Odmiany kwiatu akalifu: południowy, szczeciniasty, lisi ogon i Hispida

Akalifa (ogon lisa) to wieloletnia roślina ozdobna o ciemnoczerwonych puszystych kwiatach. Nawet początkujący hodowca może wyhodować acalifę – dbanie o plon jest dość proste.

Akalifa to krzew o wysokości około 1 metra. W naturze krzew może osiągnąć ponad 2 metry. Istnieją dwie grupy: z jasnymi kwiatostanami i liśćmi o różnych kolorach. Pierwsza grupa jest bardziej popularna ze względu na piękne ogony kwiatostanów. Drugi wyróżnia się brązowo-zielonkawymi liśćmi z miedziano-czerwonymi plamami i małymi (5-10 cm) kwiatami.

Piękno akalify tkwi w niezwykłych kwiatostanach przypominających brzozowe „kolczyki”

Ważny! Ogon lisa zawiera trujące substancje. Roślinę należy umieścić tak, aby była poza zasięgiem dzieci i zwierząt.

W domu Akalif nie wymaga specjalnej opieki. Najważniejsze jest regularne podlewanie.

Optymalna temperatura latem wynosi +22 ℃, a zimą -15 ℃. Nagłe zmiany temperatury i przeciągi są dla rośliny szkodliwe.

Akalifa preferuje światło rozproszone. W cieniu liście bledną i tracą atrakcyjny wygląd. Bezpośrednie oparzenia słoneczne.

Kwiat najlepiej umieścić w oknie południowo-wschodnim lub południowo-zachodnim

Akalifa jest kwiatem tropikalnym, wymaga terminowego obfitego podlewania i częstego opryskiwania. Wskazane jest umieszczenie garnka na tacy z mokrymi kamykami. Latem podlewają co najmniej 2 razy w tygodniu, zimą – gdy wysycha wierzchnia warstwa gleby.

Konieczne jest zwilżenie gleby ciepłą (około +30 ℃) przefiltrowaną lub osiadłą wodą. Do dezynfekcji warto dodać do płynu trochę kwasu cytrynowego.

Zimą roślina nie potrzebuje karmienia. Wraz z nadejściem wiosny nawozy są stosowane do kwitnienia roślin domowych co 10-14 dni.

Młode kwiaty przesadza się corocznie, dorośli – raz na 3 lata. Aby nie uszkodzić korzeni, można odnowić tylko górną warstwę gleby. Prace najlepiej wykonywać wiosną. Mieszanka gleby powinna zawierać taką samą ilość darni, próchnicy, piasku rzecznego, wiórów torfowych.

Zimą należy przenieść kwiat do okna południowego, zmniejszyć podlewanie, zrezygnować z nawożenia.

Przy optymalnej pielęgnacji Fox Tail kwitnie od marca do października. Z biegiem lat kwiatostany stają się dłuższe. U dorosłych roślin mogą osiągnąć 50 cm.

Ważny! Gdy ogony staną się brązowe, należy je usunąć. Pomaga to roślinie oszczędzać energię na nowe kwiatostany.

Akalifa szybko rośnie i rozciąga się. Aby nadać kwiatowi bardziej wspaniały kształt, należy pociąć wierzchołki na 3 pąki 2 razy w roku. Raz na 5 lat krzewy przycina się na wysokość 30 cm, po ścięciu konopi wskazane jest spryskanie ich cyrkonią.

Kwiat Bouvardia: pielęgnacja domowa i metody hodowli

Posiew. Właściwy czas na siew to wczesna wiosna. Tworzą efekt cieplarniany dla sadzonek. W takich warunkach nasiona kiełkują szybciej. Zbiór przeprowadza się, gdy kiełki osiągną 3 cm.

Sadzonki. Odmiany barwne są cięte przez cały rok, akalifa szczeciniasta – tylko wiosną. Lepiej jest traktować sekcje środkami, które stymulują wzrost korzeni. Sadzonki są zakorzenione w podłożu ogrodniczym. Po 1,5 miesiąca wierzchołki pędów są odcinane.

Warstwowanie powietrza. Prace należy wykonywać wiosną. Miejsce pędu (10 cm) zostało uwolnione od liści. Wykonuje się płytkie pierścieniowe cięcie. Owiń oczyszczony obszar wilgotnym mchem torfowym lub włóknem kokosowym. Przykryj folią od góry, zamocuj. Po 3 miesiącach łodygę z korzeniami przesadza się do osobnego pojemnika.

Mech musi być stale mokry

Uwaga! Korzenie Akalifa szybko się rozwijają, dlatego kwiat należy sadzić w przestronnej doniczce.

Przy niewłaściwej pielęgnacji mogą pojawić się następujące problemy:

Liście żółkną i opadają – to wyraźny znak, że roślinie brakuje wilgoci.

Liście bledną – gleba zawiera niewystarczającą ilość azotu, konieczne jest dodatkowe karmienie.

Pojawiają się brązowe plamy – objaw choroby grzybiczej. Kwiat należy traktować preparatem grzybobójczym.

Liście więdną i opadają – niska temperatura.

Spowolnienie wzrostu roślin – brak składników odżywczych.

Akalifa nie kwitnie – brak oświetlenia.

Mszyce, przędziorki, wełnowce mogą spowodować uszkodzenie rośliny. Mszyce (beżowe kropki) osiadają na wierzchu, pąkach i tylnej części liści. Jeśli pędy są splecione cienkimi nitkami, a wewnątrz liści utworzyły się jasne plamy, oznacza to, że roślina została zaatakowana przez przędziorka. Wełnowce można wykryć za pomocą brudnobiałych grudek przypominających watę. Aby kontrolować szkodniki, uciekają się do środków owadobójczych dla roślin domowych.

Kwiaciarnie dokonują wyboru na korzyść następujących odmian:

Akalif Wilkes (wilkesiana). Zimozielony krzew może osiągnąć wysokość ponad 1,5 metra. Roślina słynie z bogatej kolorystyki liści. W niektórych podgatunkach ozdobione są wielokolorowymi paskami i plamami. Inne mają zwykłe liście z kontrastującymi krawędziami. Krzew potrzebuje obfitego podlewania i dużo światła. Rośliny doniczkowe należy odnawiać corocznie przez sadzonki.

Akalifa południowy to chwast atakujący uprawy na Dalekim Wschodzie

Akalifa szczeciniasta (hispida). Jeśli usuniesz wierzchołki pędów, krzew można wyhodować w wiszących doniczkach. Aksamitnie fioletowe kwiatostany przypominają futrzane rzęsy. Akalifa Hispida, przy odpowiedniej pielęgnacji, kwitnie przez cały rok.

Akalifa południowa (australis) to roślina jednoroczna o prostej łodydze, pokrytej twardymi włoskami. Rośnie na glebach piaszczystych i gliniastych. Preferuje jasne zacienienie lub otwarte przestrzenie.

Akalifa indyjska (indica). Krzew ma smukłą łodygę i małe ząbkowane liście. Kłoski są niepozorne, składają się z małych jasnoróżowych kwiatów.

Uwaga! Istnieje opinia, że ​​indyjska Akalifa ma właściwości lecznicze. Roślina jest wykorzystywana w medycynie ludowej do leczenia chorób układu oddechowego.

Główne wymagania dotyczące uprawy akalify to rozproszone światło, terminowe nawilżanie i brak przeciągów. Aby trujący sok nie powodował poparzeń lub zatruć, podczas pracy z kwiatem należy używać rękawic i specjalnych narzędzi. Okulary chronią przed rozpryskami na błonach śluzowych oczu.