Liana scindapsus należy do rodziny Aroid (Araceae). Miejscem pochodzenia kultury są lasy tropikalne Azji Południowo-Wschodniej. Rodzaj obejmuje około 25 gatunków liany. Nazwa pochodzi od greckiego słowa „Skindapsos”, które oznacza „drzewo podobne do bluszczu”. Popularne nazwy to pictus, muzhegon, wdow ivy, golden potos. W naturze liana może wspinać się na drzewa na wysokość 15 metrów. Jako kultura domowa Scindapsus przyciąga uwagę owalnymi liśćmi o różnorodnym wzorze. Jednym z najczęstszych rodzajów pnącza jest złoty scindapsus.
Scindapsus golden: opis i funkcje
Na wolności jest to liana półepifityczna. System korzeniowy scindapsus jest jednocześnie reprezentowany przez 2 typy – włóknisty podziemny i powietrzny. Dzięki korzeniom powietrznym winorośl może wspinać się na pnie drzew na duże odległości i rosnąć przez kilka kilometrów. W niektórych krajach i regionach (na przykład na Florydzie, Sri Lance) zajmuje tyle miejsca, że trzeba z nim walczyć jako pasożyt, który niszczy ekologię tego obszaru.
Scindapsus to efektowna roślina ampelous, pędy łatwo przylegają do podpory i mogą osiągać długość 3 m
W kwiaciarstwie domowym liana pełni rolę ozdobnej kultury wspinaczkowej. Roślina jest ceniona za bujne liście z błyszczącym odcieniem i bezpretensjonalną pielęgnacją.
Rozmieszczenie owalnych blaszek liściowych jest naprzemienne. Kolor liści jest jasnozielony ze wzorem, powierzchnia jest błyszcząca i mięsista w dotyku.
W okresie kwitnienia tworzy się mały kwiatostan, przypominający kłos kukurydzy, owinięty w przylistkę. W domu liana prawie nigdy nie kwitnie.
Uwaga! Dość często roślina ta jest mylona z epipremnum, który również należy do rodziny Aroid i wygląda bardzo podobnie do scindapsus. Główne różnice między tymi winoroślami to różne wymagania dotyczące warunków przetrzymywania.
Scindapsus złoty
Największy efekt dekoracyjny mają następujące odmiany złotego scindapsusa:
Klasa neonowa
Uwaga! Okres spoczynku dla wszystkich odmian rozpoczyna się w drugiej połowie listopada, a kończy pod koniec lutego.
Epipremnum golden – pielęgnacja domowa i inne odmiany
Scindapsus Pictus
Niezależnie od gatunku, do którego należy liana, czy to cętkowana, syjamska, perakensis czy złoty scindapsus, opieka domowa jest prawie zawsze taka sama. We wszystkich przypadkach wystarczy przestrzegać prostych zasad i postępować zgodnie z zaleceniami dotyczącymi uprawy kwiatu w domu.
Scindapsus – opieka domowa i jak ją propagować
Scindapsus preferuje zacienioną przestrzeń lub półcień. Zaleca się umieszczenie kwiatka 2 m od południowego okna. Gatunki i odmiany o monochromatycznych liściach potrzebują mniej światła niż odmiany barwne.
Ważny! Przy braku światła wzór na liściach może wyblaknąć, a nawet całkowicie zniknąć, a same liście mogą się ścierać. Przy długim pobycie w zbyt ciemnym pokoju kwiat zacznie masowo zrzucać liście. Nadmierne światło powoduje ich wysychanie i zwijanie się.
Zalecany reżim temperaturowy w sezonie ciepłym to od 18 ° C do 24 ° C, w okresie zimowym – od 13 ° C do 16 ° C (dopuszczalna minimalna granica to 12 stopni).
Liana wymaga systematycznego, umiarkowanego nawilżania gleby. Czas podlewania zależy od stopnia wysuszenia gleby: gdy gleba wyschnie na głębokość kilku centymetrów, podłoże należy zwilżyć. Wiosną i latem podlewanie odbywa się raz na 4-5 dni, zimą raz na 7-8 dni.
Wilgotność powietrza powinna wynosić około 60%. W ciepłym sezonie zaleca się opryskiwanie rośliny 3-5 razy w tygodniu. Zimą winorośl powinna znajdować się z dala od urządzeń grzewczych i regularnie wycierać liście wilgotną szmatką. Wspornik, do którego przymocowany jest scindapsus, jest również przydatny do spryskiwania. Pożądane jest, aby na patelni garnka znajdowała się mokra ekspandowana glina.
Podlewanie scindapsusa
Konieczne jest nawożenie uprawy przez cały sezon wegetacyjny. Wiosną i jesienią częstotliwość karmienia wynosi 1 raz na 15-20 dni, zimą zmniejsza się do 1 raz na 6 tygodni. Jako nawóz należy stosować płynne kompleksy mineralne w ilości 1/2 dawki zalecanej przez producenta.
Kwiat Hoya – jak wyglądają odmiany Karnosa, Kerry, Bella, mięsiste, multiflora
Uwaga! Najczęstszym sposobem jest szczepienie.
Aby to zrobić, wierzchołkowe łodygi kwiatu, które uzyskuje się w wyniku tworzenia liany, umieszcza się w naczyniu z wodą lub sadzi w ziemi. Aby sadzonki się zakorzeniły, ważne jest przestrzeganie następujących warunków:
Sadzonki są cięte pod kątem 45 °, a następnie miejsca cięcia są traktowane specjalnym narzędziem w celu zwiększenia wzrostu korzeni. Następnie sadzonki sadzi się w glebie składającej się z piasku i torfowca lub w szklance wody (najpierw należy wrzucić do niej tabletkę węgla aktywnego, aby zdezynfekować i zapobiec rozkładowi sadzonki). Polietylen rozciąga się na sadzonki lub przykrywa szklanym słojem. Rootowanie nastąpi za 15-20 dni.
Powielanie scindapsus
Ważny! Sadzonki przeprowadza się o każdej porze roku, ale korzenie najlepiej powstają w sezonie letnim i wiosennym. Zimą korzenie powstają bardzo wolno.
Rozmnażanie przez nawarstwianie polega na uzyskaniu nowych okazów w wyniku ukorzeniania korzeni powietrznych. To wymaga:
Młoda kultura potrzebuje corocznego przeszczepu. Dorosłą roślinę przenosi się do nowej doniczki przynajmniej raz na 2-3 lata. Zabieg zalecany na początku sezonu wegetacyjnego (tj. W okresie luty-marzec).
Doniczka do sadzenia powinna być niska i szeroka. W przyszłości pozwoli to na sadzenie wcześniej ukorzenionych sadzonek na lianie, aby krzew był jeszcze bardziej bujny. Mieszanka gleby do przesadzania powinna zawierać następujące składniki w równych ilościach:
Uwaga! Zaleca się rozcieńczyć podłoże niewielką ilością perlitu lub keramzytu. Na dnie doniczki należy ułożyć wysokiej jakości warstwę drenażową.
Nie można jednoznacznie powiedzieć, czy scindapsus jest trujący, czy nie. Z jednej strony nie można poparzyć skóry scindapsusa z powodu dotknięcia winorośli. Z drugiej strony eksperci nie zalecają trzymania kwiatu w mieszkaniu, jeśli mieszkają w nim zwierzęta. Po spróbowaniu dowolnej części tej rośliny zwierzę może podrażnić usta, usta, język. Jedzenie kwiatu jest obarczone zwiększonym wydzielaniem śliny, nudnościami, wymiotami i biegunką.
najczęściej sadzi się następujące odmiany scindapsus:
Jest scindapsus pictus, cętkowany lub pstrokaty. Łodyga kwiatu z czasem pokrywa się brodawkami. Postać jasnozielonych liści na krótkich ogonkach, jajowate.
Uwaga! Talerz ma około 7 cm szerokości i około 15 cm długości, a jego powierzchnię zdobi srebrzysty wzór przypominający smugi.
Odmiana została wyhodowana stosunkowo niedawno przez hodowców holenderskich. Liście są gęste, liczne, twarde, jasnozielone, pokryte srebrzystymi plamkami.
Liście sercowate osadzone są na długich ogonkach, pokrytych srebrzystymi plamkami i paskami.
Odmiana Scindapsus Marble Queen
Niezwykła hybryda, która szczyci się nie tylko srebrzystym wzorem, ale także tłoczonymi liśćmi, składającymi się z dwóch części, z których jedna jest większa od drugiej (z tego powodu środkowa żyła jest lekko przesunięta na bok).
Bardzo rzadka odmiana. Szerokość krzewu około 20 cm.
Scindapsus Moonlight
Odmiana Happy Leaf
Scindapsus to bardzo piękna tropikalna winorośl. Ze względu na swoje właściwości dekoracyjne, różnorodność gatunków i odmian jest aktywnie wykorzystywany do dekoracji pomieszczeń. Bogate liście są w stanie przynieść nie tylko przyjemność estetyczną, ale także skutecznie oczyszczać powietrze.
