Syberia jest uważana za trudny region o niewielkim wzroście. Ale tak nie jest. Chodzi o to, że konieczne jest wybranie takich odmian roślin, które są przystosowane do trudnych warunków klimatycznych. W tym artykule rozważymy, które odmiany ziemniaków są najbardziej odpowiednie do uprawy na Syberii.
Opis kultury
Ziemniaki to wieloletnia roślina bulwiasta z rodziny Solanaceae. Liczba pędów w buszu waha się w zależności od odmiany i pielęgnacji od 4 do 10. Liście ciemnozielone, osadzone na krótkich ogonkach. Kwiaty są małe, zwykle białe, ale także różowe i fioletowe.
Zewnętrzna część bulwy składa się z tkanki korkowej. Na całej powierzchni znajdują się zagłębienia zwane oczami. Powstają z nich nowe rośliny. Z bulwy zanurzonej w ziemi pędy rozchodzą się, osiągając wysokość do 0,5 m.
W zależności od odmiany skórka ziemniaka może być żółta, różowa, fioletowa, brązowa. Bulwy różnią się również kształtem, wagą, kolorem i smakiem miazgi.
Ziemniaki
Syberia zajmuje 57% terytorium . Klimat jest kontynentalny. Na przykład letnia pogoda w Górno-Ałtajsku może wahać się od 9 do 40 ° C. Syberia chroni grzbiet Ałtaju przed zimnymi kazachskimi wiatrami, a także łagodzi spadki temperatury na torfowiskach Vasyugan. Pomimo surowego klimatu dopuszczonych jest w tym regionie ponad 50 odmian ziemniaków.
Uwaga! Aby ziemniaki miały czas na pełne uformowanie, odmianę należy wyselekcjonować wcześnie, średnio wcześnie lub w połowie sezonu, ponieważ późniejsze odmiany mogą nie mieć czasu na dojrzewanie.
Bulwy sadzone na Syberii powinny tworzyć razem, być produktywne, odporne na brak wilgoci, skrajne temperatury i odporne na patogeny.
Zastanów się, które odmiany ziemniaków są najlepsze na Syberię.
Alyona
To wcześnie dojrzewający ziemniak z krajowej selekcji. Dojrzewa w ciągu 70-75 dni od momentu pojawienia się pędów. Rozłożyste krzewy, bulwy średniej wielkości o masie do 150 g. Ich powierzchnia jest gładka, czerwona, z małymi oczkami.
Skrobia w miąższu bulw wynosi 15-17%, więc nadają się do smażenia, robienia sałatek. Ziemniaki Alena są odporne na suszę i wiele chorób. Może być podatny na nicienie i zarazę.
Ziemniaki Alena
Adretta
Ziemniak jest hodowany przez zachodnich hodowców. Ma średni okres dojrzewania. Zbiory zbierane są 2-2,5 miesiąca po pojawieniu się pierwszych pędów. Bulwy są koloru żółtego i zawierają około 18% skrobi. Mają dobry smak i zachowują jakość. Pyszne chipsy ziemniaczane są robione z Adretta.
Ziemniaki są odporne na raka i wirusy, są podatne na zarazę i parch, ale przy odpowiedniej pielęgnacji można im zapobiec. Adretta może wytrzymać suszę i nadmierną wilgoć.
Żukowski wcześnie
To kolejna odmiana przystosowana do surowej krawędzi. Nazwa tej odmiany krajowej selekcji mówi sama za siebie. Jest przedwcześnie rozwinięty. Żukowski wcześnie można usunąć z ziemi 2 miesiące po wykiełkowaniu.
Warzywa korzeniowe są małe, różowe na zewnątrz, białe w środku. Skrobia w nich wynosi około 12%, używane są głównie do smażenia, robienia sałatek, zup. Skórka bulw jest gęsta, dzięki czemu są dobrze przechowywane. Żukowskiego wcześnie może dotknąć zaraza późna. Zapobieganie, przestrzeganie płodozmianu zapobiegnie tej chorobie.
Ziemniaki Zhukovsky wcześnie
Lugovskoy
Ten rodzaj ziemniaka został wyhodowany przez ukraińskich hodowców. Jest bezpretensjonalny, dlatego jest szeroko rozpowszechniony nie tylko na Syberii, w Ałtaju, ale także w innych regionach . Pierwszy plon zbierany jest po 2,5 miesiącu, pełne dojrzewanie – po 3.
Waga bulw jest niewielka, do 125 g, kształt owalny. Miąższ jest biały, skórka jasnoróżowa. Skrobia w bulwach zawiera około 19%. Odmiana odporna na raka, średnio odporna na inne choroby.
Lyubava
Odmiana została wyhodowana przez krajowych hodowców specjalnie na Ural, Syberię i Daleki Wschód. Ziemniaki dojrzewają w ciągu 2-2,5 miesiąca, tworząc razem bulwy. Owoce są średniej lub średniej wielkości, o masie do 210 gi zawartości skrobi około 17%.
Lyubava ma doskonały smak, dobrą jakość utrzymania i transport. Ziemniaki odmianowe są odporne na raka, ale mogą na nie wpływać nicienie i zarazka.
Ziemniaki Lyubava
Przygotowanie ziemniaków do sadzenia na Syberii
Kiedy na Syberii zdobyć ziemniaki do kiełkowania, pogoda ci podpowie. Gotowanie ziemniaków rozpoczyna się 30-35 dni przed sadzeniem w otwartym terenie. Należy go wyjąć z piwnicy i umieścić w ciepłym miejscu, aby kiełkował. Wskazane jest dezynfekowanie bulw w roztworze nadmanganianu potasu lub czosnku.
Proces kiełkowania jest ważny, ponieważ na Syberii sadzonki muszą szybko wyrosnąć, aby mieć czas na pełne dojrzewanie. Dlatego materiał do sadzenia powinien zawierać kiełki z podstawami korzeni.
Ważny! Nasiona muszą być zdrowe, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób.
Na Syberii ziemniaki sadzi się na 3 sposoby:
Jedna linia. W tej metodzie bulwy należy sadzić w rzędach na głębokość 7 cm, w odstępie 25 cm od siebie. Odległość między rzędami 60-70 cm Wstążka. W tej metodzie porośnięte bulwy sadzi się w 2 wstęgach w odstępie 30 cm. Kolejne 2 bruzdy wykopuje się co 110 cm. Metoda ta służy do uprawy ziemniaków na skalę przemysłową. Tą metodą sadzi się ziemniaki na płytkiej głębokości i przykrywa ziemią (kalenicą) na wysokość 20 cm Przy takim sadzeniu ziemniaki mają dobre kiełkowanie, plon zbiera się 2 tygodnie wcześniej.
Zaczynają sadzić ziemniaki, gdy ziemia jest dobrze ogrzana przez słońce.
Sadzenie ziemniaków na Syberii
Pielęgnacja ziemniaków
Pierwsze podlewanie wykonuje się po rozpoczęciu kiełkowania sadzonek. Zabieg zaleca się wykonywać wieczorem, pod każdym krzakiem, podlewając około 7 litrów wody. W porze suchej ziemniaki podlewa się do 5 razy.
Gdy gleba trochę wyschnie, należy ją poluzować. Zabieg zwiększy dopływ tlenu do korzeni, dzięki czemu pomoże kiełkować bulwom. Ponadto pielenie zabije rosnące chwasty bez konieczności ręcznego ich późniejszego wyrywania.
Uwaga! Dopóki sadzonki nie pojawią się na powierzchni, gleba nie może zostać spulchniona, a chwasty nie mogą być odchwaszczane, ponieważ sadzonki mogą zostać uszkodzone.
Na Syberii nawet w czerwcu nadal istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia mrozu, więc krzaki muszą się zaczepić [/ alert. Pod nimi można położyć ściółkę ze skoszonej trawy, słomy, trocin, zeszłorocznych liści.
Do szybkiego wzrostu wierzchołków i bulw stosuje się nawozy organiczne i nieorganiczne. Opatrunek górny przeprowadza się trzy razy w sezonie:
pierwszy raz mocznikiem w celu szybkiego wzrostu zielonej masy; drugi nawóz pogłówny w postaci popiołu i siarczanu potasu w okresie pączkowania; trzeci raz nawozi się superfosfatem w okresie kwitnienia w celu przyspieszenia wzrostu bulw.
Zwalczanie chorób i szkodników
Aby zapobiec pojawianiu się chorób grzybowych, należy obserwować płodozmian. Nie możesz długo uprawiać ziemniaków w tym samym miejscu. Sadząc bulwy w miejscu, w którym wcześniej rósł czosnek, można zapobiec pojawianiu się różnych szkodników.
Głównym szkodnikiem jest stonka ziemniaczana. Musi być zbierany ręcznie i niszczony, ale jeśli jest go za dużo, stosuje się różne środki owadobójcze. Aby pozbyć się bulw jedzących niedźwiedzie, jesienią wkopują się głęboko w ziemię, a także wlewają do otworów roztwór siarczanu miedzi.
Jeśli ziemniaki są dotknięte różnymi chorobami grzybiczymi, należy je spryskać roztworem dowolnego fungicydu. Spośród ludowych metod walki stosuje się nawadnianie jaskrawą zielenią.
Uprawa ziemniaków na Syberii nie będzie trudna, z zastrzeżeniem pewnych zasad i przy wyborze odpowiedniej odmiany. Możesz go zapisać w piwnicach, szafach, po uprzednim oczyszczeniu go z resztek ziemi i wysuszeniu.
