Gruszka należy do jednych z najcenniejszych roślin owocowych. Smak owoców jest wysoki, ale drzewo należy do bardzo wymagających upraw. Zasadniczo południowe regiony specjalizują się w uprawie gruszy. Wynika to ze słabej zdolności adaptacji rośliny do mroźnych zim. Ograniczenie wynika również z natury i żyzności gleb regionów północnych, na przykład Leningradu, Wołogdy, Nowogrodu. Gleby w tych rejonach charakteryzują się niską żyzną warstwą i słabą zdolnością do zatrzymywania wilgoci, a jednocześnie mają odczyn kwaśny. Dzięki pracy stacji selekcyjnej VIR wyhodowano kilka odmian gruszek przystosowanych do tak specyficznych warunków klimatycznych.
W warunkach krótkiego ciepłego okresu konieczne było wyhodowanie odmian wczesnych dojrzewających, które mają czas na zbiory w krótkim czasie. Jednocześnie muszą mieć dobrą odporność na ujemne temperatury, aby zimą uniknąć urazów drzewa. Takie gruszki mają mniejszy rozmiar owoców, mniej jasny smak w porównaniu do odmian południowych.
Początkowo na terytorium obwodu leningradzkiego popularne były odmiany, których smak był mierny i zadowalający (gruszka Tonkovotka, Dula Novgorodskaya). Później najpopularniejsze były Pushkinskaya, Severyanka, na pamiątkę Jakowlewa i Pawłowskiej.
Brak sezonowej przemiany plonów jest istotnym plusem. Jednocześnie wymienione odmiany nadają się na ogół tylko do szybkiego użycia, ponieważ nie różnią się jakością długoterminowego utrzymania. Następnie podajemy odpowiednie odmiany gruszek dla regionu Leningradu.
Cienka linia
Odpowiednie odmiany gruszek dla regionu Leningradu
Gruszka dla regionu Leningradu, której najlepsze odmiany są wymienione poniżej, można znaleźć w sprzedaży w szkółkach owoców.
Mówiąc o Dula Novgorodskaya, możemy powiedzieć, że potężne drzewa tej odmiany są odporne na mróz i choroby grzybowe. Odmiana wyróżnia się małymi owocami o masie 60-80 g. Posiadające słodko-kwaśny smak owoce żółte z rumieńcem charakteryzują się przeciętnym smakiem. Dojrzewanie rozpoczyna się pod koniec sierpnia, w przypadku niedotrzymania terminów usunięcia owoce przejrzały i pękają. Odmiana nie jest podatna na samozapylenie; najlepszymi zapylaczami są Tokoveka i Autumn Bergamot.
Cienka linia to różnorodność selekcji ludowej. Plon daje o każdej porze roku, zaczyna przynosić owoce za 5-6 lat. Owoce są średnie, przeważnie żółte, mogą być pokryte rumieńcem. Długa łodyga owocu jest mocno przymocowana do drzewa. Odmiana często narażona na parch, o niestabilnych owocach. Gruszka na północny zachód od odmiany Tonkovotka nie należy do samozapylających, Dulia Novgorodskaya pełni funkcję zapylacza.
Gruszka Puszkina ma grubą, rozłożystą, płaczącą, zaokrągloną koronę. Samo drzewo jest mocne, odporne na zimę. Plon odmiany wysoki, owoce średnie, żółtawe, z różowym rumieńcem. Średnia waga zielonkawożółtych, owalnych, okrągłych owoców wynosi 60-70 g. Miąższ jest soczysty, zielonkawy, z lekką cierpką nutą. Owoce dojrzewają od początku września, 5-6 lat po posadzeniu. Wadą jest jednak niska jakość przechowywania owoców – nie dłużej niż tydzień oraz podatność na parcha w okresach dużej wilgotności.
Gruszka Puszkina
Gruszka Pawłowska według opisu ma piramidalną koronę, zaczyna owocować do końca lata. Jasnozielone średniej wielkości gruszki mają delikatny soczysty miąższ. Owoce tej odmiany praktycznie nie nadają się do przechowywania, należy je zużyć w ciągu kilku dni.
Gruszki w Pamięci Jakowlewa wyróżniają się jako szczególna cecha . Są doskonale przechowywane do grudnia. Cechą odmianową są owoce – bardzo duże jak na warunki terenów północnych. Ich średnia waga to 150 g. Owoce o złotej barwie charakteryzują się słodkim, maślanym miąższem. Owocowanie rozpoczyna się w trzecim roku, wielkość zbiorów rośnie z każdym sezonem. Z jednego drzewa możesz zebrać 20 kg gruszek. Drzewo rośnie szybko, ale jest krótkie. Gałęzie korony rosną pod kątem do pnia, tworząc kulistą koronę.
Impulsem do nazwy odmiany Severyanka była szczególna zimotrwalosc drzew. Gruszka dobrze znosi silne trzaski na zimno bez utraty plonu. Oprócz tego atrakcyjna odmiana ma niewielkie rozmiary. W przeciwieństwie do innych odmian rośnie na szerokość, a nie w górę. Szeroka korona pokryta jest kwiatami od końca kwietnia. Waga dojrzałych owoców nie jest jednowymiarowa, waha się od 80-120 g. Owoce są stożkowate, żółtawozielone. Miąższ jest dość gęsty, słodko-kwaśny, z ledwo wyczuwalnym aromatem gruszki. Odmiana jest zdolna do samozapylenia, co eliminuje potrzebę wzrostu w pobliżu dodatkowych gruszy. Pomimo początku owocowania od 5 roku szybko zyskuje na produktywności, do 15 roku życia można uzyskać do 100 kg plonu z jednego drzewa.
Severyanka
Uprawa gruszek w regionie północno-zachodnim
Do wyboru odmiany należy podchodzić ostrożnie. Opierając się na klimatycznych cechach regionu Leningradu, należy wybrać odmiany odporne na zimno zalecane do uprawy na obszarach o podobnym klimacie. Odmiany gruszek najlepiej nadają się do regionu Wołogdy. Długość godzin dziennych, tempo opadów i średnia temperatura są podobne do tych w obwodzie leningradzkim.
Niskie wzbogacenie gleby warstwą żyzną to duża trudność w uprawie. Większość terytoriów zajmują gleby gliniaste i piaszczyste. Aby uzyskać silne drzewo, które zapewnia stabilne, bogate zbiory, konieczne jest stosowanie nawozów organicznych w celu pokrycia niedoboru składników odżywczych i kontroli kwasowości gleby.
Sadzonki lepiej sadzić jesienią, kiedy naturalne procesy życiowe rośliny są zahamowane. Wcześniej za miesiąc przygotuj glebę z zgniłego kompostu, superfosfatu 2: 1 i potasu.
Uwaga! Możesz sadzić sadzonkę pod koniec września. Pozwoli to roślinie zakorzenić się w glebie, ale nie pozwoli jej wejść w okres aktywnego wzrostu.
Odmiany gruszek opracowane dla regionu północno-zachodniego wymagają obfitego systemu nawadniania. Średnio na drzewo potrzeba 10 litrów wody na tydzień, zwiększenie objętości nawadniania jest konieczne tylko w okresach suchych.
Ważny! Jeśli nadmiernie nasycisz glebę, możesz sprowokować rozprzestrzenianie się parcha.
Aby wybrać miejsce do sadzenia gruszek, odpowiednie są płaskie obszary, dobrze oświetlone i zamknięte od przeciągów. W przypadku młodych drzew zaleca się nałożenie opatrunku górnego na krąg pnia (kompost, mocznik, superfosfat). Pod drzewami, które zaczęły owocować, można dodać dziewanny, ptasie odchody lub humus.
Dla udanego zimowania konieczne jest pokrycie młodego drzewa gałęziami świerkowymi i siatką dla gryzoni. Koło pnia można przykryć tekturowymi arkuszami, a wiosną można je spalić, a powstały popiół można wykorzystać jako nawóz.
Podsumowując, możemy powiedzieć, że uprawa gruszki jest kłopotliwym i żmudnym procesem, szczególnie na terytorium regionu Leningradu. Przy wyborze odmiany należy wziąć pod uwagę mrozoodporność gruszki dla regionu północno-zachodniego, okres dojrzewania i czas dojrzewania. Należy szczególnie uważać na skład gleby, ponieważ gruszka nie przyniesie dobrych zbiorów przy zubożonym składzie.
