Nadtlenek wodoru dla storczyków

Nadtlenek wodoru dla roślin

Nadtlenek wodoru jest przedstawicielem nadtlenków, przezroczystej cieczy o charakterystycznym metalicznym smaku i lekko kwaśnym odczynie. Jego wzór chemiczny to Н₂ О₂, gęstość to ρ = 1,4 g / cm ³ . Drugie imię to nadtlenek wodoru.

Kiedy ludzie mówią o tlenie, zwykle mają na myśli tlen cząsteczkowy, który jest obecny w powietrzu. Zawiera dwa atomy połączone ze sobą wiązaniem walencyjnym. Tlen atomowy ma jeden niesparowany elektron i jest wolnym rodnikiem, co sprawia, że ​​jest reaktywny i silniejszy niż tlen pod względem właściwości utleniających.

W warunkach naturalnych taki atom długo nie istnieje. Szybko łączy się z innym atomem, zamieniając się w stabilną cząsteczkę O ₂ lub szukając innego elektronu.

Praktyczne zastosowanie tej substancji opiera się na zdolności utleniania nadtlenku wodoru.

Posiada właściwości dezynfekujące, antyseptyczne, bakteriobójcze, nadtlenek:

• aktywuje wzrost siewek;
• zwiększa procent kiełkowania nasion i ich bardziej aktywne kiełkowanie;
• niszczy komórki patogenów i szkodliwych zarodników;
• wzmacnia system korzeniowy roślin uprawnych i poprawia ich rozwój;
• poprawia nasycenie gleby tlenem

Nadtlenek wodoru aktywnie uczestniczy w reakcjach ochronnych i wszystkich reakcjach bioenergetycznych. Tlen atomowy wspomaga tworzenie witamin i soli mineralnych, stymuluje procesy metaboliczne w roślinie.

Nadtlenek wodoru – środek grzybobójczy, bakteriobójczy, źródło tlenu. Nie szkodzi środowisku, pozostaje z niego tylko woda.

Obalanie mitów: kiedy nadtlenek jest skuteczny

Czasami prawda jest przyodziana w „ubrania” mitów i odrzucona jako rzecz niepotrzebna, bezużyteczna. Ale jak często mity, które niosą ze sobą racjonalne jądro, tworzą pełny obraz tego, co się dzieje. Mity dotyczące stosowania nadtlenku wodoru. Które z nich należy obalić, a które przeciwnie, w potwierdzeniu ich wypłacalności? Spróbujmy to rozgryźć.

Zapobieganie infekcjom roślin

O zdolności rośliny do opierania się niebezpiecznym infekcjom świadczy jej zdolność do szybkiej syntezy reaktywnych form tlenu (ROS). Jest to jednak możliwe do osiągnięcia tylko wtedy, gdy występuje wysoki poziom substancji hamujących kwasowość (przeciwutleniacze). Oznacza to, że roślina powinna błyskawicznie wytworzyć dużą ilość ROS, a także szybko wygasić ten proces.

Przetwarzając kwiat w okresie wegetacji, konieczne jest znalezienie kompromisowego rozwiązania: jak kontrolując patogen, nie niszczyć samej rośliny. Rzeczywiście, do szybkiej neutralizacji reakcji łańcuchowych ROS wymagana jest silna ochrona antyoksydacyjna. W przeciwnym razie roślina może ucierpieć.

Dlatego nadtlenek stosuje się w niewielkich stężeniach, które bez szkody dla rośliny mogą skutecznie „włączyć” odpowiedź immunologiczną.

Wiadomo, że kwas salicylowy tworzy u roślin odporność nabytą. Nadtlenek wodoru aktywuje jego syntezę. W roślinie potraktowanej H ₂ O ₂ stężenie kwasu salicylowego wzrasta dziesięciokrotnie. Kwas z kolei hamuje powstawanie katalazy enzymatycznej, a proces rozkładu nadtlenku na wodę i tlen zostaje zawieszony.

Tym samym ilość nadtlenku wzrasta, stymulując powstawanie kwasu salicylowego, który jest niezbędny do działania odpowiedzi immunologicznych. Oto takie błędne koło: Н₂ О₂ –– С ₇ H₆ O₃ –– Н₂ О₂.

Jest to paradoks, ale nadtlenek znajdujący się w liściach (egzogenny) zmusza roślinę do własnej syntezy (endogennej).

Stwierdzono, że nadtlenek wodoru aktywuje jedną z izoform kinaz – kinaz MAP, związaną z syntezą białek PR pełniących funkcje ochronne w warunkach różnego rodzaju stresów. Oznacza to, że działa jako „sygnalizator”, który powiadamia systemy roślin o stresie zewnętrznym lub wewnętrznym. Nadtlenek z zewnątrz działa w ten sam sposób, aktywując mechanizmy obronne organizmu roślinnego.

Aby rozpocząć syntezę ROS i aktywować odporność, orchideę traktuje się roztworem nadtlenku wodoru. Celem jest zniszczenie wroga przed, a nie po jego penetracji.

W profilaktyce trzyprocentowy nadtlenek rozcieńcza się w stosunku 1:30 lub 1:40. Okazuje się – 2 łyżki. l. preparat (30 ml) w 900 lub 1200 ml wody. W przypadku bardzo młodych roślin użyj łyżki stołowej na litr wody.

Opryskiwanie przeprowadza się 1 raz na 7-10 dni, w zależności od stanu zdrowia rośliny.

Roztwór H ₂ O ₂ stosuje się jako środek profilaktyczny do zwalczania chorób chorobotwórczych:

• mączniak;
• zaraza późna;
• antraknoza;
• szara zgnilizna.

To, czy nadtlenek wodoru nadaje się do zapobiegania infekcjom roślin, należy oczywiście do hodowcy, ale dzisiejsza nauka stanowczo mówi: „tak”. Dlatego stwierdzenie, że nadtlenek wodoru jest stosowany jako środek profilaktyczny, nie jest wcale mitem.

Leczenie chorób zakaźnych

To stwierdzenie jest prawdą dawno udowodnioną przez naukę i praktykę. Odporność organizmów chorobotwórczych na działanie nadtlenku wodoru zależy od wielu czynników.

Grzyby i drobnoustroje giną w następujących przypadkach:

• spotkanie z lekiem o wysokim stężeniu substancji;
• przedłużony kontakt roztworu nadtlenku z patogennymi mikroorganizmami;
• brak silnego systemu obronnego u niektórych gatunków bakterii.

Słaby system obronny mikroorganizmu nie jest w stanie oprzeć się reaktywnemu atomowemu nadtlenkowi tlenu.

Stężenie nadtlenku w roztworze roboczym wynosi 0,3%. Nadtlenek łatwo radzi sobie z patogenami tracheomykozy, rizoktonii, zarazy, mączniaka rzekomego.

Wzbogacanie tlenem

Sprawa jest kontrowersyjna, ale mało związana z mitami. Trudno zaprzeczyć faktom uznanym w wielu krajach na całym świecie: nadtlenek wodoru to nie tylko bezpieczny środek grzybobójczy i antyseptyczny, ale także doskonały napowietrzacz gleby.

Okres półtrwania nadtlenku w glebie trwa około 7 godzin, podczas których większość rozkłada się na składniki przyjazne dla środowiska – wodę i tlen. Dzięki temu rośliny lepiej pobierają minerały z gleby.

Czasami przy niewłaściwej pielęgnacji roślin podłoże otrzymuje nadmiar wilgoci. Korzenie roślin, po zużyciu całej objętości tlenu rozpuszczonego w wodzie, zaczynają się dusić.

Co zrobić w tej sytuacji? Oczywiście przestań podlewać, ale podłoże nie wysycha szybko, potrzeba czasu, którego roślina nie ma. Woda utleniona stanie się prawdziwym zbawieniem dla kwiatów cierpiących na uduszenie. Przeniknie do korzeni i po zapadnięciu nasyci glebę tlenem. Stosuje się roztwór roboczy zawierający 25 ml 3% nadtlenku na 1 litr wody. Zapewni to roślinom oddychanie przez 4-5 dni.

Dezynfekcja blach grubych

Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek kwestionował właściwości dezynfekujące nadtlenku wodoru, dlatego należy zgodzić się z tym stwierdzeniem.

Małe rany, sekcje roślin są traktowane nadtlenkiem, a także stosowane do dezynfekcji blaszek liściowych.

Jeśli kwiat ma objawy choroby, przeprowadza się lecznicze (lecznicze) opryski. W takim przypadku użyj 0,3% roztworu nadtlenku. Oznacza to, że w wodzie rozpuszcza się 3% nadtlenek – 1:10.

W zaawansowanych przypadkach jest rozcieńczony 1: 4, czyli 0,8%, ale w przypadku delikatnych roślin domowych stężenie to jest dość wysokie. Nie zaleca się pracy z takim stężeniem roztworu podczas kwitnienia.

Po zniknięciu objawów wizualnych przechodzą na schemat profilaktyczny.

Stymulacja kwitnienia

Po zastosowaniu wody utlenionej kwiaty przechodzą te same metamorfozy, które obserwuje się po deszczu. Ożywają, liście są wypełnione elastycznością, kwitnienie staje się szczególnie jasne.

Sądząc po recenzjach hodowców kwiatów, wielu z nich zaleca stosowanie nadtlenku do storczyków jako nawozu. Jest to jednak kwestia kontrowersyjna i dziś nie ma dokładnych danych naukowych potwierdzających skuteczność stymulacji kwitnienia nadtlenkiem wodoru.

Pozytywne wyniki uzyskano w eksperymencie z użyciem 3% roztworu nadtlenku jako stymulatora kiełkowania nasion lwiej paszczy. A wraz z tym zauważono, że ma to korzystny wpływ na dekoracyjność roślin – w doświadczeniu w porównaniu z próbkami kontrolnymi znacznie wzrosła wysokość szypułki, liczba kwiatów i pędów trzeciego rzędu. Być może baza dowodowa nie została jeszcze w pełni zebrana, ale to kwestia czasu.

Zwalczanie szkodników

Być może można zaufać skuteczności nadtlenku wodoru w walce ze szkodnikami storczyków. Aby jednak wpłynąć na naskórek owadów i roztoczy, potrzebna jest jego wysoka koncentracja, ale zabije samą roślinę. Ale nadtlenek jest zdolny do niszczenia jaj i larw bez uszkadzania kwiatu.

Niemniej jednak główną funkcją nadtlenku w tym przypadku jest zapobieganie i wzmacnianie odporności rośliny. Równie ważna jest właściwa pielęgnacja storczyków i utrzymanie ich w sprzyjających warunkach. Połączenie tych czynników pozwoli Ci wyhodować zdrową, mocną roślinę z dobrą reakcją obronną. A cotygodniowe zabiegi profilaktyczne H ₂ O ₂ nie dadzą pasożytom szansy na osiedlenie się na kwiatku.

Optymalna koncentracja

Do zaprawiania nasion orchidei używaj nierozcieńczonego 3% nadtlenku wodoru. Przez cały sezon wegetacyjny stosuje się stężony roztwór H ₂ O ₂ : od 0,1% do 0,3% (nie więcej).

W leczeniu chorób – od 0,3% do 0,8% nadtlenek rozcieńczony w wodzie.

Roztwór roboczy przygotowuje się na bazie czystej, osiadłej wody o neutralnym poziomie kwasowości, który określa się za pomocą papierka lakmusowego.

Zastosowanie nadtlenku wodoru do storczyków

Podlewanie storczyków nadtlenkiem wodoru odbywa się dowolną metodą: zarówno pod korzeniem, jak i przez opryskiwanie, ale najlepiej to drugie.

W każdym razie H ₂ O ₂ przyniesie korzyści roślinie:

• dezynfekuje i zabija wszystkie chorobotwórcze mikroorganizmy w glebie, na korzeniach i naziemnej części storczyka;
• oczyszcza korzenie, liście, łodygi, podłoże z gnicia i pleśni;
• wzmocni układ odpornościowy, sprawi, że roślina będzie silna, odporna na infekcje i pasożyty.

W celu zapobiegania chorobom zakaźnym i grzybiczym storczyków przygotowuje się roztwór w ilości: 2 łyżki. l. oznacza na 1 litr wody. Są karmione raz w tygodniu.

Lepiej jest przetwarzać kwiat z drobnego sprayu wieczorem w temperaturze 24 ° -25 ° C.

Podczas przetwarzania storczyków przestrzegane są następujące zasady:

• nie spryskuj pąków i kwitnących kwiatów;
• nie przetwarzaj liści w jasnym słońcu;
• nie pozwól, aby płyn pozostawał przez długi czas w kątach liści.

Aby uzyskać większy efekt, do roztworu do traktowania liści woskową powłoką dodaje się środek powierzchniowo czynny.

Pocieranie liści

Nadtlenek niszczy szkodliwe komórki bakterii na powierzchni liści orchidei. Ten środek antyseptyczny szybko oczyści je z pasożytów, zanieczyszczeń, kurzu niewidocznego dla oka. Liście będą wyglądać zdrowo i lśniąco.

Jeśli na liściach storczyka pojawi się ognisko infekcji – gąbka nasączona nadtlenkiem aptecznym, wytrzyj całą blaszkę liściową wokół miejsca. Dzieje się tak, aby infekcja nie rozprzestrzeniała się dalej na zdrową tkankę.

Leczenie punktowe dotkniętych tkanek

Efekt punktowy na dotkniętych obszarach jest podobny do leczenia ran u ludzi. Nadtlenek reaguje z enzymami grzybów i bakterii i dezaktywuje je.

Leczenie odbywa się za pomocą sprayu lub wacika. Stężenie roztworu: 3 łyżki. l. H ₂ O ₂ na 1 szklankę wody. Roztwór wlewa się do butelki ze spryskiwaczem i rozpyla na centrum lokalizacji z najbliższej możliwej odległości.

Po 5 dniach procedurę powtarza się. Jeśli ognisko jest bardzo małe, traktuje się je gąbką nasączoną 3% nadtlenkiem wodoru, bez rozcieńczania wodą.

Dezynfekcja uszkodzeń mechanicznych

Każde mechaniczne uszkodzenie narządu storczyka podczas przeszczepu, cięcia, skracania, pękania wymaga pilnej dezynfekcji w miejscu uszkodzenia. W tym celu najlepiej nadaje się nadtlenek wodoru.

Nadtlenek nieco je wysuszy i zapobiegnie przedostawaniu się infekcji i dalszemu rozprzestrzenianiu się.

Obsługa nasion

Do mikroklonalnego rozmnażania nasion storczyków in vitro eksplantaty roślinne sterylizuje się w chloraminie, alkoholu etylowym, wodzie bromowej, azotanie srebra, antybiotykach, diacydzie.

Wyniki eksperymentalne dowodzą, że najskuteczniejsza jest metoda podwójna – sterylizacja 70% alkoholem etylowym (2 min) i 15% nadtlenkiem wodoru (3 min). Zapewnia maksymalną liczbę żywotnych eksplantatów, która dla badanych gatunków storczyków wynosi 70%.

Moczenie nasion w nadtlenku zwiększa intensywność oddychania komórek kwiatowych, co przyczynia się do lepszego kiełkowania i rozwoju protokormu w pożywce. Nadtlenek wodoru doskonale dezynfekuje nasiona.

Przed siewem nasiona są sterylizowane:

1. Nasiona wlewa się do pustej strzykawki bez igły.
2. Dodaje się do niego trzyprocentowy nadtlenek wodoru.
3. Wstrząśnij i odczekaj od 2 do 5 minut. w zależności od ilości pyłu z nasion.
4. Zasiać na pożywce, dodając 2-5 kropli do każdej kolby.
5. Rozprowadź delikatnie kołysząc nad pojemnikiem i mocno zakręć nakrętkę kolby.

Taka obróbka nasion zapewni dobre kiełkowanie, aktywuje wzrost sadzonek, zwiększy walory dekoracyjne storczyka i odporność na choroby grzybowe. Szkoda, że ​​taka orchidea zakwitnie dopiero po 6 latach.

Zasady stosowania nadtlenku

Główną dewizą hodowcy stosującego wodę utlenioną w storczykach jest nie szkodzić!

Dla tego:

1. Nie przekraczać zalecanych dawek roztworu roboczego. Roślina jest nawadniana natychmiast po jej przygotowaniu.
2. Storczyki nie są spryskiwane nierozcieńczonym farmaceutycznym nadtlenkiem wodoru. W żadnym źródle naukowym nie ma informacji, że zalecany jest do tego 3% nadtlenek wodoru w czystej postaci. Niech nikogo nie zmylą małe dawki substancji. Więcej nie znaczy lepiej. Każda, nawet najmniejsza dawka działa tutaj zgodnie z zasadą homeopatii: mała kropla nadtlenku rozcieńczona w morzu wody da taką samą reakcję jak większa dawka. Jak już wspomniano powyżej, zewnętrzne działanie nadtlenku aktywuje jego produkcję przez samą roślinę ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Zastosowanie czystego środka ma sens, jeśli jest używany jako środek dezynfekujący.
3. Stosuje się go w czystej postaci H ₂ O ₂ jako środek antyseptyczny w przypadku niewielkich miejscowych urazów, ognisk infekcji, przedsiewnej sterylizacji nasion lub do obróbki sekcji. W innych przypadkach stosuje się rozwiązania robocze.
4. Nie mieszać H ₂ O ₂ z amoniakiem. Możesz uzyskać toksyczną hydrazynę i jej pochodne.
5. Nie należy przygotowywać roztworu razem z innymi silnymi utleniaczami (chlor, nadmanganian potasu), ponieważ uwolniony w dużych ilościach wolny tlen spowoduje spalenie storczyka.
6. Nie dodawaj jodu ani bromu do nadtlenku wodoru – nadtlenek przywróci je do wolnych form, niebezpiecznych dla kwiatów.

Nadtlenek może negatywnie wpływać na roślinę poprzez interakcję z solami miedzi i innych metali. Dlatego po potraktowaniu storczyka preparatami zawierającymi miedź powinien minąć co najmniej dzień.

Środki ostrożności

Farmaceutyczny nadtlenek wodoru nie jest niebezpieczny dla ludzi, z wyjątkiem indywidualnej nietolerancji leku. Niemniej jednak pracują z nim w rękawiczkach, aby chronić skórę rąk przed kontaktem z produktem.

W niektórych przypadkach u osób o szczególnie wrażliwej skórze drobne pęknięcia lub skaleczenia na dłoniach, szczególnie w okolicy naskórka, po kontakcie z nadtlenkiem mogą ulec zapaleniu i nie goić się zbyt szybko.