Są rośliny, które są niezwykle łatwe w pielęgnacji, a kwitnienie jest niesamowicie piękne. Należą do nich krzew spirea, lepiej znany jako meadowsweet. Podczas gdy ogrodnicy podziwiają roślinę ozdobną, hodowcy opracowują coraz ciekawsze odmiany odpornych krzewów.
Spirea (Spiraea), jest meadowsweet, należy do rodziny Pink (rosaceae) i jest krzewem ozdobnym. Roślinę wyróżnia elastyczność łodyg, od których wzięła swoją nazwę – „speira” w tłumaczeniu ze starogreckiego oznacza „zgięcie”. Rodzaj obejmuje około stu gatunków spirei rosnących w strefach leśno-stepowych, stepowych, a nawet na półpustyniach. Nic dziwnego, że meadowsweet jest uważana za bardzo bezpretensjonalną roślinę.
Spirea w rozkwicie
Nazwa „Meadowsweet” była w dawnych czasach znacznie bardziej rozpowszechniona niż spirea. Pod tą nazwą o krzewie wspomina się w eposie „Sadko” oraz w pracach VI Dal, który poinformował, że łodygi rośliny, dzięki swojej wytrzymałości, służą do produkcji wyciorów i biczów.
Krzew spirei ma również imię – panna młoda. Oznacza odmiany o białych kwiatach. Ta sama roślina ma warianty nazw „krzew rozpylany” i „krzew iglasty”.
Zewnętrzne cechy krzewu spirei zależą od konkretnego gatunku. Na przykład wysokość łodyg waha się od 15 cm do 2,5 m. Łodygi łodygi łąkowej mogą być wyprostowane lub pełzające, od jasnobrązowego do ciemnobrązowego. Kora może odpryskiwać podłużnie.
Spirea japońska i szara – opis, sadzenie i pielęgnacja
System korzeniowy jest włóknisty, z reguły położony jest płytko.
Liście spirei są petiolate, naprzemiennie ułożone, trzy – lub pięciopłatkowe. Talerze mają kształt lancetowaty lub okrągły.
Kwiatostany są kolczaste, corymbose, piramidalne lub wiechowate, składające się z wielu małych kwiatów. Znajdują się, w zależności od rodzaju, wzdłuż krawędzi, pośrodku lub na wszystkich gałęziach. Kolor kwiatów jest od głębokiego burgunda do czystej bieli.
Uwaga! Spirea jako roślina ozdobna jest uniwersalna – świetnie prezentuje się zarówno samodzielnie, jak i jako element żywopłotu czy kwietnika.
Krzew pigwy japońskiej – opis roślin i owoców
Gatunki krzewów, które kwitną wiosną są silnie krzaczaste. Kwiatostany pojawiają się tylko na gałęziach drugiego roku. Płatki wiosennych alkoholi wyróżniają się delikatną kolorystyką. Ogrodnicy uwielbiają te odmiany Meadowsweet ze względu na ich wczesne kwitnienie.
Hybryda uzyskana przez skrzyżowanie spirei kantońskiej i trójpłatowej. Kwitnie na samym początku lata. Półkuliste kwiatostany znajdują się wzdłuż całej gałęzi, składają się z małych (około 6 mm) białych kwiatów.
Sam krzew jest dość wysoki – do 2 m. Gałęzie opadające, usiane trójpłatowymi, ząbkowanymi gołymi liśćmi. Powyżej tabliczki pomalowane są na ciemnozielony, poniżej – na szaro. Jesienią nabierają wspaniałego pomarańczowego koloru.
Spirea Wangutta
Ze względu na delikatne ubarwienie i wdzięczne kształty roślina ta jest często nazywana „panną młodą krzewu”. Jednak nazwa ta jest rozszerzona na inne rodzaje i odmiany spirei, które mają biały lub jasny kolor kwiatów.
Wysoka (do 2 m) odmiana spirei, o wdzięcznie zakrzywionych gałęziach, usiana w czasie kwitnienia białymi kwiatostanami.
Ten krzew nazywany jest również panną młodą, roślina w pełni uzasadnia popularną nazwę, a nie tylko piękno, ale także blask. Ze względu na rozłożyste gałęzie zajmuje sporo miejsca.
Meadowsweet o liściach dębu
Nippon, czyli japoński, ta spirea jest nazywana ze względu na swoje miejsce pochodzenia – wyspą Honsiu. Krzew jest dość wysoki, do 180 cm, gęste gałęzie ułożone poziomo. Liście zielone, do 4,5 cm długości, zmieniają kolor dopiero późną jesienią.
Kwiatostany są corymbose, gęste, złożone z zielonkawożółtych kwiatów, a nieotwarte pąki mają różowy kolor. Spirea Nipponskaya kwitnie od pierwszych dni czerwca do połowy lata.
Nippon spirea
Jest to wdzięczny krzew o wysokości do 1,8 m, o małych, ciemnozielonych liściach, które jesienią przybierają pomarańczowo-czerwony kolor. Kwiatostany baldaszkowate, rozmieszczone na całej długości gałęzi. Kwiaty są małe, śnieżnobiałe i mają kształt gwiazd.
Tavolga Thunberg
Niski krzew (ok. 1 m) o białych kwiatach, zebranych w kwiatostany corymbose. Liście są ciemnozielone z trzema widocznymi żyłkami. Okres kwitnienia wynosi około 20 dni. Odporna, dobrze znosi cieniowanie, ale w miejscach nasłonecznionych daje więcej kwiatostanów.
Ślubna odmiana panny młodej
Ciekawa hybryda, powstała w wyniku skrzyżowania dziurawca zwyczajnego i biało-szarej spirei. Wysokość krzewu ok. 180 cm, gałęzie opadające, liście lancetowate zielonkawoszare (poniżej sino). Ze względu na swój kolor szary krzew spirei ma swoją nazwę. Kwitnie od drugiej dekady maja do połowy czerwca.
Szara spirea
Kwiaty są jasnobiałe, zebrane w kwiatostany corymbose, umieszczone na całej długości gałęzi.
Spirea (Spiraea) – gatunki i odmiany o białych i różowych kwiatach
Spire, które kwitną latem, mają jedną cechę: kwiaty pojawiają się na młodych pędach, stare z czasem wysychają. Wśród różnorodnych gatunków szczególnie wyróżnia się spiraea japońska, której odmiany zyskały szczególną popularność wśród ogrodników.
Wysoki (do 2 m) krzew o prostych brązowo-brązowych pędach. Liście są spiczaste, o długości ok. 10 cm, kwiatostany wiechowato-piramidalne, do 20 cm długości, złożone z białawych lub różowych drobnych kwiatów.
Willow Meadowsweet
Dość wysoki krzew (do 1,5 m) o pachnących białych kwiatach. Cieszy się kwitnieniem od połowy lata. Jeden z nielicznych gatunków spirei kwitnących latem z białymi płatkami.
Panna młoda o białych kwiatach
Krzew japońskiej spirei ma wysokość od 100 do 150 cm, pędy wyglądają jak owłosione, ale rosną nagie. Liście są jajowate, podłużne, zielone na wierzchu i szare wewnątrz. Kwiatostany wiechowate tworzą się wzdłuż krawędzi gałęzi i składają się z małych fioletowych kwiatów.
Spirea japońska kwitnie zwykle w lipcu.
Japoński Meadowsweet
Wiele osób myli nazwę spirei, błędnie nazywając ją chińską. Warto pamiętać, że ojczyzną tego krzewu jest Japonia.
Krzew osiągający do półtora metra wysokości, z czerwono-brązowymi pędami owłosionymi na wierzchu. Liście są podłużne, lancetowate, o długości od 3 do 10 cm. Kwiatostany Douglas spirea są wiechowato-piramidalne, zebrane z ciemnoróżowych kwiatów.
Spirea Douglas
Piękno kwiatostanów można podziwiać od czerwca do połowy lipca do początku sierpnia.
Jest to miniaturowa (ok. 50 cm) hybryda łąkotki japońskiej i białokwiatowej. Pędy wyprostowane, usiane zielonymi liśćmi, które jesienią nabierają jasnego koloru. Kwitnie od lipca do końca sierpnia.
Tavolga Bumalda
W zależności od odmiany płatki mogą mieć kolor od jasnoróżowego do czerwonego.
Hybryda ze skrzyżowania spirei Douglas i liści wierzby. Osiąga wysokość do 2 m. Talerze liściaste są szeroko lancetowate, o długości około 10 cm. Wąskie kwiatostany piramidalno-wiechowe, zebrane z jasnoróżowych kwiatów, mogą osiągnąć długość 20 cm.
Spirea Billard
Spireę można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią, a wiosną sadzi się tylko kwitnące latem odmiany krzewów. Bardzo ważne jest, aby mieć czas na wylądowanie panny młodej, zanim pąki zakwitną na pędach.
Kupując sadzonki w sklepie, musisz sprawdzić korzenie i pędy. Jeśli są wystarczająco mocne i nieuszkodzone, możesz bezpiecznie posadzić krzew na miejscu.
Jesienią spireę sadzi się przed końcem opadania liści. Do sadzenia zwykle biorą krzewy w wieku 3-4 lat. Idealnie nadają się do dzielenia.
Aby zasadzić spireę, będziesz potrzebować:
Ważny! Jesienią można sadzić spirei kwitnące zarówno wiosną, jak i latem.
Pomimo ogólnej bezpretensjonalności krzewu wskazane jest wybranie dla niego dobrze oświetlonego, przestronnego miejsca z bogatą w składniki odżywcze glebą.
Jeśli wybór jest niewielki, meadowsweet można również sadzić na skalistym terenie, w półcieniu w pobliżu ogrodzenia, bramy lub obok innych krzewów.
Warto o tym pamiętać! Im bardziej przestronna i lżejsza roślina, tym bujniejsza i dłużej zakwitnie.
Wiosenne sadzenie krzewu panny młodej krok po kroku:
Sadzenie wiosną
Jesienne sadzenie spirei etapami:
Ważny! Do sadzenia najlepiej wybrać pochmurny dzień.
Najlepiej rozmnażać spireę przez sadzonki, ponieważ odmiany hybrydowe nie zachowują swoich właściwości podczas rozmnażania nasion.
Rośliny kwitnące wiosną rozmnażają się przez sadzonki na początku czerwca, rośliny kwitnące latem w lipcu. Najlepiej ukorzenić sadzonki we wrześniu-październiku.
Po nadejściu mrozu sadzonki są upuszczane na miejscu, przykrywane liśćmi, a na górze instalowane jest odwrócone pudełko. W tej pozycji pozostają do wiosny.
Nasiona krzewów panny młodej
Kiedy na roślinach pojawią się nowe pędy, możesz przesadzić je na stałe.
W gatunkach spirytusowych, nieotwarte, ale już suszące się skrzynki z nasionami zbierane są latem. Owoce są wysyłane do dojrzewania przez kilka tygodni w suchym miejscu (na przykład w otwartym pudełku).
Po określonym czasie rozsypane nasiona zbiera się i przechowuje w torebce do wiosny.
W kwietniu nasiona wysiewa się w pudełku z ziemią, spryskuje butelką z rozpylaczem i przykryte szkłem wysyła pojemnik na zewnątrz. Konieczne jest upewnienie się, że ziemia nie wysycha, ale nie ma stagnacji wilgoci. Kiedy pojawiają się pędy, można usunąć szkło.
Po osiągnięciu wysokości 2 cm sadzonki nurkują, wybierając najsilniejsze i sadzą je w pudełku w odległości 5-6 cm od siebie. Jesienią można je posadzić w stałych miejscach.
Ważny! Spiraea, pozyskiwana z nasion w domu, zaczyna kwitnąć już po 3 latach wzrostu.
Światłolubna spirea uwielbia luźne, odżywcze gleby. Niemniej jednak roślina jest bezpretensjonalna w pielęgnacji i nie wykazuje żadnych specjalnych „kaprysów”.
Podlewaj krzew w porze suchej raz w tygodniu przez 14 dni, pod krzakiem 1,5 wiadra wody. W deszczową pogodę podlewanie jest zmniejszone.
Spirea jest karmiona złożonym nawozem mineralnym w okresie wiosennym. Latem krzew nawozi się roztworem dziewanny z dodatkiem 10 g superfosfatu na wiadro płynu.
Kiedy krzew wyblaknie i nadejdzie jesień, czas zacząć przycinanie. Stare krzewy są przycinane, pozostawiając kikuty z 2-3 pąkami. Na młodych krzewach usuwa się pogrubiające się korony lub chore pędy.
Schemat przycinania roślin
Gleba u korzeni jest ostrożnie rozluźniona, aw razie potrzeby dodaje się nawóz. Dowolna kompozycja jest odpowiednia, z wyjątkiem tych zawierających azot i dziewanny. Ziemia pod krzakiem jest obficie podlewana.
Korzenie spirei dobrze znoszą zimno, dzięki czemu może zimować bez schronienia. Jeśli jednak spodziewane są zbyt silne mrozy, roślinę posypuje się na zimę suchymi liśćmi, warstwą do 15-20 cm.
Spirea to doskonały wybór dla początkujących, ponieważ krzew ten nie wymaga trudnej pielęgnacji. Ale kwitnienie tej wdzięcznej rośliny można podziwiać przez długi czas. Nie będzie też problemów z rozmnażaniem i ukorzenianiem, więc spireę można hojnie dzielić się z sąsiadami.
