Agrest jest niezwykle zdrowy. Jednocześnie ogrodnicy starają się znaleźć odmianę, która zapewniłaby dobre zbiory z dużymi i smacznymi jagodami, a jednocześnie tak, aby utrzymanie plonów było minimalne. Wszystkie te wymagania spełnia agrest uralski szmaragdowy. Daje dobre zbiory i nie wymaga zbytniej konserwacji.
Pełna nazwa tej produktywnej i bardzo smacznej odmiany to wczesny agrest uralski szmaragdowy. Czasami też dodają – ciemnozielony, który jednak jest bardziej związany z liśćmi, a nie z jagodami. Odmiana została wyhodowana przez skrzyżowanie odmian Nugget i Pervenets Minusinsk.
Agrest Ural szmaragdowy: widok ogólny
Odmiana agrestu Ural Emerald została stworzona bezpośrednio w Czelabińsku i została wyhodowana specjalnie dla warunków zachodniej Syberii z jej surowymi zimami. Ale w innych regionach taka różnorodność będzie świetna.
Agrest Emerald Ural wyróżnia się średniej wielkości krzewami. Dają dużą liczbę pędów, ale są uważane za rzadkie. Chociaż na ogół rośliny te mają tendencję do zagęszczania korony, dlatego konieczne jest sezonowe przycinanie.
Wiosną na krzakach otwierają się duże różowe kwiaty. Dzieje się to na tyle wcześnie, że kwitnący agrest przyciąga do ogrodu wczesne zapylacze. To nie tylko pszczoły, ale także trzmiele.
Ważny! Gałęzie krzewów pokryte są dość ostrymi cierniami na całej ich długości. Dlatego ogrodnicy do zbioru muszą przemyśleć bardzo dokładną ochronę przed tymi cierniami. Doświadczeni rolnicy radzą używać do tego celu plastikowych butelek, odcinanych z obu stron dla wygody.
Krzewy tej odmiany pokryte są pięciopłatowymi liśćmi o różnych rozmiarach, najczęściej w kolorze ciemnozielonym. Mają błyszczącą powierzchnię i wyglądają całkiem atrakcyjnie.
Agrest Emerald to inna nazwa odmiany Ural Emerald. Słynie z tego, że daje solidne zbiory – do 6 kg jagód. Co więcej, jego jagody są duże, waga jednego owocu to średnio 7,5 g. Owoce wyróżniają się wydłużonym kształtem i gładką skórką. Ponadto mają charakterystyczny zielony odcień, od którego pochodzi ich nazwa.
Główne zalety tej odmiany to wysoka plonowanie i odporność na niekorzystne czynniki środowiskowe.
Pierwsze owocowanie następuje 3-4 lata po posadzeniu krzewu. Roślina będzie dawać duże plony przez 15-20 lat. Odmiana ta charakteryzuje się wczesnym dojrzewaniem – dzieje się to na początku lipca i nieco wcześniej na południu.
Agrest
Nawet w surowych i niesprzyjających warunkach północnych plon tej odmiany wynosi od 2 do 5 kg z krzewu. Ale w cieplejszym klimacie, na przykład w regionie moskiewskim, może osiągnąć 6 kg.
Ważny! Aby uzyskać maksymalny plon, doświadczonym ogrodnikom zaleca się sadzenie pobliskich krzewów agrestu odmian Beryl lub Commander.
Jagody tej odmiany mają przyjemny słodko-kwaśny smak; ogrodnicy i hodowcy zwykle nazywają to takim deserem.
Ta odmiana dobrze znosi suszę. Ale najcenniejszą cechą jest wysoka zimotrwalosc, ponieważ została wyhodowana dla Uralu i zachodniej Syberii z surowym klimatem. Z łatwością wytrzymuje zimowe temperatury do -37 ° C.
Agrest Ural szmaragd ma ważną cechę – jest odporny na choroby typowe dla wielu gatunków agrestu, takie jak antraknoza i mączniak prawdziwy. Ponadto odmiana ta nie jest narażona na szkodniki, takie jak mszyca sosnowa i ćma.
Te jagody są również dobre na surowo. Ale z tej odmiany wytwarza się również tak zwany „królewski dżem”.
Dżem agrestowy
Agrest Szmaragdowy, którego opis został przedstawiony powyżej, ma również wiele przydatnych właściwości. Skład jej jagód jest uważany za najbardziej zbilansowany pod względem węglowodanów – zawiera tylko 9,3% cukrów, ale owoce nadal mają przyjemny smak. Ponadto zawierają aż 2,2% kwasów organicznych, a także pektyny, które mają korzystny wpływ na proces trawienia, garbniki, witaminy i minerały.
Ciekawy! Badania potwierdzają zdolność tej odmiany do usuwania toksyn i radionuklidów z organizmu.
Zalety i wady odmiany szmaragdowej Ural
Agrest Grushenka – cechy i cechy
Głównymi wadami tej odmiany są szybkie pogrubienie korony, które wymaga dość pracochłonnej pielęgnacji, a także obfitość ostrych cierni. Z drugiej strony odmiana bezkolcowa może nie wykazywać takiej odporności na suszę i mróz.
Ogólnie sadzenie odbywa się w taki sam sposób, jak sadzenie innych odmian, ale istnieje kilka niuansów, o których powinieneś wiedzieć z wyprzedzeniem.
Agrest Consul – cechy i cechy uprawy
Do sadzenia musisz wybrać wysokiej jakości zdrowe sadzonki. Najlepiej kupować je w centrach lub dużych gospodarstwach specjalizujących się w uprawie tej odmiany.
Ponieważ ta odmiana jest uważana za średnio rozłożystą, można posadzić kilka krzewów obok siebie na jednym obszarze, nie będą one zakłócać rozwoju roślin. Co więcej, wraz z samozapyleniem nastąpi zapylenie krzyżowe, co zwiększy produktywność.
Ciekawy! Za najlepszy czas na to uważa się jesień, aw centralnej jest to okres od końca września do połowy października. Ale oczywiście musisz skupić się nie tylko na kalendarzu, ale także na prognozie pogody. Krzewy sadzimy przed pierwszymi przymrozkami (około trzech tygodni). Wtedy będą miały czas, aby dobrze się zakorzenić i doskonale przetrwać zimę.
Ta odmiana agrestu preferuje otwarte i dobrze oświetlone obszary. Jednocześnie jest odporny na ekstremalne temperatury i wiatr, więc wybór odpowiedniego miejsca nie jest taki trudny. Jedyna trudność polega na tym, że ten agrest jest wybredny pod względem gleby, a dobre zbiory można uzyskać tylko na luźnej glinie.
Ale poziom wilgotności powinien być umiarkowany. Dlatego nie zaleca się sadzenia krzewów na nizinach. Na wyższych wysokościach roślina może nie mieć wystarczającej ilości wilgoci, ale wszystko zależy od konkretnych warunków.
Do sadzenia nie jest potrzebne żadne specjalne przygotowanie. Chyba że woda gruntowa na terenie jest zbyt wysoka. W takich przypadkach, jeśli nie można posadzić krzewu na kopcu, należy ułożyć coś w rodzaju klombu o wysokości 40-50 cm i kwadratowym – 70×70 cm lub nawet więcej, 80×80 cm.
Nie musisz kopać głębokiej dziury, chyba że mówimy o obszarze o ubogich glebach. Następnie część wykopu (około jednej trzeciej) wypełnia się kompostem zmieszanym z humusem i wierzchnią warstwą gleby. Ale popiół podczas sadzenia nie zaszkodzi przynieść niezależnie od bogactwa gleby.
Sadzonka jest umieszczana w przygotowanym dołku, jej korzenie są prostowane i przykrywane ziemią od góry. Kołnierz korzeniowy powinien zanurzyć się na 5-7 cm pod ziemię, tylko wtedy korzenie przybyszowe mogą się normalnie uformować. Po posadzeniu krzew podlewamy wodą.
Ponieważ ta odmiana jest odporna na choroby i szkodniki, główna pielęgnacja związana jest z podlewaniem, ściółkowaniem i spulchnianiem gleby, usuwaniem chwastów rosnących wokół buszu, okresowym nawozem i sezonowym przycinaniem.
Ta odmiana wymaga umiarkowanego podlewania, ponieważ jest odporna na suszę. Karmienie sezonowe jest bardzo ważne, ale stosowanie nawozu ma swoje własne niuanse. Na przykład wiosną nawozy azotowe nakłada się na glebę, można użyć mocznika, który jest po prostu rozrzucany pod krzakiem, jeszcze zanim śnieg całkowicie się stopi.
Ciekawy! W okresie kwitnienia krzewu należy sprawdzić jego liście, a jeśli są wystarczająco duże, nie można stosować nawozów azotowych, tylko nawozy potasowo-fosforowe. Jeśli wzrost pędów jest niewielki, możesz dodać trochę azotu, ale robi się to ostrożnie, aby jagody nie gromadziły azotanów.
Górny opatrunek jesienią pomoże krzewom lepiej przetrwać zimę. W tym czasie stosuje się nawozy potasowe i fosforowe.
Krzew jest ściółkowany sianem i trocinami. Regularnie przeprowadza się spulchnianie gleby, a także pielenie chwastów, które tylko psują wygląd i odbierają składniki odżywcze z rośliny.
Z reguły nie stosuje się podpór, ponieważ krzewy rosną lekko rozprzestrzeniając się, z silnymi gałęziami, które są odporne na wiatr.
Ponieważ roślina ta jest odporna na choroby i szkodniki, dodatkowe przetwarzanie nie jest konieczne, wystarczy przestrzegać podstawowych zasad pielęgnacji.
Ponieważ ta odmiana jest szczególnie podatna na zgrubienie koron, konieczne jest przycinanie. Okresowo usuwaj te podstawowe pędy, które można nazwać zbędnymi. Ponadto musisz przycinać stare gałęzie, które wyróżniają się ciemniejszym odcieniem. Zabiegi takie należy przeprowadzić wczesną wiosną, gdyż okres wegetacyjny tej odmiany zaczyna się bardzo wcześnie.
Ciekawy! Ewentualnie możesz odłożyć przycinanie do późnego lata.
Ponieważ jest to odmiana mrozoodporna, nie trzeba jej okrywać na zimę, już doskonale znosi takie warunki.
Istnieje kilka głównych sposobów rozmnażania agrestu, w tym sadzonki, dzielenie krzewu macierzystego, nakładanie warstw, a nawet nasiona i gałęzie wieloletnie. Najprostszymi opcjami są sadzonki i rozmnażanie przez nakładanie warstw.
Sadzonki agrestu
Ta metoda nie jest tak popularna jak nakładanie warstw, ale możesz jej również użyć. W przypadku sadzonek wybiera się czas, w którym zatrzymuje się wzrost pędów. Dzieje się to około połowy lipca, rzadko później. Jeśli sadzonki zostaną wykonane zbyt wcześnie lub bliżej końca lata, nowe rośliny zapuszczą korzenie znacznie gorzej.
Najpopularniejszą opcją jest propagacja przez warstwy poziome. Uważany jest za najlepszy sposób na krzewy trzy- lub czteroletnie. Jego zaletą jest to, że z jednego krzaka można uzyskać do 10 warstw, nadających się do jego rozmnażania. Najlepiej zająć się selekcją materiału w marcu, aby mieć na to czas, zanim pąki zakwitną.
Powielanie przez nakładanie warstw
Jednoroczne pędy podstawowe wybiera się jako sadzonki, pobiera się je symetrycznie ze wszystkich stron buszu, a następnie umieszcza we wcześniej przygotowanych rowkach, których głębokość wynosi 10 cm, w tym przypadku gałęzie pędu powinny stykać się z ziemią, w tym u podstawy, do której są przymocowane krzak.
Ważny! Posypuje się je ziemią tylko wtedy, gdy na pędach pojawiają się pąki.
Odmiana nie jest podatna na choroby grzybowe i jest odporna na szkodniki. Wszystkie problemy, które pojawiają się podczas jej uprawy, są związane albo z niewłaściwym systemem nawadniania, albo z brakiem składników odżywczych.
Z zastrzeżeniem technologii rolniczej, uralski szmaragdowy agrest przez długi czas zachwyci ogrodnika dobrymi zbiorami.
