Produktywność miodowa łubinu wieloletniego jako rośliny miododajnej dla pszczół

Łubin jest szeroko rozpowszechniony w wielu krajach. Każda odmiana rośnie w określonych regionach – zależy to od warunków klimatycznych. Kwiat jest ceniony za atrakcyjny wygląd, bezpretensjonalną pielęgnację. Niektóre odmiany są używane do celów rolniczych. Jednak pszczelarze mają swój własny interes – przede wszystkim interesuje ich pytanie: czy łubin jest rośliną miodową, czy nie? Aby odpowiedzieć poprawnie, warto zagłębić się w opis botaniczny niektórych odmian roślin.

Tylko doświadczony pszczelarz będzie w stanie trafnie odpowiedzieć na pytanie – łubin to roślina miododajna, czy nie. Wszystkie odmiany roślin są tak podobne, że każdy kwiat można pomylić z miodem. W rzeczywistości tylko 3 odmiany są takie.

Łubin jak roślina miododajna

Łubin, jako roślina miododajna, nie jest szczególnie cenny, ponieważ nektar tej kultury w całości produktu jest niewielką frakcją w porównaniu z innymi kwiatami i roślinami. Ale to wystarczy, aby miód stał się wyjątkowy w swoich właściwościach leczniczych.

Wysoki stopień miododajności może pochwalić się tylko jedna odmiana zielarska tej rośliny – łubin wąskolistny. Pozostałe gatunki wytwarzają dużo pyłku i minimum miodu.

Czy roślina jest rośliną miodową?

O produktywności miodowej łubinu decyduje odmiana rośliny. W zasadzie w pszczelarstwie cenne są tylko 3 odmiany: łubin biały, żółty i wąskolistny. Jednocześnie gatunki biało-żółte są wykorzystywane jako źródło pyłku dla pszczół, ale wąskolistna jest źródłem nektaru. Okazuje się, że nie każdy łubin jest rośliną miododajną o dobrych wskaźnikach produktywności nektaru.

Jeśli chodzi o miodową produktywność kwiatu, musisz znać kilka faktów:

• Jeśli chodzi o ilość nektaru, łubin jako roślina miododajna daje 50-90 kg na hektar, jeśli jest to łubin wąskolistny, który rośnie głównie na terytorium.
• Zbieranie nektaru i pyłku przez owady następuje po 100 – 130 dniach aktywnej wegetacji.
• W porównaniu z innymi odmianami kwiatów procent nektaru z tej rośliny jest niewielki – tylko 10-12%.

Opis kwiatu miododajnego

Obecność pyłku lub nektaru z łubinu można rozpoznać po charakterystycznym nalocie na ramach lub nogach owadów. Aromat takiej polewy jest przyjemny, a smak lekko gorzki.

Aby zapewnić pszczołom pyłek, należy wysiać żółtą odmianę roślin. Gatunek ten rośnie na Polesiu (step leśny), w innych regionach konieczne jest specjalne posadzenie kwiatu.

• Liście są szmaragdowo-palmowe.
• Pędy wyprostowane do 1 m wysokości. Czasami zdarzają się okazy o wysokości większej niż 2 m.
• Szypułka jest wysoka, pokryta dużymi żółtymi kwiatami zebranymi w gęste kwiatostany.

Odmiana żółta

Uwaga ! Poszukaj łubinu żółtego w miejscach o glebie piaszczystej, która jest silnie kwaśna.

Kwitnienie rozpoczyna się na początku czerwca. Jeśli kwiat rośnie w cieniu, pąki zakwitną na początku lipca i nie będą kwitły długo.

Ta odmiana jest szczególnie powszechna w regionach południowych. Roślina miododajna o średnim indeksie, ponieważ jest bardziej odpowiednia do pozyskiwania pyłku.

• Łodyga osiąga 1 m wysokości. Korzeń jest dwa razy dłuższy.
• Szypułka może osiągnąć 1,5 – 2 m wysokości.
• Okres kwitnienia przekracza 1 miesiąc. Pąki kwitną w połowie lipca.
• Pąki są duże, białe i mają złożony kształt kwiatu.

Biały widok

Dodatkowe informacje ! Kultura rośnie tylko w tych miejscach, gdzie gleba jest bardzo żyzna. Dlatego, jeśli to możliwe, musisz nawozić ziemię.

Odmiana o białych kwiatach nie boi się mrozu i dobrze znosi suszę, ale nadal + 25 stopni jest uważana za idealną temperaturę.

Łubin wąskolistny (niebieski) nie jest wieloletnią odmianą zielną. Ciekawą cechą jest kolor kwiatostanów. Na jednej szypułce pąki mogą mieć fioletowe, niebieskie, różowo-niebieskie płatki z białością.

Gatunek wąskolistny należy do wysokiej jakości roślin miododajnych o dobrych wskaźnikach. Osiąga szypułkę o wysokości dwóch metrów. Preferuje klimat umiarkowany, dlatego rośnie w regionach środkowo-wschodnich. Skład gleby powinien być głównie piaszczysty.

Miód wąskolistny

Wytrzymuje mrozy do -8 stopni, ale uwielbia ciepłe lata. Kwitnie około 20 dni od końca czerwca. Odmiana niebieska jest doskonałą rośliną miododajną, ale dostarcza również pszczołom pyłku.

Cechy łubinu jako rośliny miododajnej: korzystne właściwości takiego miodu

Łubin jako siderat – kiedy siać, a kiedy grzebać

Łubin to bardzo atrakcyjna dla pszczół roślina – delikatny aromat kwiatów, ogromna ilość pyłku i słodki nektar. Dodatkowym plusem jest wyjątkowa właściwość miodu, który zawiera nektar z tej rośliny:

Uwaga ! Miód zawierający nektar łubinu może powodować alergie u osób z nietolerancją roślin strączkowych.

Miód łubinowy

Uwaga ! Ze względu na obecność wszystkich powyższych właściwości produkt pszczelarski z takim składnikiem jest aktywnie wykorzystywany do produkcji leczniczych nalewek i maści, doskonałego składnika kosmetyków.

Jak uprawiać łubin miodowy dla maksymalnej produkcji miodu

Łubin, którego miododajność jest już niska, wymaga odpowiedniej pielęgnacji, jeśli jest sadzony dla pszczół. Właściwe techniki uprawy zwiększą produktywność miodu rośliny. Musisz wziąć pod uwagę następujące niuanse:

• Roślinę można zasiać tylko po zbożach, burakach lub kukurydzy. Jeśli wcześniej na tym terenie rosły rośliny strączkowe, kwiat będzie się słabo rozwijał.
• Przed siewem wskazane jest nawożenie gleby nawozami organicznymi. Pożądane jest zwiększenie kwasowości gleby i uczynienie jej gliniastą.
• Witryna musi być otwarta. Maksymalna odległość od krzewów lub drzew wynosi 1,5 m.
• Materiał do sadzenia (nasiona) najlepiej układać jesienią, około listopada. Wtedy kwitnienie nastąpi wcześniej.
• Zgodnie z normami na wysiew na 100 metrów kwadratowych powierzchni przeznacza się 3 kg nasion. Możesz wziąć 2 kg materiału do sadzenia, wtedy okazy będą większe, a okres kwitnienia będzie trwał dłużej.

Uprawa kultury

• Możesz umieścić nasiona w otworach. Około 4 nasion mieści się w każdym rowku. Odległość między nimi musi wynosić co najmniej 20 cm.
• Możesz siać w rowkach. Rozstaw rzędów powinien wynosić 40 – 45 cm.
• Aby sadzonki pojawiły się na czas, a nasiona nie zamarzają zimą, należy posypać dziury ziemią, której warstwa będzie miała co najmniej 4 cm.
• Zbyt gęste sadzonki należy przerzedzić, aby krzewy rosły i dobrze kwitły.
• Po każdym podlewaniu konieczne jest poluzowanie gleby, aby gleba nie zakwitła i nie przepuszczała wilgoci.

Pszczoły robią miód z nektaru łubinu

Jeśli spełnione zostaną wszystkie warunki do wysokiej jakości siewu i pielęgnacji plantacja zachwyci swoim wyglądem, a pszczoły otrzymają z kwiatów wystarczającą ilość pyłku i nektaru. Dodatkowo odpowiednio zorganizowane sadzenie pomoże wyhodować doskonałe krzewy o dobrym kwitnieniu.

Niewielu pszczelarzy zdaje sobie sprawę, że łubin może być rośliną miododajną. Kwiat nie przynosi dużo nektaru, ale wystarczająco dużo pyłku dla pszczół. Ale za takie uważa się tylko kilka odmian – a mianowicie 3. Dodatkowo roślina przyciąga ciekawym wyglądem, przyjemnym aromatem. Miód zawierający nektar łubinu jest uważany za leczniczy i bardzo przydatny.