Wady i zalety w stosunku do innych ras
Bydło hoduje się nie tylko na poziomie przemysłowym. Wielu prywatnych przedsiębiorców ma na swoich podwórkach nie tylko krowy, ale także kozy czy barany. A jednak ze wszystkich bydła (bydła) krowy są najczęściej trzymane w prywatnych domach, otrzymując od nich mleko, a także po uboju wysokiej jakości, niskotłuszczowe, smaczne mięso.
Najbardziej popularne są krowy kałmuckie. Ale jednymi z najbardziej znanych na świecie są krowy Hereford.
Ewolucja, udomowienie
Rasa ta została wyhodowana przez specjalistów z Wielkiej Brytanii. Jako podstawę przyjęto przedstawicieli czerwonego koloru krów hodowanych na zachodzie i południu tego kraju. Pierwsi przedstawiciele nowej rasy pojawili się w Anglii w XVIII wieku w hrabstwie Herefordshire, a księga hodowlana krów rasy Hereford została wprowadzona w połowie XIX wieku.
Podczas hodowli tej rasy główny nacisk położono na szybki przyrost masy ciała, ale w ogóle nie brano pod uwagę wskaźników wydajności mlecznej – ważne było, aby specjaliści wyhodowali czysto wołową rasę krów.
Obecnie bydło rasy Hereford można spotkać w wielu krajach świata, liczba tych pełnokrwistych przedstawicieli bydła systematycznie rośnie, a przyczyny jej popularności omówimy poniżej.
Rasa krów Hereford
pierwsi przedstawiciele Herefordów pojawili się w pierwszych latach formowania się władzy radzieckiej. Byki Hereford były wykorzystywane do krzyżowania z lokalnymi krowami mlecznymi oraz mięsnymi i mlecznymi. W wyniku takich prac hodowlanych w ZSRR pojawiły się wysokowydajne rasy kazachskich krów białogłowych i syberyjskich.
Uwaga! Stado wylęgowe Hereford służy nie tylko do tworzenia nowych ras, ale także do poprawy cech hodowlanych krów już przebywających w gospodarstwie.
W procesie hodowli rasa Hereford krów i buhajów uzyskała takie cechy, jak duża wytrzymałość i dobre przystosowanie do nagłych zmian warunków atmosferycznych. Te krowy są imponujących rozmiarów. Poniżej znajduje się opis i cechy tej rasy:
kolor ciała – czerwony, z brązowym odcieniem; duża głowa i masywna mała szyja mają charakterystyczny biały kolor, usta, nos, brzuch i chwost na ogonie są również białe; przednie i tylne kończyny mniejsze od przeciętnych, mocne, z dobrze rozwiniętymi mięśniami; rogi są koloru białego, na końcach ciemne;
Dorosłe osobniki osiągają wysokość do 1,2-1,4 m, objętość klatki piersiowej przekracza 1,9 m, obecnie Herefordy są jedną z najpopularniejszych wśród wszystkich ras krów mięsnych. Zwykle cielęta rasy Hereford kupuje się w dużych partiach w celu opasu i późniejszego uboju. Ale aby ulepszyć plemię tych osób, wystarczy kilka kopii.
Eksperci zalecają hodowlę Herefordów w regionach, w których klimat jest ostro kontynentalny. Takie krowy są hodowane w Australii, Kanadzie, USA, wielu krajach kontynentu europejskiego, w Kazachstanie. liczne stada Herefordów można znaleźć w regionie Orenburg i sąsiednich obszarach.
Rasa krów Hereford: charakterystyka
Krowa z cielęciem
Rasa krów Hereford jest typowym przedstawicielem bydła mięsnego.
Samice tej rasy są w stanie rodzić potomstwo corocznie, nawet pierworodne jałówki nie mają problemów z wycieleniem. Po raz pierwszy możesz przyprowadzić jałówkę, aby otrzymać potomstwo już w wieku 2 lat. Waga nowonarodzonego cielęcia to około 26-29 kg. Krowa karmi swoje „dzieci” do 7,5-8 miesiąca życia.
Cielęta rosną bardzo szybko, po 2 miesiącach mogą ważyć 85-90 kg, a byki Hereford mogą ważyć 10-15 kg więcej niż jałówki. Waga dorosłego potomstwa w ciągu roku waha się od 360 do 490 kg. W wieku 3 lat samice ważą ponad 650 kg, a babki hereford w tym wieku ważą do tony (a czasem więcej).
Ponieważ te krowy są hodowane na mięso, samice nie są dojone, a mleko pozostaje do wykarmienia potomstwa (a ich produktywność mleczna jest niska). Zwykle mleczność jednej krowy rocznie może wynosić nie więcej niż 1200 litrów przy zawartości tłuszczu około 4%. Poza tym dość trudno je doić, bo samice praktycznie nie pozwalają ludziom podchodzić do nich w okresie laktacji – potrafią kopać, przewracać wiadro z mlekiem.
Potrzebuję wiedzieć! Mięso takich osobników jest cenione za „marmurkowatość” – warstwy tłuszczu przeplatają się z warstwami mięsa, dzięki czemu po ugotowaniu staje się soczyste i kruche. Charakterystycznymi cechami takiego mięsa są wystarczająca zawartość kalorii, włókna o średniej grubości, z równomierną warstwą tłuszczu.
Produkcja przetworów mięsnych jest dość wysoka – 63-69%. Wysoko ceniona jest również skóra tych zwierząt – jest elastyczna, dość gruba i wytrzymała, a jej jakość jest wysoka. Dlatego jest aktywnie wykorzystywany do produkcji butów, torebek, toreb damskich i męskich oraz innych akcesoriów.
Kazachska białogłowa rasa krów (charakterystyka)
Rozwój i ogólne zasady opieki
Ważną zaletą tej rasy bydła jest jej wysoka odporność na mróz, bezpretensjonalność diety, dlatego Herefordy są hodowane w rejonach o zimnym klimacie, gdzie wiele innych zwierząt czuje się nieswojo.
Opieka
Głównym wymaganiem dla obory, w której będą trzymane te zwierzęta, jest czystość i suchość. Również w tym pokoju przed zimą należy dokładnie obejrzeć ściany, aby zapobiec występowaniu przeciągów. Wszystkie pęknięcia należy dokładnie uszczelnić, aby zapobiec przedostawaniu się mroźnego powietrza do obory.
W przypadku krów z potomstwem przydzielane są oddzielne stanowiska, w których cielęta mogą stale ssać mleko. W takim przypadku krowa nie ma zastoju mleka w wymieniu, a zapalenie sutka nie rozwinie się. Dla rosnących cieląt należy również przygotować oddzielne stanowiska.
Poidła i poidła dla zwierząt są umieszczane oddzielnie (najlepiej w centralnej części obory). Przed porodem krowa jest przenoszona do oddzielnego pomieszczenia, w którym przebywa kilka dni przed wycieleniem i tydzień po porodzie.
Co i jak karmić krowy tej rasy, aby nie spowalniały tempa przyrostu masy ciała? Konieczne jest rozpoczęcie od terminowego wprowadzenia pokarmów uzupełniających do diety cieląt. Chociaż ssą mleko od matki nawet przez 3 miesiące, siano można dodać do diety dwutygodniowego cielęcia. Aby przyspieszyć przyrost masy ciała potomstwa, przenosi się je do oddzielnego stanowiska, gdy masa byka lub jałówki osiągnie 180-190 kg.
Uwaga! Prowadzenie krów na pastwisko od wiosny do nadejścia chłodów jest bardzo opłacalne. Na zielonce młode zwierzęta i dorosłe osobniki szybko przybierają na wadze, dzięki czemu rolnicy oszczędzają znaczne ilości paszy.
Gdy krowa karmi cielęta, jej dieta musi zawierać paszę objętościową, kiszonkę, mączkę kostną. Codzienne menu babki powinno zawierać:
soczysta pasza, która zawiera białka, fosfor i wapń;
Ciekawy! Ponieważ zwierzęta te są bezpretensjonalne w składzie żywności, pozwala to rolnikom znacznie zaoszczędzić na zakupie paszy. Podstawą diety Hereforda jest zielona trawa (latem) lub siano, a jako dodatki służą buraki (surowe lub gotowane), rośliny strączkowe i jęczmień.
Duży przyrost masy ciała tych zwierząt zależy bezpośrednio od warunków ich utrzymania i równowagi żywieniowej. Jeśli właściciele przestrzegają wszystkich tych zasad, Herefords może przytyć co najmniej kilogram dziennie.
Pomimo względnej bezpretensjonalności takie krowy nadal wymagają przestrzegania podstawowych zasad opieki i karmienia, w przeciwnym razie wolniej przybierają na wadze i obserwuje się osłabiony układ odpornościowy. Krowy mogą również rozwinąć białaczkę.
Wady i zalety w stosunku do innych ras
Wysoka popularność tej rasy wśród rolników wynika z faktu, że zwierzęta te mają wiele pozytywnych cech:
dobrze dostosowują się do różnych warunków klimatycznych i zmian pogodowych; zwierzęta mają spokojne usposobienie, są posłuszne i nie sprawiają większych kłopotów; nowonarodzone cielęta mają wysoką witalność, ich przeżywalność wynosi co najmniej 99%; przy odpowiedniej pielęgnacji cielęta i dorosłe są odporne na większość chorób 100% odporności na gruźlicę i choroby zakaźne; jakość mięsa jest doskonała, niezależnie od okresu przydatności do spożycia.
Oto krótka lista zalet tej rasy. Ale powinniśmy również przypomnieć niektóre wady Herefordów. Produkcja mleka krów jest zbyt niska, zwykle mleko wystarcza tylko do wykarmienia potomstwa, jałówki mają słabo rozwinięte gruczoły mleczne. Dlatego rasa ta praktycznie nie jest hodowana w małych prywatnych gospodarstwach nastawionych na własną konsumpcję.
Weterynarze zdecydowanie zalecają przestrzeganie podstawowych zasad trzymania tych krów, które chociaż są przystosowane do życia w regionach północnych, nadal mogą zachorować, jeśli przebywają w nieogrzewanych oborach z poważnymi przeciągami. Ponadto obora zawsze musi być sucha i czysta.
Rasa krów Hereford nie jest oczywiście idealna, ale każdy rolnik powinien się jej bliżej przyjrzeć.
Rasa krów Kholmogory
