową i próchnicę liści w proporcjach 1: 1: 2. W otworze przygotowanym do sadzenia rośliny należy wypełnić żwirem (1 cm), wlać piasek na wierzch (2 cm), a następnie włożyć przygotowaną mieszankę gleby. Wskaźniki poziomu kwasowości ziemi powinny być średnie. Przy wysokim poziomie kwasowości do gleby dodaje się mąkę dolomitową lub wapień.
Daty lądowania
Pierwszym krokiem przed posadzeniem imbiru w ogrodzie jest przygotowanie sadzonek. Korzenie sadzonek sadzi się w styczniu. Można je przesadzać na otwarty teren po 4-5 miesiącach (kwiecień-maj). Ważne jest, aby warunki pogodowe były odpowiednie do sadzenia; jeśli wystąpią wiosenne przymrozki, roślina na miejscu może umrzeć. Lepiej odłożyć sadzenie imbiru na otwartym terenie i poczekać na dobre warunki pogodowe.
Uwaga. Zaleca się najpierw sadzić sadzonki w szklarni; można to zrobić w ostatnich dniach marca lub na początku kwietnia. Dzięki temu roślina łatwiej dostosowuje się podczas przesadzania do stałego miejsca.
W przypadku normalnego rozwoju roślin temperatura powietrza powinna wynosić +25 stopni. Gdy temperatura spadnie do +18, roślina przestaje się rozwijać, „zasypia”. Przywrócenie zamarzniętej rośliny do życia jest bardzo trudne; wyjście ze stanu hibernacji zajmie dużo czasu. Pędy będą się rozwijać wolniej, ogrodnik nie otrzyma w tym roku plonów.
Przy uprawie imbiru na zewnątrz na działce ogrodowej ważnym elementem całego procesu jest wybór materiału do sadzenia. Roślinę rozmnaża się przez kłącza. Imbir nie rozmnaża się przez nasiona. Możesz kupić korzeń w każdym sklepie, najważniejsze jest to, że jest młody i zdrowy. Wybierając imbir, należy zwrócić uwagę na wygląd, strukturę skórki, kolor oraz pąki.
Pąki imbiru
Skórka powinna być gładka, lekko błyszcząca. Ważna jest obecność pąków pędów. Wyglądają jak oczy ziemniaka. Powinny być gęste, z zielonkawym odcieniem. Zamrożony lub suchy korzeń nie nadaje się do sadzenia, pąki takich korzeni nie nadają się już do rozmnażania.
Sadzenie korzenia imbiru
Przed sadzeniem w otwartym terenie korzeń imbiru należy umieścić w słabym roztworze nadmanganianu potasu na 2-3 godziny (można użyć czystej ciepłej wody). Zabieg budzi roślinę i stymuluje jej wzrost.
Jeśli ogrodnik zdecydował się posadzić korzeń imbiru w kraju, dzieląc go na kilka części, wówczas punkty cięcia są koniecznie przetwarzane. Pozwolić im trochę wyschnąć, a kawałek posypać popiołem lub proszkiem z węgla aktywnego. Podczas dzielenia korzenia na każdej części należy pozostawić co najmniej 2 zdrowe pąki.
Sadzenie i pielęgnacja imbiru w kraju:
Oczyść miejsce z chwastów i korzeni, wykop, poluzuj. Zastosuj nawozy mineralne i organiczne do gleby;
Oczyść obszar z chwastów
Wykonaj rowki o głębokości 5-8 cm, poluzuj ziemię, zwilż. Korzeń rośnie na szerokość, a nie na głębokość, więc sadzi się go bez głębokiego zakopywania go w ziemi; Odległość między pędami jest utrzymywana co najmniej 10 cm, pąki powinny patrzeć w górę; Posyp puste miejsce ziemią, lekko ubij. Na początku zaleca się monitorowanie warunków wilgotności i temperatury na zewnątrz. Przy spodziewanych gwałtownych spadkach temperatury wskazane jest wykonanie schronienia w postaci szklarni w celu zachowania młodej rośliny.
Imbir pięknie kwitnie, ale zanim pojawi się pierwszy kwiat, po posadzeniu rośliny na miejscu muszą minąć co najmniej 2 lata. W celu aktywnego kwitnienia ogrodnik musi przestrzegać wszystkich zasad techniki rolniczej, uważnie dbając o korzeń imbiru.
Jak dbać o roślinę
Imbir jest uważany za roślinę tropikalną, dlatego ogrodnik powinien poznać cechy technologii rolniczej.
Cechy techniki rolniczej
W pierwszych tygodniach po posadzeniu na otwartym terenie roślina wymaga obfitego podlewania, gleba musi być stale nawilżana, ale nie wolno dopuścić do stagnacji wody. Przy ciągłej stagnacji wody korzenie gniją. Kiełki zaczynają kiełkować za 10-14 dni. Następnie ilość podlewania jest nieznacznie zmniejszona. Oprócz nawilżenia gleby imbir należy spryskać od góry, szczególnie w czasie upałów. Aby zapobiec spalaniu liści na słońcu, opryskiwanie wykonuje się rano lub wieczorem.
Roślina czerpie korzyści z poluzowania gleby. Zabieg można przeprowadzić po każdym podlewaniu, można pogłębić o 1 cm, poluzowanie odbywa się przez cały sezon wegetacyjny.
Jak karmić imbir
Przed sadzeniem imbiru miejsce jest dobrze odżywione przy użyciu materii organicznej i suplementów mineralnych. Po posadzeniu przez pierwsze 2-3 tygodnie nawożenie nie jest konieczne, pod warunkiem, że gleba jest żyzna.
Następnie możesz dodawać nawozy organiczne co 10 dni. Aby to zrobić, rozcieńczyć 1 kg dziewanny na 10 litrów wody, pozostawić na jeden dzień i podlać obszar imbirem.
Na początku sierpnia nawozy organiczne występują na przemian z preparatami mineralnymi. Suplementy potasu biorą udział w prawidłowym tworzeniu bulw. Przed rozpoczęciem okresu kwitnienia do gleby aplikuje się nawozy fosforowe.
Imbir
Żniwny
Korzeń imbiru w pełni dojrzewa 9-10 miesięcy po posadzeniu (etap przygotowawczy jest brany pod uwagę przy sadzeniu korzeni sadzonek). Pierwsze zbiory można wykonać po 5 miesiącach, ale korzenie będą małe.
Stopień dojrzałości korzenia można określić na podstawie naziemnej części rośliny. Przestaje rosnąć, następnie wysycha i zaczyna się rozpadać. Jeśli zaobserwujesz te przemiany, ogrodnik musi zmniejszyć liczbę i obfitość podlewania, przestać opryskiwać.
Zasady zbioru są podobne jak w przypadku innych roślin okopowych. Na kilka dni przed planowanym wykopaniem korzeni należy zaprzestać nawilżania gleby.
Korzenie usuwa się z ziemi za pomocą łopaty, trochę wkopując i podnosząc ziemię korzeniem. Następnie należy go oczyścić z ziemi, odłamać korzenie przybyszowe, umieścić w ciepłym, suchym, wentylowanym miejscu na 2-3 dni. Korzenie wysychają i dobrze się przechowują. Część zebranych korzeni nadaje się do natychmiastowego wykorzystania, reszta jest przechowywana.
Uwaga. Jeśli imbir jest uprawiany jako dekoracja ogrodu, nie ma potrzeby wykopywania korzeni. Pozostawia się je na zimę w łóżku ogrodowym, wiosną ponownie dadzą nowe pędy.
Zasady przechowywania imbiru
Wykopane i wysuszone korzenie do długotrwałego przechowywania, do 3-4 miesięcy, usuwa się w ciemnym, chłodnym miejscu. Optymalny reżim temperaturowy to 2-4 stopnie Celsjusza. Możesz przechowywać imbir:
Przed usunięciem korzenia na przygotowane miejsce, zaleca się owinięcie go ręcznikiem papierowym, co wydłuży okres przydatności do spożycia.
Korzeń imbiru można przechowywać w zamrażarce przez prawie 6 miesięcy. Ale zamrożony i rozmrożony straci swoje korzystne właściwości i będzie odpowiedni tylko jako przyprawa do aromatu.
Niektórzy ogrodnicy suszą imbir. Aby to zrobić, obierz korzeń i pokrój w plasterki. Powinny być przezroczyste. Po umieszczeniu ich na sicie lub ręczniku papierowym (jeśli jest specjalna suszarka to można z niej skorzystać), plastry wyjmij do miski i przechowuj w miejscu, w którym leżą przyprawy.
Imbir
Suszony imbir należy moczyć w wodzie na 6 godzin przed użyciem. W ten sposób staje się bardziej pikantny i ostry w smaku. Dodawany jest do sosów i sałatek dla nadania im smaku. Będzie doskonałą przyprawą do ryb lub mięsa.
Przydatne właściwości korzenia imbiru
Jak wyhodować arbuza w regionie moskiewskim na otwartym polu
Oprócz pikantnego aromatu używanego w kuchni, imbir znalazł szerokie zastosowanie w tradycyjnej medycynie. Lecznicze działanie rośliny pomaga radzić sobie z wieloma dolegliwościami.
Imbir jest częścią herbaty odchudzającej. Wspomaga odchudzanie, kontroluje proces tworzenia się tłuszczu.
Kobietom w ciąży zaleca się picie herbaty z dodatkiem imbiru. Radzi sobie z napadami nudności i wymiotami z zatruciem. Aby zrobić herbatę ze świeżego imbiru, korzeń należy posiekać (można użyć tarki lub blendera), wziąć pół łyżeczki powstałego kleiku i zalać 200 ml wrzącej wody, dobrze wymieszać. Do smaku dodaje się trochę miodu. Przefiltruj herbatę imbirową przez sito, wypij lekko gorącą lub ostudzoną.
Imbir
Imbir to niezastąpiony domowy środek przy pierwszych oznakach przeziębienia. Można go gotować na parze, zaparzyć herbatę lub ssać. Po wchłonięciu uwalniane są przydatne olejki eteryczne, które mają działanie przeciwbakteryjne. Pomagają oczyścić jamę ustną z patogenów i niebezpiecznych bakterii.
W dzieciństwie wykazano stosowanie imbiru z osłabionym układem odpornościowym, nieżytem nosa, w leczeniu chorób wirusowych. Dopuszcza się podawanie imbiru dzieciom po 2 latach. Konieczne jest stopniowe i ostrożne wprowadzanie nowego produktu do diety, aby monitorować reakcję dziecka.
Istnieją przeciwwskazania do stosowania imbiru. Nie zaleca się używania go w temperaturze, ponieważ ma właściwości rozgrzewające i może spowodować pogorszenie stanu pacjenta. Niepożądane jest picie herbaty z imbirem lub żucie jej, jeśli dana osoba cierpi na ataki ostrego zapalenia żołądka lub zaostrzenie wrzodu.
Samosadzenie imbiru na działce ogrodowej nie jest zbyt pracochłonne, jeśli wiesz, co lubi roślina i jak się nią opiekować. Wskazówki, jak prawidłowo wyhodować imbir w ogrodzie, pomogą Ci zebrać dobre plony lub wyhodować roślinę ozdobną do ogrodu.
