Naprawdę wyrafinowane i piękne pąki róż English Heritage słusznie zyskały uznanie wielu ogrodników i od kilkudziesięciu lat cieszą oko na różnych kontynentach.
Rose Heritage, znana również pod nazwami „English Heritage”, „AUSblush”, „Roberta”, została wyhodowana przez D. Austina w 1984 roku.
Wyróżnia się obfitym kwitnieniem, odpornością na temperatury i szkodniki oraz niezrównanym delikatnym aromatem z nutami owoców, miodu i mirry.
Kwiaty duże, do 11 cm, gęste, jasnoróżowe, składające się z około 70 płatków, mają kształt miseczki. Same krzewy są dość gęste i zwarte, mogą osiągnąć wysokość 1,5 metra i szerokość ponad metra. Liście są ciemnozielone, dość duże, ale nie obciążają sylwetki krzewu.
Angielskie róże – dekoracja każdego ogrodu
Młode pędy stale wyrastają z podstawy, zachowując kształt i wielkość krzewu. Klasyczne dla tej odmiany zakręty pędów przejawiają się masą pąków, które mogą kwitnąć nie tylko u góry, ale także u dołu buszu.
Główne korzyści obejmują:
Ważny! Wad jest tylko kilka: niestabilność ciepła i słaba odporność na różne choroby, a także negatywny stosunek do deszczu – pąki nie otwierają się i często giną. Warto również zauważyć, że drugi rozkwit jest znacznie słabszy niż pierwszy.
W projektowaniu krajobrazu róża Heritage może być wykorzystana zarówno jako środek kompozycji, sadząc pojedyncze krzewy, jak i jako ozdobę kwiatową w ogrodzie, sadząc w grupach po trzy krzewy. Ze względu na występowanie gatunków pnących odmiana ta może występować również przy ogrodzeniach, altanach i ogrodzeniach.
Do sadzenia optymalnie jest wybrać sadzonki – można je kupić zarówno w szkółkach, jak i od hodowców i przygotować samodzielnie. W zależności od planowanego miejsca lądowania należy wybrać najbardziej optymalne odmiany – niewymiarowe lub tkackie, klasyczne lub wysokie.
Rose Eden Rose (Eden Rose) – opis i charakterystyka odmiany
Wybór miejsca lądowania musi spełniać kilka wymagań:
Ważny! Należy unikać sadzenia nowych krzewów w miejscach, gdzie rosną stare.
Sadzenie można prowadzić zarówno wiosną od połowy kwietnia do połowy maja, jak i jesienią, od początku września do połowy października, na głęboko wykopanym gruncie. Róże tej odmiany preferują gleby obojętne, z niewielkim odchyleniem od strony kwaśnej lub zasadowej.
Gleby gliniaste lub lekko gliniaste są optymalne, ale do sadzenia można przygotować inne rodzaje gleb: do gleb ciężkich dodaje się piasek, kompost lub próchnicę, a gleby piaszczyste i nawozy organiczne.
Niezwykłe piękno kwiatów przyciąga wzrok
Podczas sadzenia jesienią lub przesadzania wszystkie liście są usuwane z sadzonki, a pędy skracane do 8 pąków, nie jest to wymagane wiosną.
W zależności od rodzaju róż Heritage zapewniona jest inna ilość podlewania: dla zwykłych odmian wystarcza 5 litrów, a dla odmian zwykłych 15. Roślina nie lubi nadmiernej wilgoci, ale destrukcyjna jest dla niej również susza, dlatego podlewanie przeprowadza się w miarę wysychania gleby średnio co 5-7 dni, wieczorami w strefie korzeniowej. Konieczne jest zaprzestanie podlewania do końca sierpnia, ale jeśli lato było pełne deszczy, to pod koniec lipca.
Rose J.P. Connell (JP Connell) – opis odmiany żółtej
Konieczne jest karmienie róż kilka razy w sezonie: wiosną, przed rozpoczęciem aktywnego kwitnienia, konieczne jest stosowanie nawozów azotowych. W okresie kwitnienia optymalne są nawozy organiczne i złożone, a przed zimą do gleby dodaje się nawozy potasowe i fosforowe.
Ważny! W pierwszym roku po posadzeniu można pominąć opatrunek górny, a od drugiego roku nie można ich pominąć.
Dobre wyniki uzyskuje się karmiąc odchodami ptaków lub dziewanny w postaci naparów z wodą w proporcji odpowiednio 1:20 i 1:10.
Jedną z korzystnych zasad pielęgnacji jest ściółkowanie gleby torfem warstwą około 8 cm.
Prawidłowe przykrycie krzewów pozwoli im kwitnąć przez wiele lat.
Rose Heritage wymaga ciągłego przycinania. Tak więc młode krzewy, gdy staną się silniejsze, przerzedzą się, pozostawiając tylko 3-4 najpotężniejsze pędy. Aby zwiększyć rozmiar przyszłych kwiatów, pędy skraca się dokładnie o połowę, a aby zwiększyć liczbę kwiatów – o jedną trzecią.
Rose Red Naomi (Red Naomi) – opis odmiany holenderskiej
Nie dotyczy to jednak gatunków pnących – są one skracane nie więcej niż o jedną piątą.
Ważny! Wszystkie czynności związane z przycinaniem przeprowadza się przed przerwaniem pąków, często w kwietniu. Wszystkie uszkodzone i słabe pędy są usuwane, a zdrewniałe pędy są usuwane całkowicie raz na 4-5 lat.
Na zimę krzewy zaczynają być przygotowywane pod koniec października – są ostrożnie obsypywane piaskiem. Przy pierwszych mrozach z róż usuwane są liście i pąki, łodygi są zginane do ziemi, a następnie tworzą nadziemny dach, który nie styka się z roślinami: na ramie instalowana jest folia szklarniowa lub włóknina.
Angielskie piękno kwitnie od czerwca do października w kilku głównych falach, ale wizualnie może wyglądać jak ciągłe kwitnienie na całej powierzchni buszu.
W tym okresie nie jest wymagana szczególna ostrożność – ważne jest tylko terminowe usuwanie wyblakłych pąków i nałożenie górnego opatrunku na glebę.
Ten krzew może nie kwitnąć z kilku głównych powodów: jest to albo nadmiar wilgoci, albo jej brak, który można rozwiązać, zmieniając podlewanie lub niewłaściwie wybrane miejsce do sadzenia, o czym decyduje odpowiednio przesadzenie buszu.
Róże charakteryzują się rozmnażaniem przez sadzonki, co następuje po wyblaknięciu pąków podczas całego okresu kwitnienia. Ważnym kryterium są dojrzałe nerki: gęste, nie suche i nie małe formacje pasują do tego opisu.
Ważny! Po usunięciu wyblakłych pąków pęd jest odcinany z dwóch stron trzech dobrych pąków: od góry przy pierwszym międzywęźle i od dołu – w niewielkiej odległości od ostatniego pąka.
Prawie wszystkie liście są usuwane, dolne cięcie jest traktowane stymulatorem wzrostu systemu korzeniowego, a cięcie umieszcza się w pojemniku z wilgotnym podłożem. Struktura ta jest pokryta folią lub szkłem, unikając kontaktu z pędem, po czym należy spodziewać się ukorzenienia, które następuje około miesiąc później w temperaturze od 18 do 22 stopni.
Delikatne angielskie róże nie są odporne na wiele chorób
Róże standardowe, do których należy Heritage, pomimo wystarczającej odporności, bardzo szybko wychwytują różne choroby.
Główne zagrożenia to mączniak prawdziwy, czarna plama, szara pleśń, rdza i mozaika wirusów. Poradzenie sobie z takimi chorobami pomoże usunąć zainfekowane obszary, a następnie zniszczyć i potraktować rośliny specjalnymi roztworami.
Możliwe jest zapobieganie pojawianiu się chorób, jeśli zapewnisz wystarczającą rzadkość krzewów, a także nie przekroczysz dopuszczalnej wilgotności gleby i powietrza.
Pomimo pozornych trudności w pielęgnacji, róże Heritage są prawdziwą perełką każdego ogrodu, uderzając swoim pięknem i pozaziemskim zapachem. Jeśli uważnie zastosujesz się do instrukcji uprawy, trudności nie pojawią się nawet dla początkujących ogrodników.
