W koszyku konsumenta domowego ziemniaki zajmują jedną z czołowych pozycji; w wielu rodzinach są uważane za niezastąpiony produkt. Każdy wieśniak lub ogrodnik ma własne podejście do uprawy tej rośliny, ale we wszystkich przypadkach najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednią odmianę.
Ziemniaki Rosalind należą do kategorii tzw. „Przemysłowych” lub „stołowych”. Ze względu na wspaniały smak, a także wysokie plony, preferuje ją większość prywatnych rolników na całym świecie.
Historia
Ziemniaki Rosalina to wyjątkowy wynik wieloletnich badań prowadzonych przez grupę niemieckich hodowców. W promocję na rynkach światowych zaangażowana jest znana firma handlowa „Europlant” (Niemcy). Powstała hybryda odmian jest zalecana przez odpowiednie władze rosyjskie do uprawy w większości regionów kraju.
W 2002 r. Został wpisany do Krajowego Rejestru Centralnego Regionu Rolno-Technicznego kraju, ale do 2016 r. Został z niego wykluczony w związku z odmową udzielenia patentu przez wnioskodawcę.
Ziemniaki Rosalina
Uwaga. Z zastrzeżeniem wstępnego kiełkowania bulw w domu, dziś każdy mieszkaniec lata może otrzymać bogate zbiory obcej hybrydy (w regionach południowych można to zrobić dwa razy w sezonie).
Opis
Głównym wskaźnikiem odróżniającym ziemniaki odmiany Rosalita od innych upraw warzywnych jest ich wczesna dojrzałość, co skutkuje godnymi pozazdroszczenia plonami.
Aby szczegółowo opisać ziemniaki tej odmiany, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na następujące cechy:
Wyrosłe krzewy rośliny mają średnią wysokość (do 1 m), blaszki liściowe charakteryzują się płaską i otwartą powierzchnią, mają intensywną zieleń, na brzegach jest lekko pofalowana, pąki tej odmiany zanikają jeszcze przed rozkwitnięciem kwiatostanów.
Na wczesnym etapie rozwoju Rosalind jej krzewy wyglądają na wyprostowane i nie przekraczają pół metra wysokości. Rosnące na nich młode liście nie są zbyt duże.
Bulwy rośliny mogą osiągnąć wagę 60-110 gramów, na każdym krzaku dojrzewa do 16 takich ziemniaków. Swoim kształtem przypominają regularny owal; jednocześnie ich skórka jest gładka w dotyku (jej kolor jest lekko czerwonawy).
Miąższ ziemniaków Rosalind, którego opis można znaleźć w tej sekcji, ma żółtawy odcień.
Uwaga! Zawartość skrobi wynosi około 12,5-17 procent, do pełnej dojrzałości bulwy mija około 55-60 dni od momentu sadzenia.
Ponadto odmiana Rosalind charakteryzuje się dobrą jakością przetrzymywania (podczas długotrwałego przechowywania około 95-97% bulw pozostaje nienaruszonych).
Bulwy uprawne na wagę mogą osiągnąć 60-110 gramów
Agrotechnika
Rozładunek
Warunkiem uzyskania obfitych zbiorów jest właściwy dobór gleby pod ziemniaki. Dobrze spulchnione i naturalnie wentylowane gleby o dużej wilgotności są optymalne dla hybrydy o nazwie zgodnej ze słowem „róża”.
Na etapie przygotowawczym dezynfekcja jest organizowana nie tylko dla samego materiału do sadzenia, ale także dla gleby pod nim. W tym celu bulwy ziemniaka są przetwarzane specjalnymi preparatami, takimi jak „Kolfugo super”. Z ich pomocą można uchronić przyszłe kiełki przed większością chorób ogrodowych, pielęgnacja gleby np. „Siłą” lub „Aktarem” przyczynia się do ich dobrego kiełkowania.
Środki do dezynfekcji gleby są przygotowywane w proporcji 0,5 kg na sto metrów kwadratowych i pomagają pozbyć się wireworm natychmiast po posadzeniu ziemniaków.
Ważny! Wybierając miejsce, należy kierować się zasadami płodozmianu, zgodnie z którymi rośliny strączkowe są najlepszymi poprzednikami uprawy ziemniaka.
Do zabiegów sadzenia należy przystąpić pod koniec okresu mrozu, kiedy gleba w łóżkach nagrzewa się do około + 5-8 stopni. W trakcie sadzenia rzędy ziemniaków układa się wzdłuż linii z północy na południe, wykopuje dołki na głębokość 6-10 cm (w odległości ok. 65-70 cm od siebie). Odległość między rzędami jest utrzymywana w granicach 25-30 cm.
Ważny jest właściwy dobór gleby pod ziemniaki
Opieka
Opieka nad tą odmianą ziemniaków sprowadza się do następujących standardowych procedur:
Podczas pielenia i spulchniania krzewu ziemniaka mokra gleba musi zostać zgarnięta do bulw, co gwarantuje dobre zbiory.
Uwaga! W tym przypadku gleba wokół buszu jest nasycona tlenem, jej wysychanie nieco zwalnia.
Pierwszy hilling związany jest z czasem wschodów, wszystkie kolejne przeprowadza się w odstępie około 3,5 tygodnia.
Jako materię organiczną stosuje się mieszankę torfu i obornika z dodatkiem niewielkiej dawki popiołu drzewnego. Kompozycję tę nakłada się kilkakrotnie pod krzewy (po pojawieniu się pierwszych pędów, w czasie kwitnienia i trzy tygodnie przed zbiorami).
W pierwszym przypadku stosuje się związki zawierające azot, w drugim do gleby wprowadzane są potas i fosfor. Około 20 dni przed wykopaniem ziemniaki nawozi się je mieszaniną gnojowicy (25 ml) i roztworem superfosfatu (30 gramów na 10 litrów wody).
Dodatkowe informacje. Wlej pół litra mieszanki składników odżywczych pod każdy krzak ziemniaka.
Jednocześnie wprowadza się nawozy organiczne, znacznie poprawiające skład gleby i nieco ją rozluźniające.
Spośród znanych chorób największym zagrożeniem jest zaraza późna, która uszkadza nie tylko bulwy rośliny, ale także jej część nadziemną. Pierwsze oznaki choroby można ocenić po pojawieniu się ciemnych plam na liściach. Aby się przed tym zabezpieczyć, zaleca się stosowanie specjalnych środków chemicznych (w szczególności siarczanu miedzi), równomiernie rozpylanych na blaty.
Zaraza ziemniaka
Zalety, które składają się na specyfikę tego rodzaju ziemniaków, obejmują następujące cechy:
Łatwa w pielęgnacji i odpowiednia do celów komercyjnych. Wysoka zawartość skrobi w bulwach to właściwość, dzięki której ta odmiana jest szeroko stosowana jako surowiec do produkcji suchych proszków, wiórków i skrobi stołowej. Obecność gęstej skórki, która umożliwia transport gotowego produktu na duże odległości i pozostawienie to do długotrwałego przechowywania.
Uwaga. Do wszystkich wymienionych zalet należy dodać odporność na większość rodzajów chorób ogrodowych i szkodników.
Charakterystyka tej odmiany okaże się niepełna, żeby nie powiedzieć kilku słów o jej wadach, które przejawiają się głównie w słabej ochronie przed wieloma szkodnikami. Aby zwiększyć przeżywalność rośliny, konieczne jest profilaktyczne leczenie związkami chroniącymi przed stonką ziemniaczaną, drutowcem i nicieniem.
Na rynku krajowym istnieje wiele analogów tego typu. Jednak pomimo podobnych zewnętrznych znaków i cech są one znacznie gorsze pod względem głównych wskaźników w stosunku do oryginału (jeśli rozważymy każdy parametr osobno).
