Uprawa róż okrywowych: sadzenie i pielęgnacja w otwartym polu, rozmnażanie

Róża zasłużenie nosi honorowy tytuł królowej kwiatów. Ogrodnicy na całym świecie cenią tę kulturę za piękno i przyjemny aromat kwiatostanów. Wśród różnych gatunków różę okrywową wyróżnia się na osobną grupę. Ta odmiana wyróżnia się pełzającą formą pędów i wysoką bezpretensjonalnością. Istnieją pewne zasady i uwagi dotyczące pielęgnacji roślin okrywowych, które musisz znać, aby pomyślnie rosnąć.

Róże okrywowe – dar niebios dla hodowców kwiatów

Do grupy róż okrywowych należą odmiany, które wyróżniają się pełzającymi pędami tworzącymi gęsty zielony dywan pokryty kwiatami. Niektóre gatunki mogą rosnąć całkowicie poziomo. Niektóre osiągają wysokość 1 m, a ich pędy przybierają kształt opadający.

Wielkość kwiatostanów może wynosić od 20 do 50 mm. Różnorodność odmian oznacza również szeroką gamę kolorów i kształtów kwiatów.

Okres kwitnienia może trwać od 40-50 dni lub dłużej, niektóre odmiany kwitną od maja do mrozów.

Uwaga! Róża okrywowa wchłonęła najlepsze cechy swoich przodków: róży herbacianej i zwykłej. Dlatego kultura wyróżnia się nie tylko długim kwitnieniem, ale także odpornością na warunki klimatyczne.

Dzięki pełzającemu kształtowi i obfitemu kwitnieniu odmiany róż okrywowych są szeroko stosowane w projektowaniu krajobrazu. Sadzi się je na pierwszym planie klombów i trawników obramowujących. Kaskadowe bicze z dużą ilością kwiatów zdobią ścianę oporową.

Ze względu na swoją bezpretensjonalność odmiany okrywowe mogą być używane do ozdabiania skalniaków – pnąca róża będzie wyglądać bardzo efektownie na alpejskiej zjeżdżalni. Pełzający kształt kwiatka pozwala ozdobić nim nieestetyczne miejsca na działce lub puste miejsca w ogrodzie. Każda odmiana okrywowa, posadzona w optymalnym miejscu, będzie wdzięcznie pełzać, kwitnąć, a tym samym upiększać krajobraz.

Najlepsze odmiany do uprawy na zewnątrz

Istnieje wiele odmian róż okrywowych, a hodowcy wciąż pracują nad nowymi odmianami.

Można wyróżnić kilka najbardziej dekoracyjnych i bezpretensjonalnych odmian, które różnią się zarówno kolorem kwiatostanów, jak i kształtem krzewu.

Roślina ma kształt rozłożystego krzewu z kaskadowymi pędami, których wysokość może dochodzić do 1 m. Kwiatostany są dość duże, średnicy 8-10 cm, mają żółty kolor z bursztynowym odcieniem. Kwitnie prawie nieprzerwanie – przez całe lato i do mrozów.

Bursztynowa okładka

Średnica krzewów tej pełzającej róży nie przekracza 1 m, gałęzie są wdzięczne i pokryte małymi liśćmi o bogatym zielonym odcieniu. Kwiaty są proste, zewnętrznie przypominają psią różę.

Płatki w środku są białe, a brzegi ciemnoróżowe. Małe kwiaty zbiera się w kwiatostany po 7-10 sztuk. Różni się wysoką odpornością na choroby i bujnym kwitnieniem.

Juanita

Krzew jest rozłożysty, ale zwarty. Pędy opadają ku ziemi w miarę wzrostu, ich wysokość nie przekracza 0,7 m. Kwiaty żółtawo-kremowe, zebrane w kwiatostany po 5-7 sztuk. Liście są małe, ciemnozielone. Na tle ciemnych liści jasne kwiatostany wyglądają szczególnie imponująco.

Uwaga! Ceniony jest za odporność na szereg chorób typowych dla róż.

Candela

Jedna z najbardziej zwartych odmian o wysokości i średnicy 40-60 cm, gałęzie cienkie, pokryte drobnymi listkami. Kwiaty są dość duże, osiągają średnicę 5-6 cm, kwiatostany są gęste i tworzą 6-8 pachnących kwiatów.

Podczas kwitnienia roślina tworzy zielony dywan, na tle którego kwiatostany wyglądają jak świecące plamy. Najprawdopodobniej stąd wzięła się nazwa odmiany, ponieważ śnieżnobiałe kwiaty mienią się jak prawdziwe diamenty.

Diament

Zwarty krzew składa się z cienkich, wdzięcznych pędów pokrytych długimi i lekko zakrzywionymi kolcami. Liście są małe, ciemnozielone i lekko błyszczące.

Kwiaty są półpełne, składają się z 10-15 płatków, pomalowanych na jaskrawoczerwony kolor. Kwiatostany to duże skupiska po 8-10 kwiatów.

Uwaga! Odmiana ceniona za długie, prawie nieprzerwane kwitnienie do późnej jesieni.

Madzhik Cover

Połowa sukcesu w uprawie róż to wybór odpowiedniej odmiany. Wyboru należy dokonać, koncentrując się na kilku parametrach, a mianowicie:

Na podstawie tych parametrów można wszystkie popularne odmiany podzielić na 3 główne grupy, z których każdy może wybrać najlepszą opcję.

Tabela zawiera odmiany wybrane z uwzględnieniem każdego parametru.

Uwaga! Wszystkie te odmiany są wysoce odporne na wiele chorób typowych dla róż.

Róże okrywowe można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią. Dokładne warunki zależą bezpośrednio od warunków klimatycznych regionu. Wybierając porę na wiosnę, warto przyjrzeć się groźbie mrozu – do tego momentu powinno już minąć. Jesienią warto skupić się na czasie, który pozostaje do wystąpienia przymrozków – w tym okresie sadzonka musi mieć czas na zakorzenienie się.

Miejsce do sadzenia należy wybrać biorąc pod uwagę fakt, że róże okrywowe nie tolerują silnego cieniowania, ale także cierpią na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Najlepszą opcją byłby obszar dobrze oświetlony przez cały dzień, ale lekko zacieniony w szczycie aktywności słonecznej, w południe. W tak jasnych warunkach róża aktywnie zwiększy swoją wegetatywną masę i bujnie zakwitnie.

Przed przystąpieniem bezpośrednio do sadzenia sadzonek w ziemi należy przygotować miejsce. Jesienią należy go wykopać i przywieźć do zgniłego obornika do wykopania, a wiosną wypełnić złożonym nawozem mineralnym. W ten sposób gleba zostanie nasycona substancjami odżywczymi i ta rezerwa wystarczy na kilka pierwszych lat wzrostu sadzonek.

Zasady sadzenia róż wymagają ścisłego przestrzegania

  • Sadzonka jest dokładnie badana, obcina się zbyt długie i chore rzęsy, wycina suche i zniszczone korzenie.
  • Przygotowuje się dół do sadzenia, którego średnica powinna przekraczać objętość systemu korzeniowego o 3-4 cm.
  • Warstwę glinianej mieszanki wylewa się na dno wnęki, która składa się z gleby ogrodowej, obornika i nawozów mineralnych. Jeśli teren był wypełniony nawozami wiosną i jesienią, wówczas glebę można stosować bez dodatków.
  • Sadzonkę umieszcza się w dołku do sadzenia, korzenie są ostrożnie rozrzucane i podlewane.
  • Wypełnij wnękę do góry ziemią i ponownie nawadniaj.
  • Powierzchnię wokół rośliny ściółkuj torfem.
  • Uwaga!  Jeśli woda gruntowa znajduje się blisko terenu, na dno wykopu należy wylać warstwę drenażową. Do tego nadaje się drobny żwir lub łamana cegła.

    Odmiany róż okrywowych są bardzo bezpretensjonalne i łatwe w pielęgnacji. Wystarczy przestrzegać kilku zasad techniki rolniczej, a kwiaty zostaną nagrodzone bujnym i długim kwitnieniem. Obowiązkowe wydarzenia obejmują:

  • podlewanie, gdy gleba wysycha o 5-6 cm;
  • stosowanie opatrunków wiosną, na początku kwitnienia i jesienią;
  • rozluźnienie lub regularne ściółkowanie nasadzeń.
  • Bardzo ważne jest, aby stosować odpowiednie nawozy w różnych okresach wzrostu kwiatów. Wiosną zaleca się stosowanie nawozów azotowych, przed kwitnieniem – potażu i fosforu, a jesienią – złożonego nawozu mineralnego.

    Przy karmieniu jesiennym azot należy całkowicie wyeliminować – spowoduje to niepożądany wzrost pędów, co negatywnie wpłynie na zimowanie roślin. Najlepiej przygotować specjalny formularz do planowania karmienia, aby mieć tę kwestię pod stałą kontrolą.

    Aby poprawić jakość gleby, sadzenie należy ściółkować. To nie tylko sprzyja zatrzymywaniu wilgoci, ale także poprawia spulchnianie gleby i oddychalność.

    Konieczne jest również kilkakrotne w sezonie przycinanie sanitarne roślin, usuwanie uszkodzonych i chorych pędów. Jesienią najdłuższe rzęsy skracane są o 1/3 długości, aby zapewnić schronienie roślinom przed nadejściem chłodów. Sadzonki można wyciąć z pozostałości po przycięciu – ten typ róż jest bardzo łatwy do rozmnażania przez sadzonki. Lepiej jest to zrobić wiosną – w ten sposób sadzonki będą miały czas na zakorzenienie się w sezonie. Powielanie przez nakładanie warstw jest nie mniej proste.

    Ważny! Podczas kwitnienia konieczne jest regularne usuwanie zwiędłych kwiatostanów. Wydłuży to okres kwitnienia i zwiększy liczbę kwiatów.

    Zwiędłe kwiaty należy regularnie usuwać

    Przesadzanie róż okrywowych w wieku dorosłym jest niepożądane. Roślina długo się zakorzenia, a ponadto jest bardzo niewygodna. Jeśli jest taka potrzeba, należy skrócić wszystkie pędy, wyciąć zniszczone rzęsy i dopiero wtedy zasadzić roślinę w nowym miejscu.

    Należy również zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie do zimowania. Niektóre odmiany mrozoodporne, szczególnie te niewymiarowe, mogą zimą obejść się bez schronienia. Wyższe odmiany są wrażliwe na niskie temperatury, dlatego lepiej je przykryć. Możesz to zrobić, montując ramę nad rośliną, na którą należy naciągnąć włókninę lub owinąć iglaste gałęzie świerkowe. Możesz także zbudować schronienie z dostępnych narzędzi, takich jak wiadro lub pudełko.

    Większość odmian róż okrywowych jest odporna zarówno na choroby, jak i ataki szkodników, ale nadal pożądane jest przeprowadzanie oprysków zapobiegawczych. Przed kwitnieniem krzewy należy traktować środkiem grzybobójczym, a w celu zapobiegania szkodnikom – środkiem owadobójczym. Pomiędzy opryskami należy zachować odstęp co najmniej 30 dni lub wykonywać je w różnych porach roku: pierwsza wiosną, a druga jesienią.

    Prawdziwym znaleziskiem dla hodowców kwiatów jest róża okrywowa, której uprawa i pielęgnacja wymaga minimalnego wysiłku. Róża pełzająca wyróżnia się długim okresem kwitnienia i delikatnym aromatem kwiatostanów. Niektóre bardzo odporne odmiany mogą być uprawiane nawet w surowym klimacie. Przestrzegając kilku prostych zasad pielęgnacji, możesz uzyskać bujne kwitnienie róż w letnim domku lub w ogrodzie kwiatowym w pobliżu domu.


    Amelia Dąbrowski

    Redaktor

    Rate author
    Najlepszy poradnik ogrodniczy