Wybierając miejsce na orzech, należy upewnić się, że obszar nie jest ogrzewany, woda gruntowa nie leży zbyt wysoko.
Uwaga! Największym zagrożeniem dla łożysk orzechów nie są niskie temperatury zimowe, ale wiosenne przymrozki. Drzewa w dobrej kondycji tolerują temperatury poniżej -30 ˚C i szybko regenerują się po zamarznięciu.
Dobre miejsce do lądowania to niewielkie wzniesienia, zbocza osłonięte od wiatru.
Gdzie nie możesz sadzić orzechów:
- w najniższej części ogrodu, w belkach, gdzie sadzonki mogą zostać uszkodzone przez mróz;
- na otwartych szczytach wzgórz narażonych na lodowate wiatry;
- należy unikać miejsc zalewanych przez rzeki oraz miejsc w pobliżu rzek, w których zbiera się mgła, zimne powietrze.
Ziemia musi być urodzajna. Poziom wód gruntowych powinien wynosić co najmniej (1,8-2 m).
Wybierając miejsce do sadzenia orzecha włoskiego, musisz wiedzieć, co możesz sadzić obok orzecha. Wiadomo, że orzech włoski zawiera toksyczną substancję juglon, która hamuje wzrost wielu innych roślin. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku sadzonek szczepionych na kłączu czarnego orzecha. Dlatego lepiej nie sadzić roślin ozdobnych pod orzechami. Możesz siać trawnik.
Przygotowanie gleby
Glebę należy zbadać pod kątem zawartości minerałów. Wcześniej warto wykopać otwarty dołek i sprawdzić, czy na jego poziomie znajdują się (płytkie) nieprzepuszczalne warstwy gleby, które mogą spowodować zalanie korzeni w bardzo mokrym roku. W daczach, osobistych działkach, wystarczy kierować się tym, czy stare orzechy wyrastają z sąsiadów.
Gleba do sadzenia musi być wcześniej przygotowana, ponieważ orzechy są długowieczne, a po posadzeniu sadzonek niektórych błędów nie można naprawić.
Regulacja reakcji gleby
Orzechy mogą rosnąć w zakresie pH gleby 5,5-8,8, ale najlepiej rosną na glebach lekko kwaśnych i obojętnych (pH 6,5-7,5) z dużą ilością łatwo przyswajalnego wapnia.
Nieodpowiednie gleby należy przygotować:
- Zbyt kwaśna gleba przyczynia się do rozwoju bakteryjnej zgnilizny. Wapnowanie jest konieczne przy pH poniżej 6,5.
- Na glebach zasadowych może wystąpić chloroza – żelazo lub magnez. Na takich glebach należy stosować kwaśne nawozy (siarczan potasu, siarczan magnezu, siarczan amonu). Na działkach osobistych przydatne są trociny iglaste.
Nawozy organiczne
Oprócz poprawnej odpowiedzi drugą ważną kwestią jest zapewnienie wymaganej ilości materii organicznej. Obornik lub kompost jest dobry. Jeśli nie ma nawozu organicznego, konieczne jest zasianie zielonych roślin obornika. Kiedy dorosną, powinieneś wykopać z nimi ziemię. To:
- łubin,
- facelia,
- musztarda,
- rzepak,
- słonecznik,
- owies.
Możesz także wykopać glebę słomą zbożową. W glebie bogatej w próchnicę małe korzenie rozwijają się znacznie lepiej, dlatego orzechy mają większą zdolność wchłaniania minerałów. Humus zmienia również właściwości fizyczne gleby:
- poprawia napowietrzenie,
- zwiększa kompleks sorpcyjny,
- pozwala przekształcić nierozpuszczalne minerały w formy dostępne dla roślin.
Skład mineralny
Jeśli zawartość minerałów w glebie jest zbyt niska, przed wykopaniem należy zastosować nawozy fosforowe i potasowe zgodnie z zalecaną dawką. Kopanie powinno być głębokie.
Do gleby wprowadza się:
- Orzech jest wrażliwy na chlorki (sól potasowa), dlatego potas w tej postaci należy aplikować kilka miesięcy przed sadzeniem lub w postaci siarczanu potasu.
- W przypadku braku magnezu w glebie dodaj tlenek magnezu, węglan magnezu lub siarczan magnezu.
- Spośród mikroelementów orzech potrzebuje przede wszystkim boru, warto wzbogacić glebę w ten składnik.
Stół. Zalecane maksymalne dawki minerałów dla sadów orzechowych
| Minerał | Dawka, kg / splot |
| fosfor (P2O5) | 3 |
| potas (K2O) | 3 |
| magnez (MgO) | 2 |
Uwaga! Korzenie orzecha włoskiego są wrażliwe na świeżą wapno, dlatego wapnowanie należy wykonać kilka miesięcy przed sadzeniem. Wapnowanie w kolejnych latach nie jest już niebezpieczne dla korzeni. Zanim wapń wniknie w głąb ziemi, straci swoje właściwości palne.
Przed sadzeniem sadzonek orzechów nie stosuje się nawozów azotowych. W ciągu pierwszych kilku lat po posadzeniu nawóz azotowy jest stosowany po prostu pod drzewami.
Na domkach letniskowych, działkach przydomowych, jeśli ziemia nie jest zbyt żyzna, w miejscu przeznaczonym do sadzenia można w kilka tygodni przygotować glebę do sadzenia:
- Kopią dość duży otwór (głębokość – 0,5 m, średnica – 1 m).
- Ziemię układa się, miesza z gnijącym obornikiem, kompostem, posiekaną słomą lub odtlenionym torfem. Można stosować popiół – podnosi pH gleby, wzbogaca ją w potas, fosfor, magnez, wapń.
- Jeśli gleba jest zmieszana z obornikiem, nie używaj jednocześnie wapna, ponieważ prowadzi to do utraty azotu z obornika. Wapnowanie przeprowadza się kilka tygodni wcześniej lub później.
Wstępnie przygotowana gleba nie osiada po posadzeniu drzewa. Późne przygotowanie dołka i późniejsze osiadanie gleby mogą prowadzić do łamania korzeni. Ponadto w miejscu lądowania powstanie zagłębienie, w którym będzie się gromadzić woda. Późniejsze wyrównanie podłoża da efekt zbyt głębokiego nasadzenia drzew, jest to szkodliwe.
Wybór odmian do ogrodu
W Rosji podzielono na strefy wiele odmian. Najpopularniejsze to:
- Alminsky,
- Arkada,
- Astachowski,
- Bosfor,
- Burlyuk,
- Dagestan,
- Dachny,
- Duet,
- Świt wschodu
- Krasnolud,
- Kostyuzhensky,
- Ukochany Petrosyana,
- Marion,
- Nadzieja,
- Baran,
- Orion,
- Pamięci Pasenkowa,
- Ku pamięci profesora Veresina,
- Pelan,
- Peschansky,
- Ojczyzna,
- Żniwa,
- Rocznica.
Przygotowanie do sadzenia drzew
Przed posadzeniem drzew orzechowych należy przygotować niezbędne materiały.
- Stawki – nawet jeśli paliki nie są potrzebne w momencie sadzenia, będą potrzebne w ciągu najbliższych 2 lat.
- Miękki materiał do wiązania drzewek do słupków. Liny nie można używać do wiązania drzew.
- Ochrona przed myszami, zajęciami, jeśli są w pobliżu.
- Ochrona przed mrozem zimą – folia perforowana przed zwierzętami, ściółka ze słomy zbożowej (w tym kukurydzy). Pień można pomalować silikonową farbą akrylowo-betonową w celu ochrony młodych drzewek przed przegrzaniem w okresie zimowym. Pień malowany jest nad częścią pokrytą słomą wraz z pąkami zaraz po opadnięciu liści.
Uwaga! Nie można używać wapna do wybielania młodych sadzonek, spala cienką korę.
Daty lądowania
Wybierając czas sadzenia orzecha, należy wziąć pod uwagę możliwość podlewania:
- Jeśli nie ma możliwości podlewania młodych drzewek, sadzonki orzecha włoskiego sadzi się jesienią.
- Jeśli orzechy sadzone wiosną wejdą w suszę, przez następną zimę zamarzają bardziej niż nowe sadzonki sadzone jesienią. Sadzonki nie zakorzeniają się dobrze bez podlewania, a następnie całkowicie zamrażają lub zamrażają. Każdy dzień opóźnienia sadzenia na wiosnę zwiększa ryzyko przemarznięcia w następnej zimie.
Sadzonki orzecha włoskiego z zamkniętym systemem korzeniowym (z doniczek) można sadzić wiosną do końca maja oraz latem od połowy sierpnia. Sadzonki sadzone w takich okresach wymagają regularnego podlewania.
W ciągu roku orzechy przechodzą 2 cykle szybkiego wzrostu korzeni:
- Pierwsza rozpoczyna się na początku opadania liści (połowa października) i trwa do zamarznięcia gruntu lub znacznego spadku temperatury gleby.
- Drugi etap intensywnego rozwoju korzeni rozpoczyna się po rozmrożeniu i ogrzaniu gleby i trwa do początku rozwoju liści. Wiosną korzenie rosną najbardziej w okresie bezlistnym. Dlatego wczesne wyczucie czasu jest tak ważne podczas sadzenia orzechów na wiosnę. Drzewa należy sadzić jak najszybciej po rozmrożeniu gruntu. Im później są sadzone, tym bardziej regularnego podlewania potrzebują po posadzeniu.
Słabe ukorzenienie nowo posadzonego orzecha może prowadzić do głodu i zwiększonego ryzyka chorób, szczególnie w przypadku drewna. Słabe ukorzenienie w rok po posadzeniu powoduje powolny wzrost przez następne 3-4 lata. Takie orzechy zaczynają rosnąć normalnie dopiero po 4-5 latach od posadzenia.
Uwaga! Opóźnianie terminu sadzenia orzechów włoskich wiosną, kiedy nie ma możliwości podlewania drzewek latem, to jeden z największych błędów popełnianych przy sadzeniu sadzonek orzecha włoskiego.
Po posadzeniu orzecha jesienią należy je dobrze zabezpieczyć przed przemarzaniem. Ochrona korzeni jest najważniejsza w przypadku bezśnieżnej zimy. W tym celu wylewa się kopce, pokrywając miejsce zaszczepienia i kilka pąków na tym wrażliwym obszarze ziemią. W przypadku silnie mroźnej zimy i zamarznięcia drzewa nad kopcem zapewni to wzrost szczepionej odmiany z pąków ukrytych pod ziemią. Kopce można dodatkowo ocieplić wylewając na wierzch:
- odchodzi,
- kompost,
- śnieg,
- gałęzie iglaste.
W ciepłe zimy kopiec powinien być szeroki. Nowo posadzone orzechy mogą wytrzymać mróz bez znaczących uszkodzeń do około -20 -20C, pod warunkiem, że jest dobrze okrywowa. Większy mróz już powoduje wypadanie sadzonek, co można zmniejszyć malując drzewa białą farbą. Młode drzewa są malowane, gdy tylko opadną liście.
Schemat lądowania
Wybór odpowiedniego schematu sadzenia orzecha włoskiego jest dość trudny:
- Sadzonki posadzone w odległości 10 × 10 m nie będą gęstnieć przez 30-40 lat po posadzeniu. Później taki ogród staje się gęsty, podstawa koron obumiera, a owocowanie przenosi się na szczyt korony.
- Sadzonki można sadzić w odległości 8 x 6 m. Gęsto posadzone orzechy rosną wolniej (mają mniej wody i składników mineralnych), ale po około 30 latach od posadzenia stają się zbyt gęste.
- Podstawową odległość sadzenia 10 x 10 m można zmniejszyć na glebach słabszych i zwiększyć na glebach żyznych.
Planując odległości między drzewami, należy wziąć pod uwagę siłę wzrostu każdej odmiany:
- Wybór lekko rosnących odmian umożliwia gęstsze sadzenie – 8 × 7 m, 8 × 6 m.
- W przypadku odmian silnie rosnących wybiera się odległość 8 × 8 m.
Odległości w dużych ogrodach mogą wynosić, metry: 10 × 7, 10 × 8, 10 × 9, 9 × 8, 9 × 9.
Intensywne ogrody wymagają częstszego przycinania i nawożenia oraz mogą być sadzone w większej ilości.
Lądowanie
Podczas sadzenia orzechów te same zasady dotyczą innych drzew.
Przygotowanie sadzonek
- Uszkodzone i zbyt długie korzenie są przycinane przed sadzeniem. Jeśli bryła korzeni wyjęta z doniczki ma zakrzywione korzenie po bokach pojemnika, kulkę należy przyciąć pionowo z obu stron i lekko poluzować. Sprawdź stan korzeni poniżej – odetnij uszkodzone lub poskręcane.
- Sadzonki z otwartym systemem korzeniowym należy moczyć w wodzie na pół godziny przed sadzeniem lub zanurzyć w glinianym guzku.
- Sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym należy podlać lub zanurzyć na chwilę w wodzie, jeśli grudka jest sucha.
Sadzonki można uprawiać niezależnie od orzecha, ale proces ten jest długotrwały i nie zawsze udany.
Lądowanie
- Wykopuje się dołek nieco większy niż kula korzeniowa (w przypadku drzewa z doniczki). Sadząc drzewo z gołym korzeniem u dołu, należy wlać guzek, posadzić orzech w ziemi, wyprostować korzenie na guzku.
- Przykryć sadzonkę glebą do 2/3 wielkości dołka, obficie podlać.
- Wchłaniając wodę, dół jest całkowicie pokryty ziemią.
- Powstaje otwór, który będzie chronił przed rozlaniem wody podczas podlewania.
Uwaga! Drzewa nie powinny być sadzone głębiej niż w szkółce.
Podczas sadzenia orzechów włoskich nie trzeba ubijać gleby zamiast podlewać. Młode drzewa są podatne na niedobory wody, które później rekompensują słabym wzrostem.
Ludzie często pytają, po co wkładać płaski kamień pod korzenie podczas sadzenia orzecha? W każdym zwyczaju ludowym jest trochę prawdy, ale tylko w niektórych przypadkach. Korzenie dojrzałych orzechów włoskich rozprzestrzeniają się wiele metrów pod powierzchnią ziemi. Podczas samosiewu korzeń centralny rośnie pionowo w dół. Jednak w przypadku orzechów szczepionych główny korzeń jest kilkakrotnie odcinany podczas wzrostu sadzonki i nie ma gdzie indziej rosnąć w pionie. Szczepione orzechy zaczynają owocować prawie natychmiast po posadzeniu, dlatego po posadzeniu (podlewanie i nawożenie) wymagają starannej pielęgnacji, która nie spowalnia wzrostu. Dlatego umieszczanie kamieni pod szczepionymi orzechami nie tylko nie ma sensu, ale może też być szkodliwe. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy musisz posadzić orzech na zbyt wilgotnym podłożu i potrzebny jest drenaż. Wtedy lepiej wylać gruz na dno dołu.
Uprawa drzewa
Proces sadzenia i pielęgnacji orzechów włoskich obejmuje niezbędne procedury, w szczególności staranną pielęgnację młodego drzewa.
Ściółkowanie trawy
W pierwszych latach po posadzeniu gleba wokół drzew powinna być wolna od chwastów, traw, które silnie konkurują z korzeniem orzecha o wodę i składniki odżywcze. Czystą powierzchnię można uzyskać przez ściółkowanie przy użyciu różnych materiałów organicznych:
- nawóz,
- ścinać trawę,
- słoma,
- kompost,
- używana baza grzybowa.
Trociny i korę drzew iglastych można stosować tylko w warunkach alkalicznych. Materiały organiczne utrzymują wilgotność gleby, dobrą strukturę gleby i dodatkowo dostarczają składników odżywczych drzewom. Wadą tej metody jest to, że myszy mogą żyć pod trocinami.
Do ściółkowania można użyć czarnej tkaniny propylenowej. Pod taką osłoną gleba nie wysycha, zachowuje dobrą strukturę. Myszy również żyją pod takim materiałem.
Top dressing i nawozy
Nawożenie młodych drzew
Prawidłowe nawożenie orzechów jest bardzo ważne. Nie używaj zbyt dużej ilości azotu i opóźnij karmienie.
Poniższe zdjęcia pokazują konsekwencje niewłaściwej pielęgnacji i dla porównania zadbane drzewo tej samej odmiany. Pierwszy orzech posadzono na ubogiej glebie, nie karmiono po posadzeniu. W roku sadzenia boczne gałęzie zamarzły zimą. W następnym roku żywe pędy wypuściły tylko rozety na wierzchołkach, drzewo nie mogło nakarmić więcej liści. Takie drzewa zwykle tracą wierzchołek. Dopiero po 3-4 latach korzenie sadzonki rosną na tyle, aby znaleźć wystarczającą ilość minerałów w ubogiej glebie, orzech odbija nowe pędy poniżej zamarzniętej i chorej części i zaczyna normalnie rosnąć.
Zdjęcie. Orzech pozbawiony podlewania i nawożenia (po lewej) i drzewo regularnie podlewane i karmione (po prawej).
Jeśli przed sadzeniem orzechów gleba była zaopatrywana w fosfor, potas, wapń, magnez, to przez pierwsze 4-5 lat po posadzeniu wystarczy nawozić samym azotem. Dawki azotu zależą od podlewania.
Stół. Nawożenie azotem nawadnianego orzecha w krąg pnia drzewa (N w składniku aktywnym).
| Rok uprawy | Dawka, g | Średnica, m |
| jeden | 100 | jeden |
| 2 | 200 | 1.5 |
| 3 | 300 | 2 |
| cztery | 400 | 2.5 |
| 5-7 | 500 | 3 |
| 7-9 | 600 | 3 |
Jeśli orzech nie jest nawadniany, dawki nawozów mineralnych są zmniejszane. W przypadku braku nawadniania drzewa słabo rosną w pierwszych latach po posadzeniu. Wzrost nieznacznie poprawia się w trzecim roku, a drzewo rośnie silniej od czwartego roku. Dlatego w czwartym roku dawkę saletry amonowej zwiększa się o kolejne 100 g. Potrzeba nawożenia orzechów deszczówkowych w tym wieku zależy od wielkości drzew i pogody. Zdrowe orzechy mają intensywnie zielone liście.
Stół. Nawożenie azotem ogrodu deszczowego
| Rok | Azotan amonu, g | Azotan wapnia, g |
| jeden | 100 | 230 |
| 2 | 200 | 460 |
| 3 | 300 | 660 |
W ogrodach, w których występuje odpowiednia reakcja gleby i dostateczna ilość dostępnego wapnia w glebie, azotan amonu można stosować do nawożenia azotem. Jeśli odczyn gleby jest nieznacznie niski, można zastosować azotan wapnia.
Oznaką zbyt wysokiego poziomu azotu w liściach jest występowanie wiosną dużych kolonii mszyc. Mszyce pojawiają się pojedynczo na liściach przekarmionych azotem. Na liściach cierpiących na brak azotu zwykle nie ma mszyc. Optymalne odzyskiwanie azotu jest niezbędne w przypadku orzechów.
Dwie najbardziej niebezpieczne choroby – antraknoza i bakteryjna zgnilizna zależą od żywienia:
- bakteryjna zgnilizna atakuje przekarmione orzechy,
- antraknoza – wychudzona.
Zatem odchylenie w dowolnym kierunku powoduje zwiększoną wrażliwość na jedną z tych dwóch chorób. Nadmiar azotu wydłuża sezon wegetacyjny, zmniejszając odporność orzechów.
Nawozy azotowe należy podzielić na 2 dawki:
- Pierwsza jest podawana po rozpoczęciu sezonu wegetacyjnego (początek kwietnia).
- Drugi – do końca maja.
W pierwszym roku lepiej jest podzielić nawozy azotowe na 3 równe dawki i aplikować co 2 tygodnie. Taki system nawożenia zapobiega nadmiernemu zasoleniu nieukorzenionych drzew i poprawia wzrost. Sadzonki pojemnikowe można podawać w dwóch dawkach.
W przypadku braku podlewania, susza ma duże znaczenie przy określaniu wymagań nawozowych. Jeśli pora roku jest bardzo sucha, najlepiej pominąć drugą dawkę azotu. Orzechy są wrażliwe na zasolenie. Kiedy w ziemi brakuje wody, zasolenie automatycznie wzrasta. Dodatkowa sól może nawet zabić młode drzewa.
Nawożenie dojrzałych drzew
Od piątego do szóstego roku należy stosować złożony nawóz. Przy ustalaniu dawki należy kierować się wynikami badań gleby oraz rodzajem liści. Musisz zwrócić uwagę na wygląd liści i przeanalizować plon owoców:
- jeśli plon spada bez wyraźnego powodu, orzechy zdecydowanie wymagają nawożenia;
- liście powinny być jasnozielone, blade blaszki liściowe są oznaką braku pożywienia.
Nawozy potasowo-fosforowe poruszają się w glebie bardzo wolno, dlatego stosuje się je jesienią i zimą.
Uwaga! Wiosną nie należy stosować soli potasowej ze względu na wrażliwość orzechów na chlorki.
Orientacyjne dawki NPK Ca Mg w starych ogrodach
| Bateria | Dawka, kg / splot |
| N | 0,8-1,2 |
| P2O5 | 0,6-0,8 |
| K2O | 1,2-1,6 |
| MgO | 0,8-1,6 |
Druga dawka NPK w pierwszych dniach sierpnia dobrze wpływa na jakość orzechów (wielkość, jasny kolor ziaren). W przypadku odmian wczesnych wybierz ostatnie dni lipca. Długofalowe konsekwencje takiego nawożenia wymagają monitorowania zimowania.
Wapnowanie
W sadach orzechowych wapnowanie trwa 5-7 lat. Wapń kontroluje biodostępność minerałów w glebie i wpływa na zdrowie drzew. Dawki wapnia zależą nie tylko od pH gleby, ale także od właściwości fizycznych. Na glebach lekkich wapnowanie stosuje się częściej iw mniejszych dawkach niż na glebach ciężkich.
Nawóz organiczny
Orzechy szczególnie korzystnie reagują na próchnicę w glebie. Rozwijają więcej małych korzeni, zapewniając lepsze odżywienie drzew i mniejszą podatność na suszę. Ważne jest, aby przed posadzeniem orzechów dodać materię organiczną.
Później możesz ściółkować:
Nawóz na działkach osobistych
Właściciele poszczególnych drzew orzechowych zwykle ich nie karmią. Takie orzechy dobrze owocują nawet przez kilka lat. Wówczas obniża się jakość owoców, co zwykle wiąże się z wiekiem drzewa. Wiek 20-30 lat to dorosłe drzewo, dalekie od starości. Z biegiem czasu orzechy tracą swój smak. Zmniejsza się miąższ, zwiększa się procentowa zawartość skóry. Daje to wrażenie narastającej goryczy owoców w miarę starzenia się drzew.
Jeśli istnieje możliwość kompostowania odpadów organicznych, w tym liści orzecha włoskiego, a jest ich wystarczająco dużo, należy kompostować pod orzechami. Obornik można wykorzystać do ściółkowania gleby pod orzechami.
Aby zmniejszyć straty azotu, warto wrócić do starej metody nawożenia. Otwory wykopuje się w środkowej i zewnętrznej części korony, gdzie znajdują się najmniejsze korzenie. Im więcej dziur, tym lepiej. Głębokość dołów wynosi 30-40 cm, do nich wprowadzana jest materia organiczna i nawozy mineralne.
Bogactwo humusu w glebie dostarcza mikroelementów i zwiększa ich dostępność. Można użyć mąki bazaltowej. To skała wulkaniczna, produkt naturalny zawierający niewielki procent minerałów.
Orzechy mają duże wymagania żywieniowe. W pewnych warunkach pojawia się zwiększony popyt:
- w porze bardzo deszczowej (wypłukiwanie minerałów),
- po bardzo mroźnej zimie i utracie części korony,
- po wyjątkowo dużych zbiorach.
Właścicielom jednego lub kilku drzew wygodnie jest stosować wieloskładnikowe nawozy mineralne. Zwykle zawierają mniej azotu niż potasu, dlatego wymagają dodatku azotanu amonu lub saletry wapniowej. Do nawożenia orzechami można stosować mieszanki przeznaczone do warzyw lub uniwersalne. Zwykle nawozy przeznaczone do warzyw mają wyższą koncentrację składników mineralnych niż preparaty uniwersalne, dlatego stosuje się je w zmniejszonej dawce na 1 m².
Z nawozów dostępnych w małych opakowaniach można zastosować Azophoskę do orzechów.
Orientacyjna dawka nawozów mineralnych na 1m2 to 50-80 g. Dawkę należy zmniejszyć, jeśli wcześniej stosowano nawozy organiczne.
Przykład obliczenia dawki nawozów mineralnych: jeżeli odległość od pnia do granicy gałęzi wynosi 3 m, drzewo zajmuje powierzchnię 3,14 × (3 m × 3 m) = 28,26 m².
- Jeśli weźmiesz dawkę 50 g nawozu na metr kwadratowy, to pod taką nakrętkę należy dodać 1,4 kg.
- Jeśli weźmiemy 80 g na metr, otrzymamy 2,26 kg.
Z tego około 40% należy podać w postaci azotanu wapnia, 60% w postaci nawozów wieloskładnikowych. Na przykład przy dawce nawozu 1,4 kg można podać 0,56 kg azotanu wapnia i 0,86 kg nawozu wieloskładnikowego.
Nawóz mineralny z orzechami jest podzielony na 2 dawki, aby zmniejszyć utratę składników i zapewnić równomierne odżywianie:
- pierwszą dawkę aplikujemy po rozpoczęciu sezonu wegetacyjnego,
- druga – na przełomie maja i sierpnia.
Nawozy należy równomiernie rozprowadzić na całej powierzchni kręgu tułowia, omijając pień. U młodych drzew może to grozić uszkodzeniem pnia, u dorosłych nie ma tu aktywnych korzeni, więc drzewo nie używa nawozów.
Uwaga! Pod młodymi orzechami żaden nawóz nie powinien być rozrzucany w niekontrolowany sposób w pobliżu drzewa. Może to prowadzić do zasolenia gleby i utraty drewna.
Formowanie i przycinanie korony
Korona orzechów powstaje w ciągu pierwszych 2-4 lat po posadzeniu na stałe, co zapewni w przyszłości zdrowe drzewa, ponieważ rany powstałe po odcięciu zbędnych narośli są małe i szybko goją się całkowicie. Wszystkie niepotrzebne pędy przycinamy do średnicy 5 cm.
Wysokość korony
Bardzo częstym błędem podczas pielęgnacji orzechów włoskich jest to, że korona drzew jest zbyt niska, co w kolejnych latach zmusza do odcinania grubych gałęzi.
Ponieważ orzech jest drzewem długowiecznym, duże rany powstałe po usunięciu gałęzi o dużej średnicy wcześniej czy później ulegają zakażeniu bakteriami i grzybami, które powodują gnicie drewna, w wyniku czego drzewa często giną. Orzechy dotknięte chorobami drewna mogą zostać uszkodzone przez wiatr, obfite opady śniegu, oblodzenie. Drewno takich orzechów nie nadaje się do produkcji mebli, plon stopniowo słabnie, drzewa powoli wymierają.
W warunkach klimatycznych regionu moskiewskiego, regionu moskiewskiego, centralnej Rosji korony orzechów powstają na wysokości co najmniej 1,5 metra. Jest to minimalna wysokość pozwalająca na dalsze prace pielęgnacyjne (koszenie trawy, grabienie liści, zbiór owoców).
Wysokie położenie korony daje następujące korzyści:
- Ułatwia cyrkulację powietrza, przyspiesza suszenie liści po deszczu. Dzięki temu orzechy są mniej zakażone chorobami.
- Ułatwia prace związane z pielęgnacją drzew.
- Zmniejsza straty spowodowane pierwszym przymrozkiem na gruncie, ponieważ zimne powietrze gromadzi się przy gruncie.
U starszych drzew gałęzie rosną bardziej poziomo; gałęzie, które są zbyt niskie, przeszkadzają w pracy. Korony szczepionych orzechów mają bardziej rozłożysty kształt.
Czas przycinania
Najlepszy czas na przycinanie orzechów włoskich zależy od warunków klimatycznych:
- W regionach, w których zimą występują silne mrozy, przycinanie odbywa się na czas, zapewniając szybkie gojenie się rany. Niezagojone rany mogą powodować poważne zamarzanie drzew w mroźne zimy.
- Na południu przycinanie odbywa się w taki sposób, aby drewno nie wysychało zbyt głęboko. W ciepłym klimacie, gdzie nie ma niebezpieczeństwa przemarznięcia, przycinanie odbywa się w okresie bezlistnym, zwykle w lutym.
Po przycięciu w marcu i sierpniu drewno wysycha i obumiera rzadziej niż po cięciu zimowym, choroba jest mniejsza, ale wzrost kalusa jest niewystarczający. Największy wzrost kalusa występuje po przycięciu w maju-czerwcu.
Uwaga! Każde opóźnienie terminu przycinania spowoduje mniejszy wzrost kalusa i mniejsze szanse na przetrwanie orzecha w mroźne zimy.
Podczas cięcia zimą i wczesną wiosną wyciekający sok przeszkadza w gojeniu się ran. Otwarte rany, zwłaszcza podczas silnych mrozów, ulegają głębokiemu wysuszeniu. Suche drewno staje się podatne na inwazję grzybów, głównie z rodzaju Nectria (N. cinnabarina i N. galligena). Później mogą dołączyć inne niebezpieczne pasożyty.
Jak określić, kiedy nakrętka jest przycięta? Najlepszy okres przycinania rozpoczyna się, gdy młode pędy osiągają długość 5 cm, w tym okresie ciśnienie soku spada tak bardzo, że przestaje wypływać z ran, a rany mogą się goić. Wypływ soku po przycięciu w orzechach rozpoczyna się mniej więcej na początku opadania liści i trwa (z przerwami na mróz), aż nowe pędy osiągną długość 5 cm.
Cele formowania korony
Szczepione orzechy wymagają ukształtowania korony w pierwszych latach po posadzeniu w ziemi.
Korzyści z formowania korony we wczesnych latach:
- W przypadku braku szyku drzewa tworzą korony zbyt nisko, liczba gałęzi jest zbyt duża. Zmusza to właścicieli drzew do późniejszego ścinania gałęzi.
- Późne tworzenie się koron zwiększa ryzyko zachorowania lub przemarznięcia drzewa po odcięciu grubych gałęzi.
- Nisko osadzona korona jest atrakcyjna tylko w pierwszych kilku latach po posadzeniu. Później trudno jest poruszać się pod drzewem, kosić trawę i zbierać owoce.
- W przypadku mrozów duże straty spadają na najniższe gałęzie, które mają najwięcej owoców porażonych chorobami.
- Opóźnienie przycinania spowoduje zmniejszenie plonów orzechów.
- Brak przycinania we wczesnych latach może prowadzić do powolnego wzrostu. Słabo rosnące gałęzie należy przycinać częściej niż gałęzie silnie rosnące.
Celem formowania młodych orzechów włoskich jest uzyskanie mocnej, dobrze oświetlonej korony z kilkoma gałęziami. Najbardziej polecanym kształtem jest korona ze zmodyfikowaną prowadnicą. Utworzenie takiej korony polega na uzyskaniu mocnego przewodnika i uformowaniu na nim 3-5 silnych gałęzi. Po uformowaniu gałęzi przewodnik zostaje odcięty.
Korona nie powinna zbytnio gęstnieć. Duża ilość liści w cieniu jest obciążeniem dla drzewa. Liście stają się konsumentami produktów asymilacyjnych, owocnikowanie przechodzi na obrzeża korony, a nadmiar gałęzi stopniowo obumiera. Niedoświetlone gałęzie zamarzają łatwiej niż te rosnące w pełnym słońcu.
Orzechy mają zdolność samodzielnego regulowania ilości małych gałązek w koronie (nadmiar gałęzi obumiera, opadają), ale wymaga to niepotrzebnego zużycia energii. Duża liczba martwych gałęzi w koronie jest atrakcyjna dla organizmów pasożytniczych (grzyby, bakterie). Przy niewielkiej ilości martwego drewna orzech może chronić się przed robactwem; przy dużej masie suchego drewna jest to trudne. Zwykle po pojawieniu się infekcji pasożytniczej drzewo owocuje dość długo, wymieranie gatunków liściastych trwa latami.
Technika cięcia
Przycinanie młodych drzewek odbywa się głównie w celu skrócenia przewodnika. W przypadku starszych drzew ścinanie należy przeprowadzać w miarę pojawiania się warunków – połamane gałęzie pod wpływem wiatru, konieczność poszerzenia przejścia, uszkodzenia mechaniczne.
Przycinanie pnia
Gdy czas lub warunki pogodowe nie sprzyjają przycinaniu orzechów, tnie się je na pniaki. Ten pozostawiony kawałek drewna ma chronić drzewo przed infekcjami, dopóki orzech nie rozpocznie procesu gojenia.
Po odpowiednim sezonie konopie należy usunąć. W zależności od warunków pogodowych i regionu konopie można przycinać od połowy maja do 10-15 czerwca.
Zdjęcie po lewej. Długotrwała ekspozycja na konopie jest często przyczyną chorób.
Przycinanie bez konopi
Sposób przycinania bez konopi zależy od tego, gdzie jesteś na drzewie. Cięcie gałęzi może być ukośne lub proste.
Proste cięcia wykonujemy dbając o bardziej poziome ułożenie gałęzi. W ten sposób młode gałęzie są przycinane tak, aby rosły pod szerokim kątem względem prowadnicy.
Kikut jest przycinany jak najbliżej gałęzi, uważając, aby go nie uszkodzić. Ranę leczy się lekami.
Przycinanie przeprowadza się, gdy młode pędy osiągają 5 cm długości, przed początkiem czerwca. Małe pędy przycinane są przez całe lato bez uszkodzenia drzewa, aż do końca sierpnia.
Uwaga! Do pracy wybierz dzień z ciepłą, słoneczną i suchą pogodą.
Cięcie w pierwszym roku po posadzeniu
Przycinanie formujące nowo posadzonych orzechów jest w dużym stopniu zależne od kształtu nabytej sadzonki. Sadzonka może być z jednym pniem (jednoroczne) lub z koroną (sadzonki dwuletnie).
W przypadku rozgałęzionego drzewa przycinanie polega na wycięciu pędów bocznych i skróceniu przewodu środkowego lub przycięciu przewodu powyżej najsilniejszego pędu bocznego i wycięciu pozostałych pędów bocznych.
Przycinanie pojedynczego pędu polega na skróceniu prowadnicy o około 1 / 4-1 / 3 długości. Odetnij część sadzonki, która jest zbyt cienka i niezbyt zdrewniała lub zamarznięta. Przecinamy przewodnik w kikut.
Najłatwiejsze do uformowania drzewo ma jeden pęd, który zaraz po zakupie sadzonki ma dostateczną wysokość i nie zamarza zimą. Zaczynamy kształtować tę nakrętkę, odcinając górną, najcieńszą i najmniej zdrewniałą część prowadnicy. Przyciąć do 1/4 lub 1/3 długości. Odcinamy również pędy rosnące poniżej planowanej korony, zdrewniałe lub zielone. Pozostałe pędy przerzedzamy dopiero po zniknięciu groźby mrozu. Zostawiamy 5 pędów (zaznaczone na zdjęciu kolorem zielonym). Korona ze zmodyfikowaną prowadnicą powinna mieć 3-5 gałęzi.
Świeżo posadzony orzech nie płacze po przycięciu. Sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym wycina się z doniczki dopiero po osiągnięciu przez młode pędy długości 5 cm Takie orzechy mają lepiej zachowane korzenie, więc „płaczą” po przycięciu.
Po mroźnej zimie dochodzi do silnego zamarzania młodych orzechów. Jeśli przewodnik mocno zamarznie, lepiej go w ogóle nie ciąć i czekać, aż drzewo odbije pęd.
Cięcie na drugi rok
Wiosną drugiego roku, po posadzeniu orzecha w otwartym terenie, może powstać drzewo z koroną na pożądanej wysokości. Dalsze działania zależą od celu uprawy. Jeśli jest to silnie rosnąca odmiana, możesz zostawić drzewo bez przycinania lub ograniczyć się do usuwania zamarzniętych gałęzi.
Brak przycinania stymuluje wzrost generatywny (tworzenie pąków) i ogranicza wzrost młodego orzecha włoskiego. Taki orzech zacznie owocować wcześniej iw ciągu najbliższych kilku lat osiągnie mniejszy rozmiar niż ścięte drzewo.
Przycinanie w kolejnych latach
W kolejnych latach wykonują cięcia sanitarne, wycinają gałęzie, które:
- krzyżować,
- są chorzy
- zamrażać.
W razie potrzeby skróć gałęzie bez odcinania więcej niż 1/3 objętości korony. Prace prowadzone są dopiero późną wiosną (druga połowa maja, początek czerwca).
Jak przechowywać orzechy?
Orzechy są w pełni dojrzałe, gdy otwiera się zielona skórka, a owoce opadają na ziemię. Owoce leżące na ziemi szybko tracą jakość, dlatego należy je natychmiast zbierać.
Orzechy suszy się w przewiewnym miejscu, często mieszając podczas suszenia. Suszenie trwa 2 tygodnie, aby ilość wody spadła do 8-12% wagi owocu. Przy takiej zawartości wody orzechy są łatwe do siekania. Jeśli zawartość wody spadnie poniżej 8%, ziarna są niszczone podczas pękania.
Uwaga! Maksymalna temperatura suszenia nie powinna przekraczać 43 ˚C. Orzechy suszone w wyższej temperaturze tracą swój naturalny smak, a tłuszcz w ziarnach szybko jełczeje.
Suszone orzechy można przechowywać w chłodni przy wilgotności względnej 65-70% i temperaturze 5-7 7C przez cały rok. W takich warunkach zachowują dobrą jakość do wiosennego ocieplenia (maj). Później zjełczały.
Produktywność, początek owocowania
Standardową wielkość owoców dla odmiany i grubość łupiny orzecha osiąga w wieku około 20 lat. Orzechy stają się mniejsze w latach wysokich plonów, podczas suszy, po radykalnym przycięciu w niewłaściwym czasie i dużym wycieku soków.
Kiedy orzech zaczyna owocować po posadzeniu? Szczepione orzechy wcześnie zaczynają owocować, ale we wczesnych latach nie dają znaczącego plonu ze względu na małe rozmiary drzew. W czwartym roku po posadzeniu możesz liczyć na pierwsze małe zbiory.
W zależności od odmiany z czteroletnich orzechów zbiera się do 0,5 kg owoców. Od piątego roku plony szybko rosną. W tym wieku drzewa dają duży wzrost i mają dużą liczbę pąków kwiatowych.
Choroby
Orzechy w porównaniu z innymi gatunkami drzew owocowych mają niewiele chorób i szkodników. Szczepione orzechy w pierwszych latach po posadzeniu w ziemi nie mają specyficznej odporności na choroby.
Bakteryjna zgnilizna orzechów (Xantomonas arboricola pv juglandis)
To najgroźniejsza choroba, która ma ogromny wpływ na plon. Choroba atakuje liście, pędy i owoce. Bakteria hibernuje w pąkach, w sprzyjających warunkach atakuje roślinę na początku sezonu wegetacyjnego. Wraz z pyłkiem przenosi się z drzewa na drzewo na duże odległości. Bakteria rozmnaża się najszybciej w temperaturach 16-29 ˚C i przy wysokiej wilgotności. Największe ryzyko zachorowania na zgniliznę występuje wiosną, w tym w okresie kwitnienia.
Szczególną uwagę zwraca się na opryskiwanie od momentu pojawienia się pąków do rozkwitu kwiatów żeńskich. Do ochrony stosuje się preparaty miedziowe, czasem zmieszane z mankozebem, co poprawia właściwości miedzi. Ze względu na fitotoksyczność miedzi zaleca się ograniczenie liczby zabiegów do 2 w sezonie.
Data oprysku jest ważniejsza niż liczba zabiegów:
- pierwsze opryskiwanie należy przeprowadzić po otwarciu łusek nerkowych,
- w drugim przypadku otwierają się słupki kwiatu żeńskiego.
W regionach o ciepłym klimacie ryzyko bakteryjnej zgnilizny jest wyższe. W zimną i suchą wiosnę choroba przebiega łagodnie. Późniejsze odmiany są mniej podatne na gnicie.
Objawy choroby:
- początkowo na liściach pojawiają się drobne, brązowe, nieregularne plamki;
- następnie plamy rosną, łączą się w większe skupiska;
- silnie porażone liście opadają przedwcześnie;
- najpierw na pędach pojawiają się wodniste plamy, które ciemnieją, szybko rosną, pędy stopniowo wysychają, liście opadają;
- owoce początkowo pokryte są małymi wodnistymi plamkami, następnie plamy ciemnieją, powiększają się, aż do całkowitego zaczernienia i opadnięcia plonu;
- owoce częściowo porażone dojrzewają, ale są gorszej jakości.
Zakażenie chorobą ułatwiają:
- zbyt wysokie nawożenie azotem,
- zakwaszenie gleby,
- nadmierne zagęszczenie korony drzew.
Zdjęcie. Bakteryjna zgnilizna orzechów (Xantomonas arboricola pv juglandis, synonim Xantomonas campestris pv juglandis) na liściach, pędach, owocach.
Antraknoza orzechowa (Gnomonia leptostyla)
Chorobę wywołuje grzyb, który atakuje liście, pędy i owoce. Grzyb hibernuje na opadłych liściach i skorupach owoców, dlatego grabienie i palenie (kompostowanie) liści jest tak ważne, aby zapobiec tej chorobie.
W przeciwieństwie do bakteryjnej zgnilizny antraknoza jest najbardziej szkodliwa latem i wczesną jesienią. W deszczową pogodę wtórne infekcje występują na obszarach dotkniętych chorobą, aż do opadania liści i porażonych owoców.
Oznaki choroby:
- Bolesne plamy pokryte są białawym nalotem grzybni – głównym znakiem odróżniającym antraknozę od bakteryjnej zgnilizny.
- Zainfekowane pędy rzadko giną całkowicie.
- W miejscu zakażenia powstają pęknięcia, które goją się w kolejnych sezonach.
- Na porażonych liściach plamy łączą się w większe skupiska, liście żółkną i przedwcześnie opadają.
- Silnie porażone owoce gniją i opadają, mniej chore owoce są gorszej jakości. Jądra są małe i brązowe.
Optymalne nawożenie azotem i nawadnianie zwiększą odporność na antraknozę.
W celu ochrony przed antraknozą stosuje się leki Ditan, Mancozeb. Opryskiwanie przeprowadza się 4-5 razy w sezonie:
- pierwszy pochodzi z pojawienia się pierwszych liści;
- drugie opryskiwanie – przed kwitnieniem kwiatów żeńskich;
- następny – co 10-14 dni, jeśli pogoda jest deszczowa.
Narzędzia używane do przycinania chorych drzew należy dezynfekować denaturatem, kwasem benzoesowym. Rozcieńczony Domestos jest również używany do dezynfekcji ran. Po dezynfekcji ranę należy przepłukać wodą i nasmarować specjalną pastą Funaben 03 PA.
Mączniak
Dość powszechną, ale mniej niebezpieczną chorobą jest mączniak prawdziwy. Pierwsze objawy można zauważyć w drugiej połowie czerwca – na początku lipca. Na starszych drzewach pojawiają się w dolnej, słabo oświetlonej i gęstej części korony, ale nie powodują większych uszkodzeń. Jednak w przypadku młodych drzew, zwłaszcza tych o gęstej i nisko zasadzonej koronie, choroba może mieć szkodliwy wpływ na ogólny stan drzewa.
Objawy choroby:
- Choroba objawia się białymi kępami grzybni na spodniej stronie liści i żółtymi plamami na górnej
- Plamy na górnej stronie liści przypominają objawy żerowania mszyc, skupione głównie wzdłuż żył.
- Silnie porażone liście przedwcześnie żółkną i opadają.
Chorobie można zapobiec, tworząc wysoką koronę z kilkoma gałęziami. W przypadku wystąpienia mączniaka prawdziwego wystarczy zebrać i spalić chore liście. Po usunięciu dotkniętych liści poprawia się przepływ powietrza w dolnej części korony, mączniak prawdziwy przestaje rozprzestrzeniać się na inne liście.
Choroby niezakaźne
Oparzenia owoców mogą wystąpić podczas gorącego i suchego lata. Ostatnio susze zdarzały się dość często, więc trzeba się liczyć z takimi uszkodzeniami owoców orzechów. Chociaż na zewnątrz nie wygląda to tak, jakby płód został poważnie uszkodzony, w rzeczywistości jądro nie jest w pełni ustawione. Mniej spalone owoce zawiązują jądra, ale są one małe i słabej jakości. Przy dużym niedoborze wody orzechy mogą spaść.
W przypadku suszy przyswajanie składników odżywczych jest upośledzone, a orzechy jednocześnie cierpią głód. Jeśli po suszy następują mroźne zimy, istnieje ryzyko zamarzania drzew, zwłaszcza w młodym wieku. U młodych drzew susza zwiększa również podatność na choroby drewna (grzyb Nectria cinnabariana).
Nektria cynobrowa czerwona
Grzyb Nectria (Nectria cinnabarina) wykazuje pierwsze objawy latem, a później zimą. Ten nadrzewny saprotrof występuje na wielu gatunkach drzew liściastych, atakując przez cały rok w warunkach wysokiej wilgotności i temperatur powyżej zera. Zwykle żyje jako saprofit na martwym drewnie. Jeśli drzewo słabnie, grzyb powoduje stopniowe obumieranie gałęzi.
Rośliny uszkodzone przez mróz, suszę, osłabione innymi chorobami lub przycięte w niewłaściwym czasie są szczególnie podatne na inwazję Nectria cinnabarina. Infekcje są bardziej niebezpieczne jesienią i zimą, kiedy naturalne mechanizmy obronne drzewa są w spoczynku. Choroba rzadko powoduje śmierć starych drzew, ale może być szkodliwa dla młodych mrożonych lub suchych orzechów, powodując śmierć roślin.
Oznaki choroby:
- Pierwszą widoczną oznaką infekcji jest przebarwienie kory w pobliżu ran lub u podstawy martwych gałęzi.
- Na zakażonym obszarze pojawiają się kremowe lub pomarańczowe poduszki i tworzą się owocniki grzyba.
- Jasny kolor tych narośli utrzymuje się do późnej jesieni lub wczesnej zimy, następnie ciemnieje i zmienia kolor na czarny.
- Wiosną porażone pędy nie wypuszczają liści lub liście nagle wysychają.
- Cienkie gałęzie całkowicie obumierają, a tkanka kalusa rozwija się na grubszych w miejscu infekcji. Drzewa próbują izolować zdrowe drewno poprzez energiczny wzrost kalusa w miejscu porażenia. Jeśli próba izolacji nie powiedzie się, utworzony kalus umiera, a na jego miejsce pojawia się nowy. Zjawisko wzrostu i niszczenia przez grzyby kolejnych warstw kalusa może utrzymywać się przez wiele lat, powodując powstawanie charakterystycznych blizn z koncentrycznymi liniami.
- Choroba rozwija się powoli przez wiele lat, prowadząc do stopniowej obumierania grubszych gałęzi.
Zapobieganie chorobie polega na utrzymywaniu młodych orzechów w dobrej kondycji. Szczególnie ważne jest podlewanie w przypadku suszy.
Rak drzewa owocowego
Grzyb Nectria galliegena występuje na wielu gatunkach drzew i krzewów liściastych. Zwykle nie jest to choroba śmiertelna, ale powoduje znaczne uszkodzenie drewna w pobliżu ran po przycięciu i prowadzi do pękania kory. Choroba zabija korę i drewno drzewa. Duże obszary niepowlekanego drewna stają się łatwym miejscem do kolonizacji dla innych pasożytniczych grzybów. Zarodniki grzyba rozprzestrzeniają się w deszczową pogodę i mogą przedostać się do komórek drzewa przez rany powstałe po przedwczesnym cięciu, pęknięcia mrozowe, uszkodzenia wiatrem, uszkodzenia mechaniczne, naturalne dziury po opadłych liściach, owoce.
Zapobieganie infekcjom wywołanym przez grzyby z gatunku Nectria polega na utrzymaniu drzew w dobrej kondycji:
- przycinanie odbywa się przy suchej pogodzie,
- chronić duże rany po przycięciu,
- podlewanie świeżo posadzonych orzechów w okresach suszy,
- ściółkować glebę w pobliżu młodych drzew, aby zatrzymać wilgoć,
- prawidłowo nawozić.
Szkodniki orzechów
W chłodniejszych klimatach występuje mniej szkodników orzechów niż w cieplejszych. Stare orzechy dobrze radzą sobie ze szkodnikami w porównaniu do innych rodzajów drzew owocowych. Wyjątkiem są ptaki.
Kleszcz czworonożny ze świądem (Aceria tristriatus)
Wiosną na górnej stronie liści pojawiają się czerwonawe guzki, które później rosną i żółkną. Na spodniej stronie liści pęcherze pokryte są puszystymi włoskami. Włosy i pęcherze powstają w wyniku żerowania na małych czworonożnych roztoczach żółciowych, które są trudne do zobaczenia gołym okiem. Aby je zobaczyć, musisz zostawić liście z oznakami uszkodzenia przez szkodniki na słońcu. Szkodniki obawiające się nietypowych warunków wychodzą i są łatwe do wykrycia.
Podobnie jak przędziorków, świąd namnaża się intensywnie w suchym i ciepłym lecie. W latach mokrych i zimnych ich populacja gwałtownie spada, a następnie w ciągu kilku lat odbudowuje się.
Mogą być szkodliwe dla młodych orzechów. Wrażliwy na leki przędziorków.
Mszyca orzechowa
Mszyce na orzechach są powszechne, ale nie tak liczne jak na innych drzewach owocowych. Zwykle populacja tego szkodnika jest dostatecznie regulowana przez biedronki. Konieczność oprysku może pojawić się w przypadku młodych orzechów po zastosowaniu dużej jednorazowej dawki azotu.
Rolki do liści
Młode orzechy można uszkodzić, zwijając i jedząc liście. Szkodniki uszkadzają lub całkowicie niszczą pąki wzrostu, zjadają żeńskie kwiaty i młode pąki owocowe. W młodych ogrodach konieczne może być spryskanie lekami – Calypso 480 SK, Runner 240 SK, Spin Tor 240 SK, Steward 30 WG.
Na działkach domowych wystarczy ręcznie zbierać i niszczyć szkodniki.
Żrące drzewo nadrzewne (Zeuzera pyrina)
Objawy pojawiają się w sierpniu. Szkodnik jest najbardziej niebezpieczny dla orzechów w pierwszym i drugim roku po posadzeniu w ziemi. Starsze orzechy są mniej podatne na drewno nadrzewne. Po wykluciu się nadrzewne gąsienice żywią się liśćmi i młodymi pędami, a następnie wgryzają się w orzechy, gdzie żywią się ziarnem.
Objawy żerowania objawiają się nagłym wysychaniem liści (od około połowy sierpnia do opadania liści). W miejscu, w którym liście zaczynają wysychać, widać bryłę odchodów gąsienicy.
Zwalczanie szkodników polega na odcięciu pędów i spaleniu ich. Od połowy sierpnia drzewo należy sprawdzać co 1-2 tygodnie.
Jeśli przetwarzanie się opóźni, gąsienica przesunie się w dół pędu, którym może się odżywiać przez 1-3 lata. W tym czasie może znacznie osłabić wzrost, a nawet spowodować śmierć orzecha.
Bardzo ważnym zabiegiem mającym na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa wzrostu nadrzewnego młodych orzechów jest dokładne nasmarowanie ran po cięciu. Młode drzewa mają puste pędy, więc jeśli nie zostaną zabezpieczone po przycięciu, motyl może złożyć jaja w pobliżu rany.
